Η αντιπολίτευση ζητά εκλογές ξέροντας ότι ο μόνος που μπορεί να αποφασίσει για τον χρόνο των εκλογών είναι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός. Και είναι βέβαιο ότι κανένας Πρωθυπουργός διαχρονικά δεν εκχωρεί αυτό το Συνταγματικό προνόμιο που διαθέτει σε καμία αντιπολίτευση. Άλλωστε, πρόωρες εκλογές γίνονται στην περίπτωση που το κόμμα που κυβερνά κρίνει ότι μπορεί να τις κερδίσει. Αλλιώς, υπάρχει η Συνταγματική επιταγή που κάνει λόγο για προκήρυξη εκλογών με την συμπλήρωση της τετραετίας. Στην περίπτωσή μας, η τετραετία ολοκληρώνεται τον Σεπτέμβριο του 2019 και ο Πρωθυπουργός μπορεί να ζητήσει από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη των εκλογών μέχρι και ένα μήνα μετά την ολοκλήρωση της τακτής προθεσμίας, δηλαδή έως και τον Οκτώβριο του 2019.

Ιστορικά, από το 1974 και μετά, οι τρεις Πρωθυπουργοί που κατέφυγαν σε πρόωρες εκλογές γιατί υποχρεώθηκαν να το κάνουν από τις συγκυρίες, οδηγήθηκαν σε μεγάλες ήττες. Πρώτος ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης το 1993, όταν μετά την αποσκίρτηση από την Ν.Δ. δύο βουλευτών της ομάδας Σαμαρά, έχασε την δεδηλωμένη πλειοψηφία στην Βουλή των 151 εδρών. Στις εκλογές που ακολούθησαν, το ΠΑΣΟΚ με αρχηγό τον ιστορικό του ηγέτη Ανδρέα Παπανδρέου επανήλθε στην εξουσία με 47% και ο Κ. Μητσοτάκης έκτοτε παραιτήθηκε από την ηγεσία της Ν.Δ. και παρέμεινε ως απλός βουλευτής.

Ο επόμενος ήταν ο Κώστας Καραμανλής το 2009, ο οποίος ενώ είχε μπροστά του ακόμα δύο χρόνια θητείας έκανε πρόωρες εκλογές τον Οκτώβριο του 2009 διαβλέποντας το οικονομικό αδιέξοδο που υπήρχε και έχασε από τον Γιώργο Παπανδρέου με 10 μονάδες διαφορά.

Τον Ιανουάριο του 2015 διαλύθηκε η Βουλή επειδή δεν μπόρεσε να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας με την αυξημένη πλειοψηφία των 180 βουλευτών και ο Αντώνης Σαμαράς έχασε τις εκλογές που ακολούθησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ με 8 μονάδες διαφορά. Συμπέρασμα: τις πρόωρες εκλογές αν ο εκάστοτε Πρωθυπουργός υποχρεωθεί να τις κάνει και δεν επιλέξει με άνεση τον χρόνο ο ίδιος, τότε το πιο πιθανό είναι στην κάλπη που θα ακολουθήσει να συντριβεί, πράγμα που το γνωρίζει πολύ καλά ο Αλέξης Τσίπρας.

Τι μπορεί να έχει λοιπόν στο μυαλό του ο Αλέξης Τσίπρας σε σχέση με την ημερομηνία των εκλογών; Να πούμε εξαρχής ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διέψευσε όλους όσους τον θεωρούσαν παρένθεση στην πολιτική ζωή του τόπου. Κέρδισε τις ευρωεκλογές του 2014, δύο εκλογικές αναμετρήσεις το 2015 και το δημοψήφισμα της ίδιας χρονιάς, ανεξάρτητα με το τι ακολούθησε από εκεί και πέρα ως προς τις εφαρμοζόμενες πολιτικές και το τρίτο μνημόνιο. Ο Αλέξης Τσίπρας συμπληρώνει τον άλλο μήνα 3,5 χρόνια στην καρέκλα του Πρωθυπουργού έχοντας ξεπεράσει σε θητεία και τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Αντώνη Σαμαρά, τους δύο άλλους δηλαδή Πρωθυπουργούς των μνημονιακών κυβερνήσεων που κυβέρνησαν μετά το 2009.

Εφόσον οι εκλογές προκηρυχθούν στην λήξη της θητείας αυτής της κυβέρνησης τον Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο του 2019, ο Αλέξης Τσίπρας θα έχει διανύσει συνολικά πρωθυπουργική θητεία 4 ετών και 9 μηνών και έτσι θα γίνει ο πέμπτος μακροβιότερος Πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης μετά τους Ανδρέα Παπανδρέου, Κώστα Σημίτη, Κωνσταντίνο Καραμανλή και Κώστα Καραμανλή τον νεότερο.

