Bu kaygıların başında, çocuğun ailesinden birine ya da kendisine zarar gelebileceği endişesi, korkusu bulunmaktadır. Ailenin de endişe içinde bulunması, çocukları daha da fazla olumsuz etkileyebilmektedir.

Çocuğun endişeli hallerini her anne baba fark edebilir. Onun, uyku düzeninin bozulması, sık sık gereksiz öfke nöbetleri yaşaması, yemek sorunları, durup dururken ağlama nöbetleri, aşırı hareketliliği, üzüntülü durması, anne babasından uzak kalmamaya çalışması çocuktaki anksiyetenin belirtileridir. Ayrıca baş ağrısı, karın ağrısı gibi fiziksel şikayetler de çocuğumuzun kaygısının göstergeleri olabilir.

Bazı çocuklar anksiyetelerini aşırı hareketlilikle gösterirken, bazıları da içe kapanıp sessiz, keyifsiz, bir kenarda oturmayı tercih edebilirler.

Okul öncesi dönemdeki, ya da ilkokulun ilk sınıflarındaki çocuklarda da anksiyete altını ıslatma, parmak emme, bebeksi konuşma gibi şekillerde ortaya çıkabilir. Çocuk yaşının altındaki eski alışkanlıklarına, eski yaşamına geri dönmektedir. Bu bir çeşit şimdiki bulunduğu durumu reddederek geriye dönüş, bir kaçıştır.

Ergenlik dönemindeki çocuklarda da kaygı bazen aşırı korkuyla, bazen de “bana bir şey olmaz” mesajıyla aşırı cesaretlilikle kendini gösterir.

Anksiyeteyle nasıl baş edebiliriz?

Öncelikle çocuğun yaşına göre bilgilendirilmesi sağlanmalıdır. Çünkü belirsizlik, kaygıyı arttırır. Çocuğumuza, zorlu bir sürçten geçtiğimizi, ancak dikkatli davranarak, önlemler alarak bununla baş edebileceğimizi kendisine anlatmalıyız. Çocuğumuza bu sürecin önemli olmadığını söylemek yanlıştır. Durumun ciddiyetinin çocuk da farkına varmalıdır, ancak anne babasının ona güven verebilmesi son derece önemlidir. Anne baba da kaygılı görünüp, çok korktuklarını çocuğa hissettirdiklerinde, çocukta da anksiyete artacaktır. Dolayısıyla, çocuğumuza, endişelerinin normal olduğunu, ancak, birlikte bununla baş edebileceğimizi söyleyerek onu rahatlatabiliriz. Önemli olan çocuğa gercekçi ve mantıklı cevaplar verilebilmesidir. Ergenlik dönemindeki çocuklara da bilimsel verileri anlatıp, kendileriyle bu konuyu tartışıp durumun önemini anlamalarını sağlayabiliriz.

Bu sürçte çocuklarımızla güzel şeyler paylaşmaya çalışmalıyız. Çocuklarımızın zevk aldığı şeyleri birlikte gerçekleştirmek onlara haz verecektir. Evde resim yapmaları, çeşitli masa oyunları, komik fıkralar hikayeler paylaşmak, çeşitli taklitler yapmak, güzel hayaller kurmak çocuklarımızı mutlu edecektir. En önemlisi de çocuklarımıza kendi edişelerimizi yansıtmamaktır. Kendi kaygılarımızla baş edebilmemiz, çocuğumuzun ruh sağlığı için son derece önemlidir.

Bütün bunlara rağmen çocuğumuz çok fazla anksiyete yaşıyorsa, profesyonel bir yardım alınabilir.

Sağlıklı, huzurlu günler dilerim...