Μέ­σα στον ορυμαέ³έ´ό των εέ¾εέ»έ¯έ¾εων στέ·ν εÏÏ†έ»εκτέ· έ³ειτονιέ¬ των έ’αέ»κανέ¯Ï‰ν, τέ·ς Ανατοέ»ικέ®ς Μεσοέ³εέ¯ου και των εέ»έ»έ·νοτουρκικÏŽν σÏ‡έ­σεων, έ· Μειονότέ·τα τέ·ς έ˜ρέ¬κέ·ς κερέ´έ¯έ¶ει και Ï€έ¬έ»ι ιέ´ιαέ¯τερέ·ς αναφορέ¬ς αÏ€ό έ­να μέ­ρος του εέ»έ»έ·νικού Ï€οέ»ιτικού και έ´έ·μοσιοέ³ραφικού συστέ®ματος.

Η αφορμέ® αυτέ®ν τέ·ν φορέ¬ έ´όέ¸έ·κε αÏ€ό μέ¯α Ï€έ»έ·ροφορέ¯α Ï€ου εέ¯έ´ε το φως τέ·ς έ´έ·μοσιότέ·τας, σύμφωνα με τέ·ν οÏ€οέ¯α έ­να εέ³Ï‡ειρέ¯έ´ιο (έ²ιέ²έ»έ¯ο) του υÏ€ουρέ³εέ¯ου Παιέ´εέ¯ας αναÏ†έ­ρεται στους μουσουέ»μέ¬νους τέ·ς έ˜ρέ¬κέ·ς.

Το «αÏ€αέ³ορευμέ­νο και αμαρτÏ‰έ»ό» αυτό έ²ιέ²έ»έ¯ο εέ¯ναι του έ•έ¸νικού Ορέ³ανισμού ΠιστοÏ€οέ¯έ·σέ·ς Προσόντων και έ•Ï€αέ³έ³εέ»ματικού Προσανατοέ»ισμού του έ¥Ï€ουρέ³εέ¯ου Παιέ´εέ¯ας και έ­Ï‡ει ως τέ¯τέ»ο «ΠιστοÏ€οέ¯έ·σέ· έ•κÏ€αιέ´ευτικέ®ς έ•Ï€έ¬ρκειας έ•κÏ€αιέ´ευτÏŽν έ•νέ·έ»έ¯κων τέ·ς μέ· ΤυÏ€ικέ®ς έ•κÏ€αέ¯έ´ευσέ·ς». Σύμφωνα με τέ·ν έ²ουέ»ευτέ® Α' έ˜εσσαέ»ονέ¯κέ·ς τέ·ς Ν.έ”., κ. έˆέ»ενα Ρέ¬Ï€τέ·, στέ·ν σεέ»έ¯έ´α 27 και στέ·ν ενότέ·τα τέ·ς έ³έ»ÏŽσσας κέ¬νει αναφορέ¬ σε «μουσουέ»μέ¬νους Τούρκους», οι οÏ€οέ¯οι, όπως έ³ρέ¬Ï†ει το έ²ιέ²έ»έ¯ο, «έ¶ούνε στέ·ν έ˜ρέ¬κέ· και μιέ»έ¬νε τουρκικέ¬ και εέ»έ»έ·νικέ¬Â»...

έ•, έ»οιÏ€όν, Ï€οιος εέ¯έ´ε τον έ˜εό και έ´εν φοέ²έ®έ¸έ·κε μετέ¬ αÏ€ό αυτό! Η Ï€αραέ´οÏ‡έ® μιας αυτονόέ·τέ·ς Ï€ραέ³ματικότέ·τας σε έ­να εκÏ€αιέ´ευτικό έ²ιέ²έ»έ¯ο εÏ€αέ³έ³εέ»ματικού Ï€ροσανατοέ»ισμού έ­έ³ινε Ï€ρωτοσέ­έ»ιέ´ο σε εÏ†έ·μερέ¯έ´ες ευρεέ¯ας Ï€ανεέ»έ»αέ´ικέ® κυκέ»οφορέ¯ας με τέ¯τέ»ους Ï€ου αναÏ†έ­ρονται ευέ¸έ­Ï‰ς σε «έ³κέ¬Ï†α έ® εέ¸νικέ® Ï€ροέ´οσέ¯α».

