2 Temmuz tarihinde “İskeçe halk pazarının günü bayram nedeniyle değişti” haberini internet sitemize yüklerken, bölgede güzel şeylerin olabildiğini de görmek hoşumuza gitti.

İskeçe halk pazarının Kurban Bayramı’nın birinci gününe denk gelmesi nedeniyle, İskeçe’de halk pazarı bir gün önceye alındı.

Konu İskeçe milletvekili Burhan Baran’ın İskeçe Belediye Başkanı Manolis Çepelis’e sunduğu dilekçe ile gündeme geldi ve meclis toplantısında halk pazarının bir gün önceye alınması teklifi kabul edildi.

Bayramdan önceki hafta, yani 2 Temmuz Cumartesi günü kurulan Gümülcine halk pazarında da üreticinin beklentisi bu yöndeydi. Alışveriş yaptığım Türk üreticiler, İskeçe Belediyesinin pazarı bir gün öne çekeceğini, aynı şeyi Gümülcine Belediyesinin da yapacağını konuşuyordu.

Ne yalan söyleyeyim… Bu yaşıma kadar böyle bir uygulamaya tanık olmadığım için üreticinin bu beklentisinin de karşılık bulmayacağı inancındaydım. Olmazdı böyle bir şey…

Fakat İskeçe Belediyesinin halk pazarını bir gün öne alma kararından sonra benim de içimi bir umut kapladı. Komşu ilin belediyesinin aldığı bu güzel ve anlamlı kararı Gümülcine Belediyesinin de takip edeceğine ilişkin inancım neredeyse tamdı.

Ancak umutlarım bir kez daha suya düştü. Yine o çok tanıdık duygu kapladı içimi… Hayal kırıklığı…

Aslında yıllardır kafamı kurcalar durur bu konu. Birçok kez de bu konudaki düşüncelerimi yazıya dökmüşümdür.

Hristiyan hemşehrilerimizin dini bayramları öncesinde mağazaların çalışma saatleri yeniden düzenlenir, bayram günleri çarşı kapalı kalır, gerekiyorsa halk pazarının kuruluş tarihi değiştirilir.

Peki nüfusunun yarıdan fazlasını azınlık insanının oluşturduğu Rodop ilinde gerek yerel yönetim, gerekse esnaf odalarının azınlığın dini bayramları öncesinde benzer bir uygulamaya gitmesinin önündeki engel nedir?

“Birlikte uyum içinde yaşamaktan” bahsediyoruz ya… Bu “uyum içinde yaşamayı” başarabilmek için bazılarının “küçük”, “detay” diyebileceği bu gibi konulardan mı işe başlamak gerekiyor acaba?