Bazı çocuklar istediklerini elde edemedikleri zaman, ya bağırıp çağrırlar ya da kendisine “hayır” diyen kişiye saldırgan davranışlarda bulunurlar. Bu kişiler de çoğu zaman anne veya kardeşler ya da okul arkadaşlarıdır.

Saldırgan çocuk, ailesi çevresi ve arkaşdaşlarıyla uyuşamadığı, ilişkileri kötü olduğu için böyle davranışlar göstermektedir. Bu çocuk aile ve öğretmenlerine sürekli karşı geldiği için de cezalandırılmaktadır. Fakat buna rağmen yine aynı agresif ve zarar verici davranışlarını tekrarlar. Arkadaşlarıyla iyi geçinemez, onlarla sürekli kavga eder. Eleştiri ya da uyarı aldığında da, o anda utansa, mahçup olsa bile yine yaptıklarından vazgeçemez.

Agresif çocukların aileleri incelendiğinde, aile içi şiddetin hakim olduğu görülmektedir. Anne ya da baba sürekli bir sürtüşme ve huzursuzluk içindedirler. Evin içinde anne ya da babanın bağırarak konuşması bile çocuğa olumsuz etki etmektedir. Böyle ortamlarda büyüyen çocuklar kendilerinin de sevilmediklerine inanarak aynı olumsuz davranışları gösterirler. Böyle bir aile ortamında büyüyen çocuk özgüvenini kaybeder. Ailesine karşı içinde kin besler. Bu kinini de saldırganlık ya da olumsuz davranışlarla çevresine boşaltmaya çalışır. Bu şekilde de dikkat çekmeyi hedefler. Arkadaşlarını döverek, onların eşyalarına zarar vererek dikkat çekmeye çalışır. Çünkü aile içerisinde de problemler bağırıp çağırarak olumsuz davranışlarla çözülmeye çalışılmaktadır. Çocuk zaten başka bir problem çözüm şekline tanık olmamıştır. Babası ya da annesi de bağırarak, çevresindekilere istediklerini yerine getirmeleri için baskı yapmaktadırlar.

Bazen sakin bir ailenin çocuğunda da agresif davranışlara rastlanabilir. Bunun sebebi de ailenin çocuğa gereken güveni sağlayamamış olmasıdır. Çocukta özgüvenin gelişmesi ve aileye karşı güveninin yerleşebilmesi için sevgi ve ilgiye çok fazla ihtiyaç vardır. Çünkü ailedeki ilgi yetersizliği de çocuğu agresif yapabilir. Çocuk da ilgi ve sevgi arayışına girerek olumsuz davranışlarda bulunabilir.
Anne babalar çocukların bu tür davranışlarına engel olabilmek için bazı şeylere dikkat etmelidirler. Eşler kendi aralarında, arkadaşlarıyla veya diğer aile bireyleriyle, komşularıyla daima iyi ilişkiler içinde olmalıdırlar. Tartışmalardan kaçınmalıdırlar. Çocukları da saldırgan davranışlar gösterdiğinde ona bunun zararlarını anlatmalıdırlar. Olumsuz davrandığı zaman kendisinin, toplum içinde sevilmeyen bir birey olabileceği, tek başına arkadaşsız ve dostsuz kalabileceği, oysa olumlu davranışlar gösterdiğinde herkes tarafından sevilen ve aranan bir birey olabileceği kendisine anlatılmalıdır.
Çocuk olumsuz davranarak bir şey istediğinde bu isteği yerine getirilmemelidir. Doğru davranmasını isteyerek doğru davranışlar sergilediğinde de onu ödüllendirebiliriz. Çocuk haklı olduğu zaman da ona haklı olduğunu ve kişisel haklarına saygılı olduğumuzu kendisine göstermeliyiz. Unutmayalım ki küçük de olsa o da bir “birey” dir. Onun da gelişmekte olan bir kişiliği, benliği ve gururu vardır. Ona bir yetişkine davrandığımız gibi davranırsak, haklarına saygı gösterirsek, aile toplantılarında söz hakkı verirsek, sözlerini kesmeden dinleyebilirsek, o da bize karşı daha saygılı davranacaktır. Çünkü büyükler çocukların aynasıdır. Bizler ne şekilde davranırsak onlar da bizlerin davranışlarını örnek alarak aynı davranışları göstereceklerdir.

Çocuğun agresifliğinin önüne geçebilmek için, ona enerjisini boşaltabileceği sportif faaliyetlere yönlendirmek çok iyi sonuçlar verecektir. Sporla uğraşmak çocukta bir çok olumsuz davranışların ortadan kalkmasında son derece etkili olabilecektir.

Eğer çocuktaki agresiflik, kendisine ve çevresine ciddi zararlar verebilecek boyutta ise, o zaman da bir uzmandan yardım almak gerekir.