Η Μειονότέ·τα έ´ικαιούται να έ­Ï‡ει εέ¸νικέ®, Ï€οέ»ιτισμικέ®, κοινωνικέ® ταυτότέ·τα, Ï€έ­ρα αÏ€ό έ¸ρέ·σκεέ¯α; Κατέ¬ τους Ï€ερισÏ€οÏέ´αστους και αέ¯Ï†νέ·ς συνεχώς αυέ¾ανόμενους στα Ï€ερέ¯ τέ·ς Μειονότέ·τας αναέ»υτέ­ς, έ´εν μÏ€ορεέ¯! έ”ιότι έ· Μειονότέ·τα εέ¯ναι μέ¯α και εέ¯ναι μουσουέ»μανικέ® και εέ»έ»έ·νικέ®!

Αυτέ® εέ¯ναι έ· νέ­α έ¸εωρέ¯α Ï€ου κατακέ»Ïέ¶ει Ï€έ»έ­ον τις έ¶Ï‰έ­ς μας. «Μουσουέ»μανικέ® έ•έ»έ»έ·νικέ® Μειονότέ·τα». Η μόνέ· Ï€αραχώρέ·σέ· Ï€ου έ³έ¯νεται εέ¯ναι ότι εντός αυτέ®ς τέ·ς «Μουσουέ»μανικέ®ς έ•έ»έ»έ·νικέ®ς Μειονότέ·τας», υÏ€έ¬ρχουν και κέ¬Ï€οιοι Πομέ¬κοι καέ¸ÏŽς και ορισμέ­νοι Ρομέ¬. Οι μεν ομιέ»ούν τέ·ν Ï€ομακικέ® έ³έ»ÏŽσσα, οι έ´ε τέ·ν ρομανέ¯ και το έ¬έ»έ»ο κομμέ¬τι τέ·ς Μειονότέ·τας Ï€ου ορέ¯έ¶εται έ³ενικÏŽς και αορέ¯στως ως μουσουέ»μέ¬νοι, ομιέ»εέ¯ κέ¬Ï€οια αÏ€ροσέ´ιόριστέ· «μειονοτικέ®Â» έ³έ»ÏŽσσα.

Κατέ¬ τον έ¯έ´ιο τρόÏ€ο, μετονομέ¬στέ·κε και το τουρκόέ³έ»Ï‰σσο Ï€ρόέ³ραμμα των μειονοτικÏŽν σχοέ»εέ¯Ï‰ν τέ·ς έ˜ρέ¬κέ·ς σε «μειονοτικό Ï€ρόέ³ραμμα», ενÏŽ το εέ»έ»έ·νόέ³έ»Ï‰σσο Ï€ρόέ³ραμμα Ï€αραμέ­νει ως έ­Ï‡ει, χωρέ¯ς να μÏ€ει στέ·ν έ²έ¬σανο τέ·ς μετατροÏ€έ®ς του, έ³ια Ï€αρέ¬έ´ειέ³μα σε «Ï€ρόέ³ραμμα Ï€έ»ειονοτικέ®ς έ³έ»ÏŽσσας».

έ©στόσο, αν και έ²οέ»εύει έ· χρέ®σέ· τέ·ς έ»έ­έ¾έ·ς «μειονοτικό Ï€ρόέ³ραμμα» έ³ια το τουρκόέ³έ»Ï‰σσο Ï€ρόέ³ραμμα των μειονοτικÏŽν σχοέ»εέ¯Ï‰ν, αντιέ¸έ­τως έ´εν έ²όέ»ευε καέ¸όέ»ου έ· χρέ®σέ· του όρου «Μειονοτικό έ™εροσÏ€ουέ´αστέ®ριο» έ³ια το έ§αÏŠριέ³ιέ­ τέ·ς Κομοτέ·νέ®ς και μέ­σα σε μέ¯α νύχτα κατέ­έ»αέ²ε τον νέ­ο του Ï€ερέ®Ï†ανο τέ¯τέ»ο ως «Μουσουέ»μανικό έ™εροσÏ€ουέ´αστέ®ριο Κομοτέ·νέ®ς», κι ας εέ¯ναι έ²ακούφι Ï€ου χρονοέ»οέ³εέ¯ται αÏ€ό τον 15ο αιÏŽνα!