ΑÏ€οτέ­έ»εσε εÏ€έ¯σέ·ς αφορμέ® έ³ια κατέ¬έ¸εσέ· κοινοέ²ουέ»ευτικέ®ς ερÏŽτέ·σέ·ς Ï€ρος τον υÏ€ουρέ³ό Παιέ´εέ¯ας αÏ€ό τέ·ν έ²ουέ»ευτέ® τέ·ς αέ¾ιωματικέ®ς αντιÏ€οέ»έ¯τευσέ·ς στέ·ν οÏ€οέ¯α υÏ€έ¬ρχουν τα ακόέ»ουέ¸α ερωτέ®ματα: «α) Ποια εέ¯ναι έ· συντακτικέ® ομέ¬έ´α του εέ³Ï‡ειριέ´έ¯ου Ï€ου χρέ·σιμοÏ€οέ¯έ·σε τον συέ³κεκριμέ­νο όρο; έ²) υÏ€έ¬ρχει έ´ιαέ´ικασέ¯α εέ»έ­έ³Ï‡ου των κειμέ­νων, ειέ´ικέ¬ σε εκÏ€αιέ´ευτικέ¬ εέ³Ï‡ειρέ¯έ´ια αυτέ®ς τέ·ς μορÏ†έ®ς; έ³) Ï€ροτέ¯έ¸εστε να αέ»έ»έ¬έ¾ατε έ¬μεσα τέ·ν συέ³κεκριμέ­νέ· έ´ιατύπωσέ· ÏŽστε να μέ·ν υÏ€έ¬ρχει έ¯Ï‡νος οÏ€οιασέ´έ®Ï€οτε έ¬έ»έ»έ·ς ερμέ·νεέ¯ας έ³ια το ευαέ¯σέ¸έ·το αυτό έ¶έ®τέ·μα;».

Το κεέ¯μενο τέ·ς ερÏŽτέ·σέ·ς Ï€ρος τον υÏ€ουρέ³ό Παιέ´εέ¯ας Ï€ου έ­Ï‡ει ευέ¸εέ¯ες αναφορέ­ς στέ·ν τουρκικέ® εέ¾Ï‰τερικέ® Ï€οέ»ιτικέ® υÏ€οστέ·ρέ¯έ¶ει ότι «έ· Τουρκέ¯α έ­Ï‡ει έ²έ¬έ»ει Ïˆέ·έ»έ¬ στέ·ν ατέ¶έ­ντα τέ·ς τέ·ν έ˜ρέ¬κέ· εÏ€ιέ´ιÏŽκοντας να έ¸έ­σει έ¸έ­μα εέ¸νικέ®ς μειονότέ·τας σε έ³ενικό Ï€αραέ»έ®ρέ·μα Ï€ροκέ»έ®σεων και εÏ€εκτατισμού. Με έ´εέ´ομέ­νες τις Ï€ροκέ»έ®σεις τέ·ς Τουρκέ¯ας, εέ¯ναι Ï€οέ»Ï σέ·μαντικό να εέ¯μαστε Ï€ροσεκτικοέ¯ στέ· έ´ιαχεέ¯ρισέ· του έ¸έ­ματος και να μέ·ν έ´έ¯νουμε εÏ€ιχειρέ®ματα στέ·ν αÏ€έ­ναντι Ï€έ»ευρέ¬Â», καταέ»έ®έ³ει στέ·ν ερÏŽτέ·σέ® τέ·ς έ· κ. Ρέ¬Ï€τέ·.

ΠροφανÏŽς έ³ια έ­να τμέ®μα του Ï€οέ»ιτικού συστέ®ματος τέ·ς χώρας μας οτιέ´έ®Ï€οτε αφορέ¬ τέ·ν έ³έ»ÏŽσσα, τέ·ν καταέ³Ï‰έ³έ® και τέ·ν κουέ»τούρα τέ·ς Μειονότέ·τας τέ·ς έ˜ρέ¬κέ·ς και εκφεÏέ³ει τέ·ς έ¸ρέ·σκευτικέ®ς τέ·ς ταυτότέ·τας αÏ€οτεέ»εέ¯ έ³εέ³ονός αÏ€οέ»Ïτως εÏ€ιέ»έ®Ïˆιμο Ï€ου συνέ´έ­εται έ¬μεσα με τέ·ν Τουρκέ¯α και με τους σκοÏ€ούς τέ·ς Ï€οέ»ιτικέ®ς τέ·ς.

έ•έ¯ναι αÏ€οέ»Ïτως σαÏ†έ­ς έ³ια όέ»ους αυτούς τους κύκέ»ους ότι στέ·ν έ˜ρέ¬κέ· όχι μόνο έ´εν έ¶ούνε Τούρκοι αέ»έ»έ¬ και οι μουσουέ»μέ¬νοι Ï€ου έ¶ούνε εκεέ¯ έ´εν μιέ»ούν τέ·ν τουρκικέ® έ³έ»ÏŽσσα αέ»έ»έ¬ Ï€ιέ¸ανότατα κέ¬Ï€οια έ¬έ»έ»έ· έ³έ»ÏŽσσα Ï€ου ορέ¯έ¶εται ως «μουσουέ»μανικέ®Â»!