Αν θεωρήσουμε ότι στην Ελλάδα δεν γίνονται εκλογές εύκολα τον Ιούλιο, τον Αύγουστο και τον Δεκέμβριο, τότε έχουμε μπροστά ουσιαστικά ένα κρίσιμο τρίμηνο μεταξύ Σεπτεμβρίου-Νοεμβρίου του 2018 και στην συνέχεια ένα θερμό πολιτικό πεντάμηνο από τον Ιανουάριο έως και τον Μάιο του 2019, οπότε θα διεξαχθούν οι ευρωεκλογές σχεδόν ταυτόχρονα στις 27 χώρες –μέλη της Ε.Ε.

Το αφήγημα της κυβέρνησης είναι ότι μετά τον Αύγουστο του 2018 η Ελλάδα απελευθερωμένη από τα μνημόνια μπορεί να βαδίσει στον δρόμο της ανάπτυξης. Μέχρι τον Οκτώβριο θα υπάρχουν τα στοιχεία για την οικονομία με τα έσοδα από τον τουρισμό να αναμένεται να ξεπεράσουν κάθε προηγούμενο και την ανεργία να μειώνει κάμψη ιδιαίτερα στις τουριστικές περιοχές.

Για τον Σεπτέμβριο η υπουργός Εργασίας έχει προαναγγείλει ότι θα επανέλθουν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις στον ιδιωτικό τομέα που κατέρρευσαν με την εφαρμογή των μνημονίων ενώ αναμένεται να ανακοινωθεί και η αύξηση του κατώτατου μισθού που σήμερα κυμαίνεται μέχρι και τα 580 ευρώ στην καλύτερη περίπτωση. Παράλληλα, το υπουργείο Οικονομικών διαθέτει ένα υπερ-πλεόνασμα της τάξης του 4% του ΑΕΠ, γεγονός που σημαίνει ότι η υπερ-φορολόγηση των πολιτών και ειδικά της μεσαίας τάξης έχει αποφέρει ζεστό χρήμα στα κρατικά ταμεία. Με αυτό το ζεστό χρήμα η κυβέρνηση μπορεί να νομοθετήσει και πάλι, όπως έκανε και πέρυσι, έκτακτο επίδομα με την μορφή της 13ης σύνταξης για τον Δεκέμβριο του 2018, ακόμα και μικρές αλλά σημαντικές αυξήσεις προς τους δημοσίους υπαλλήλους που αποτελούν την κύρια εκλογική της πελατεία. Ας μην ξεχνάμε ότι τον Οκτώβριο η κυβέρνηση θα προχωρήσει στην κάλυψη χιλιάδων θέσεων αναπληρωτών εκπαιδευτικών στον τομέα της εκπαίδευσης με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τις εκλογικές της επιδόσεις ενώ ήδη εξαγγέλλονται και πραγματοποιούνται χιλιάδες μόνιμοι διορισμοί στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και στους δήμους για πρώτη φορά από το 2010 και μετά.

Υπάρχουν όμως και οι δανειστές, που απαιτούν η εφαρμογή των ψηφισμένων μέτρων για περικοπές συντάξεων να ισχύσει από την 1-1-2019 χωρίς να φαίνονται διατεθειμένοι να υποχωρήσουν σε αυτό. Υπάρχει και το θέμα του χρέους για το οποίο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ζητά επιτακτικά από τους Ευρωπαίους την ελάφρυνσή του προκειμένου η Ελλάδα να σταθεί μόνη της στις αγορές εξασφαλίζοντας ανταγωνιστικό επιτόκιο δανεισμού. Και αυτό το τελευταίο αποτελεί μεγάλο στοίχημα για την κυβέρνηση. Άρα, θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι ο Οκτώβριος ή Νοέμβριος του 2018 θα ήταν δύο ιδανικοί μήνες για εκλογές με περιβάλλον που να ευνοεί τα αφηγήματα της κυβέρνησης και να στριμώχνει την αντιπολίτευση, θέτοντας τα διλλήματα στους ψηφοφόρους.

Κατά την άποψή μου όλα θα κριθούν από το κλίμα που θα επικρατεί στις αρχές Σεπτεμβρίου και τις δημοσκοπήσεις που θα γίνονται εκείνη την περίοδο, αμέσως μετά το καλοκαίρι. Εφόσον η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ με την Ν.Δ. πέσει στα όρια του στατιστικού λάθους, πράγμα που αυτή την στιγμή φαντάζει δύσκολο, τότε οι εξελίξεις θα επιταχυνθούν. Σε κάθε άλλη περίπτωση, η κυβέρνηση είναι πολύ πιθανόν να αφήσει τον χρόνο να δουλέψει για την ίδια σύμφωνα με τους σχεδιασμούς της και να πάει σε εκλογές τον Μάιο μαζί με τις ευρωεκλογές.

Αυτό το σενάριο δίνει χρόνο μεν στην κυβέρνηση για να παρατείνει την παραμονή της στην εξουσία για ακόμη ένα χρόνο, αλλά αφαιρεί από την ίδια το στοιχείο του αιφνιδιασμού και ταυτόχρονα μένει ακόμα πιο εκτεθειμένη στην φθορά του χρόνου.

Σε κάθε περίπτωση, το 2019 θα είναι ένα εκλογικό έτος αφού θα στηθούν σίγουρα κάλπες για ευρωβουλή, δήμους και περιφέρειες…