έˆÏ‡ουμε έ»οιÏ€όν εέ¾ακριέ²Ï‰μέ­να μέ¯α Μειονότέ·τα στέ·ν έ˜ρέ¬κέ·, όπως Ï€ιστοÏ€οιεέ¯ και έ· Συνέ¸έ®κέ· τέ·ς έ›Ï‰έ¶έ¬νέ·ς. Αυτό εέ¯ναι το μόνο έ²έ­έ²αιο. ΑÏ€ό εκεέ¯ και Ï€έ­ρα έ¾εκινέ¬ει το έ´ρέ¬μα του κρέ¬τους και του Ï€οέ»έ¯τέ· τέ·ς Μειονότέ·τας. έ”ιότι πώς να Ï€εέ¯σεις εαυτούς και αέ»έ»έ®έ»ους ότι αυτέ®ν τέ·ν Μειονότέ·τα Ï€ου μέ­Ï‡ρι το 1967 αÏ€οκαέ»ούσες μετέ¬ έ´όέ¾ας και τιμέ®ς ως «τουρκικέ®Â», έ­Ï†τασες το 2021 να τέ·ν αÏ€οκαέ»εέ¯ς ως «μουσουέ»μανικέ® εέ»έ»έ·νικέ®Â»;

Ο Ï€αππούς του Αχμέ­τ αÏ€ό τέ·ν έžέ¬νέ¸έ· το 1955 έ®ταν Τούρκος, αÏ€οφοέ¯τέ·σε αÏ€ό το τουρκικό μειονοτικό σχοέ»εέ¯ο, στέ· συνέ­Ï‡εια τεέ»εέ¯Ï‰σε τέ·ν έ´ευτεροέ²έ¬έ¸μια εκÏ€αέ¯έ´ευσέ· του στο «Τέ¶εέ»έ¬έ» ΜÏ€αέ³ιέ¬ρ» τέ·ς Κομοτέ·νέ®ς. Μόνο Ï€ου σέ®μερα ο έ¯έ´ιος ο Αχμέ­τ, Ï€αρακοέ»ουέ¸εέ¯ το μειονοτικό Ï€ρόέ³ραμμα των μειονοτικÏŽν σχοέ»εέ¯Ï‰ν και ετεροÏ€ροσέ´ιορέ¯έ¶εται αÏ€ό το κρέ¬τος στο οÏ€οέ¯ο υÏ€έ·ρετεέ¯ τέ·ν έ¸έ·τεέ¯α του, Ï€έ»έ·ρÏŽνει φόρους, Ïˆέ·Ï†έ¯έ¶ει, μετέ­Ï‡ει στα κοινέ¬, έ¶ει και φτιέ¬Ï‡νει τέ·ν οικοέ³έ­νειέ¬ του, ως «έˆέ»έ»έ·νας μουσουέ»μέ¬νος».

έ¥Ï€έ¬ρχει έ²έ­έ²αια και το έ¬έ»έ»οέ¸ι του έ´ικαιÏŽματος του ατομικού αυτοÏ€ροσέ´ιορισμού. έ”έ·έ»αέ´έ®, ναι μεν εέ³ÏŽ ως κρέ¬τος σε ετερο-Ï€ροσέ´ιορέ¯έ¶Ï‰ ως «έˆέ»έ»έ·να μουσουέ»μέ¬νο», αέ»έ»έ¬ έ³ια τον εαυτό σου έ´ιατέ·ρεέ¯ς το έ´ικαέ¯Ï‰μα να αυτοÏ€ροσέ´ιορέ¯έ¶εσαι όπως έ¸έ­έ»εις.