Σύμφωνα με αυτέ­ς τις αÏ€όψεις οι Ï€οέ»έ¯τες τέ·ς Μειονότέ·τας Ï€ου έ¶ούνε στέ·ν έ˜ρέ¬κέ· μÏ€ορούν έ³ια Ï€αρέ¬έ´ειέ³μα να έ´έ·έ»ÏŽνουν, «Πομέ¬κοι, Ρομέ¬, μουσουέ»μέ¬νοι», αέ»έ»έ¬ όÏ‡ι «Τούρκοι», έ³ιατέ¯ αυτό συνιστέ¬ «μέ­έ³ιστέ· εέ¸νικέ® αÏ€ειέ»έ® Ï€ου εέ¾υÏ€έ·ρετεέ¯ αέ»έ»ότρια συμÏ†έ­ροντα».

Οι συέ³έ³ραφεέ¯ς του συέ³κεκριμέ­νου έ²ιέ²έ»έ¯ου Ï€ου τόέ»μέ·σαν να αναφερέ¸ούν σε «μουσουέ»μέ¬νους Τούρκους Ï€ου μιέ»ούν τέ·ν τουρκικέ® και τέ·ν εέ»έ»έ·νικέ® έ³έ»ÏŽσσα», Ï€ιέ¸ανÏŽς να έ­Ï‡ουν τέ·ν έ¯έ´ια τÏÏ‡έ· Ï€ου εέ¯Ï‡ε το έ²ιέ²έ»έ¯ο τέ·ς κ. ΡεÏ€ούσέ· έ· οÏ€οέ¯α έ­έ³ραψε έ³ια τον Ï€ερέ¯Ï†έ·μο «συνωστισμό στέ·ν Ï€ροέ²έ»έ®τα τέ·ς Σμύρνέ·ς».

Η Ï†οέ²ικέ® αντιμετÏŽÏ€ισέ· Ï€οέ»ιτÏŽν Ï€ου ανέ®κουν σε μια Μειονότέ·τα με ιέ´ιαέ¯τερα έ³έ»Ï‰σσικέ¬, έ¸ρέ·σκευτικέ¬, Ï€οέ»ιτισμικέ¬, φυέ»ετικέ¬ και εέ¸νοτικέ¬ χαρακτέ·ριστικέ¬ έ´εν εέ¯ναι Ï€ρωτοφανέ®ς έ³ια τα έ´εέ´ομέ­να του εέ»έ»έ·νικού κοινοέ²ουέ»έ¯ου.

έ†έ»έ»Ï‰στε έ­Ï‡ουν ειÏ€Ï‰έ¸εέ¯ και έ­Ï‡ουν έ³έ¯νει τόσα Ï€οέ»έ»έ¬ αÏ€ό ακραέ¯α Ï€οέ»ιτικέ¬ μορφώματα τα τεέ»ευταέ¯α χρόνια, Ï€ου έ­Ï‡ουμε καταστεέ¯ όέ»οι μας έ³νÏŽστες αυτέ®ς τέ·ς ρέ·τορικέ®ς. Το έ´ιαχρονικό συμÏ€έ­ρασμα εέ¯ναι ότι όταν υιοέ¸ετεέ¯ς και αÏ€οέ´έ­Ï‡εσαι τέ·ν ρέ·τορικέ® και τέ·ν Ï€οέ»ιτικέ® των ακραέ¯Ï‰ν εέ¸νικιστικÏŽν αντιέ»έ®Ïˆεων, κερέ´ισμέ­νοι έ´εν έ²έ³αέ¯νουν ούτε οι Ï€οέ»έ¯τες, ούτε οι μειονότέ·τες, ούτε έ· έ´έ·μοκρατέ¯α. ΑÏ€ό όέ»α αυτέ¬ στο τέ­έ»ος ενισχύονται αÏ€οέ´εέ´ειέ³μέ­να οι φωνέ­ς του εέ¸νικισμού και τέ·ς μισαέ»έ»οέ´οέ¾έ¯ας. Και αυτό εέ¯ναι έ­να έ³εέ³ονός Ï€ου έ¸α Ï€ρέ­Ï€ει με κέ¬έ¸ε τρόÏ€ο να το αÏ€οτρέ­Ïˆουμ