Συνεπώς, ο Αχμέ­τ μÏ€ορεέ¯ να αυτοÏ€ροσέ´ιορέ¯έ¶εται ως Τούρκος έ® τουρκικέ®ς καταέ³Ï‰έ³έ®ς, αέ»έ»έ¬ όταν το φωνέ¬έ¾ει μαέ¶έ¯ με τον έ³εέ¯τονέ¬ του και τον έ³ιο του, εέ¯ναι αέ´έ¯κέ·μα. Μέ­Ï‡ρι έ­νας, εέ¯ναι νόμιμο, αÏ€ό έ´Ïο και Ï€έ¬νω εέ¯ναι αέ´έ¯κέ·μα, έ³ιατέ¯ τότε ρέ­Ï€ουμε Ï€ρος τον συέ»έ»οέ³ικό αυτοÏ€ροσέ´ιορισμό!

Οι σÏέ»έ»οέ³οι εντωμεταέ¾Ï τέ·ς Μειονότέ·τας μέ­Ï‡ρι το 1983 έ®ταν «τουρκικοέ¯Â» και αυτό έ´εν εέ¯Ï‡ε καμέ¯α συνέ­Ï€εια έ³ια τέ·ν εσωτερικέ® έ­ννομέ· τέ¬έ¾έ·. Η έ•έ»έ»έ¬έ´α εέ¾αιτέ¯ας τέ·ς έ»ειτουρέ³έ¯ας τους έ´εν αÏ€ÏŽέ»εσε σÏ€ιέ¸αμέ® εέ´έ¬Ï†ους, εναέ­ριου έ® έ¸αέ»έ¬σσιου χώρου. Αντιέ¸έ­τως, τα μέ­έ»έ· αυτÏŽν των συέ»έ»όέ³Ï‰ν τέ¯μέ·σαν ως «Τούρκοι» έ³ια έ´εκαετέ¯ες τέ·ν ομαέ»έ® συμέ²έ¯Ï‰σέ· αέ»έ»έ®έ»Ï‰ν στέ·ν έ˜ρέ¬κέ·.

Σέ®μερα, αÏ€ειέ»ούνται εμμέ­σως Ï€έ»έ·ν σαφώς οι έ´ικαστέ­ς του Α.Π. Ï€ου έ¸α κέ»έ·έ¸ούν να αÏ€οφασέ¯σουν έ³ια το σύννομο τέ·ς εÏ€αναέ»ειτουρέ³έ¯ας τους, εναρμονιέ¶όμενοι με τις αÏ€οÏ†έ¬σεις του έ•υρωπαÏŠκού έ”ικαστέ·ρέ¯ου Ανέ¸ρÏ‰Ï€έ¯νων έ”ικαιωμέ¬των.

Και οι έ²ουέ»ευτέ­ς τέ·ς Μειονότέ·τας Ï€ου συνέ­Ï†αέ³αν στέ·ν έ˜ρέ¬κέ·, έ´έ·μοσέ¯Ï‰ς και όχι κρυÏ†έ¬, με τον υÏ€ουρέ³ό έ•έ¾Ï‰τερικÏŽν τέ·ς Τουρκέ¯ας, έ´έ­Ï‡έ¸έ·καν bulling αÏ€ό κέ¬έ¸ε καρυέ´ιέ¬ς καρÏέ´ι, εέ³καέ»ούμενοι ως έ­Ï‡οντες «μειωμέ­νέ· Ï€ατριωτικέ® συνεέ¯έ´έ·σέ·Â».

Τι εέ¯νέ„ τούτο το έ¸εριό του εέ¸νικισμού Ï€ου μÏ€έ®κε στις έ¶Ï‰έ­ς μας; Πόσο κοντόÏ†έ¸αέ»μέ· Ï€οέ»ιτικέ® μÏ€ορεέ¯ να εέ¯ναι αυτέ® Ï€ου αÏ€αέ³ορεύει τέ·ν εκέ´έ®έ»Ï‰σέ· τέ·ς ταυτότέ·τας ενός Ï€οέ»έ¯τέ· έ³ια έ­ναν Ï€έ»έ·έ¸υσμό Ï€ου έ³ια 100 χρόνια έ´εν Ï€ροκέ¬έ»εσε το Ï€αραμικρό Ï€ρόέ²έ»έ·μα στέ·ν εέ»έ»έ·νικέ® έ´ιοέ¯κέ·σέ·, αντιέ¸έ­τως υÏ€έ­στέ· τα Ï€έ¬νέ´εινα;

Πόσο ανόέ·τοι μÏ€ορεέ¯ να εέ¯ναι εκεέ¯νοι Ï€ου Ï€ιστεύουν ότι σÏέ»έ»οέ³οι - σφραέ³έ¯έ´ες Ï€ου φτιέ¬Ï‡τέ·καν Ï€ροσÏ‡έ·ματικέ¬, μÏ€ορούν να Ï€εέ¯σουν τέ·ν έ´ιεέ¸νέ® κοινότέ·τα έ³ια τέ·ν Ï€ραέ³ματικέ® έ²οÏέ»έ·σέ· των Ï€οέ»ιτÏŽν τέ·ς Μειονότέ·τας;

έ•νÏŽ αÏ€ό τέ·ν έ¬έ»έ»έ· Ï€έ»ευρέ¬, πώς μÏ€ορεέ¯ σÏέ»έ»οέ³οι Ï€ου υÏ€έ·ρέ­τέ·σαν τον Ï€οέ»ιτισμό, τα έ³ρέ¬μματα και τέ·ν ειρέ·νικέ® συμέ²έ¯Ï‰σέ· έ³ια έ´εκαετέ¯ες, να τέ¯έ¸ενται σέ®μερα εκÏ€οέ´ÏŽν, Ï€αραέ²ιέ¬έ¶οντας έ¸εμεέ»ιÏŽέ´έ· ανέ¸ρÏŽÏ€ινα έ´ικαιÏŽματα στο όνομα τέ·ς ταύτισέ·ς τέ·ς Μειονότέ·τας με εέ¾Ï‰τερικούς κινέ´Ïνους;

Αυτέ® έ· Ï€οέ»ιτικέ® εέ¯ναι αÏ€ό μόνέ· τέ·ς Ï€οέ»ιτικέ¬ αντιέ´ραστικέ® και εέ¸νικέ¬ μυωπικέ®. Και έ³έ¯νεται χειρότερέ· αÏ€ό το έ³εέ³ονός ότι έ· Μειονότέ·τα σέ®μερα στέ·ν έ˜ρέ¬κέ· έ´εν έ²ιÏŽνει αÏ€έ»έ¬ και μόνο το ταυτοτικό τέ·ς έ¶έ®τέ·μα.

έ•έ¯ναι ότι έ´ιευρύνονται καέ¸έ·μερινέ¬ οι οικονομικέ­ς και κοινωνικέ­ς ανισότέ·τες, οέ´έ·έ³ÏŽντας τον Ï€έ»έ·έ¸υσμό στέ·ν φυέ³έ® και τέ·ν μετανέ¬στευσέ·. Το αέ¯σέ¸έ·μα τέ·ς ματαέ¯Ï‰σέ·ς και ενός μέ­έ»έ»οντος Ï€ου καέ¸έ¯σταται μέ­ρα με τέ·ν μέ­ρα όέ»ο και Ï€ιο αέ´ιόρατο.

Οι Ï€οέ»έ¯τες Ï€έ­νονται και το κρέ¬τος μέ¬ς ταݐݶει με τέ·ν Ï€ροÏ€αέ³έ¬νέ´α μιας Ï€αρέ·κμασμέ­νέ·ς εέ¸νικοφροσύνέ·ς, εμÏ€οτισμέ­νο με τέ·ν αυταρέ­σκεια τέ·ς έ´Ïναμέ·ς τέ·ς Ï€υέ³μέ®ς.

έ›ες και έ´εν έ®ταν αυτό το έ¯έ´ιο κρέ¬τος Ï€ου τόσα έ²έ®ματα μÏ€ροστέ¬ έ­κανε τις έ´εκαετέ¯ες του 1990 και το 2000 στον χώρο των μειονοτικÏŽν και ανέ¸ρÏŽÏ€ινων έ´ικαιωμέ¬των στέ·ν έ˜ρέ¬κέ·...