Okula yeni başlayan çocuklarda görülen okuma ve öğrenme zorluklarından biri de “disleksi” dir. Disleksi, genellikle ilkokul birinci sınıfta ortaya çıkmaktadır. Zekanın düşük olmasıyla ilgisi yoktur. Hatta bazen zeka düzeyi yüksek olan çocuklarda da görülebilir. Disleksisi olan çocuğun genellikle üstün bir yeteneği vardır. Önemli olan bu yeteneği keşfederek geliştirebilmektir.

Disleksili çocuklar, hecelemede, okumada, cümle kurmada, sayı ve harfleri telaffuz etmede zorlanırlar. Bu çocuklar yazılı derslerde başarısız sözlü derslerde başarılıdırlar. Genellikle harfleri karıştırırlar. Onları tam belleyemezler; b-d, a-e, ı-i harflerinde olduğu gibi. Ya da , 6-9, 12-21, sayılarında olduğu gibi rakamları karıştırırlar. Bu çocuklar, yazı yazarken sıkıntı yaşarlar. Bazen kalemi çok bastırarak, ya da hafifçe yazarlar. Yönleri karıştırırlar; ön-arka, içerisi-dışarısı gibi. Zaman kavramları yoktur. Bugün olanları, yarın olacakmış gibi anlatırlar.

Kelimeleri anlamakta, okudukları yazılı metni yorumlamakta zorlanırlar. Sakarlıklar, dikkatsiz ve dikatsiz davranışlar gösterirler. El becerilerinde başarısızdırlar: Mesela kemerlerini, ayakkabı bağlarını bağlamakta zorlanırlar. Verilen talimatlardan sadece bir tanesini algılayıp yerine getirebilirler.

Eşyaların isimlerini söylemekte zorlanırlar. Bedenlerinin sağını solunu ayırt edemezler. Harfleri çok şekilsiz ve karmaşık yazarlar. Haftanın günlerini, ayları, alfabeyi düzgün bir şekilde ezberleyemezler. Günlerden hangi gün olduğunu bilemez, doğum günlerini hatırlayamaz, saati kolay öğrenemezler. Okurken kelimeleri atlar, ya da yeni kelimeler eklerler. Okurken, sıra atlar ya da yeni kelimeler eklerler. Okurken, sıra atlar ya da aynı sırayı tekrerlarlar. Birbirine benzeyen kelimeleri karıştırırlar; masa-kasa, kara-kaya gibi. Uzun kelimeleri okurken zorlanır ya da eksik okurlar. Çarpım tablosunu öğrenmekte güçlük çekerler. Kelimeleri, düz çizgiye yazamaz; alta- üste geçirirler. Yazdıklarının anlamını anlayamazlar.
Bunlardan birkaçına çocuğumuzda rastladığımızda, onun dislektik bir çocuk olabileceğini düşünerek, bir uzmandan yardım istemek gerekir.

Öğretmenler de disleksinin özelliklerini tanıyabilmeli ve çocuğa yardımcı olabilmelidirler. Bu çocuklar, derslerde sözlüde başarılı oldukları için, öğretmenin onlara ders verirken buna dikkat etmesi gerekir. Sınavları da sözlü olarak yapılmalıdır.

Aileler çocuklarla birlikte, bazı eşyaları sıraya koyarak saymak, birlikte şarkı söylemek, günleri belleyebilmesi için her güne bir özellik koyarak günleri saymak gibi aktiviteler geliştirerek onlara yardımcı olmalıdırlar. Ayrıca evde, sağ-sol, yukarı- aşağı gibi kavramları öğretebilecek oyunlar oynanabilir. Bol bol tekerlemeler söyletilebilir. El becerilerini geliştirecek egzersizler yapılabilir. Çocuğu eleştirmek yerine, onu becerdikleri şeylerle överek takdir etmek çocuğu motive edecektir. Ayrıca yeteneklerini keşfedip onları geliştirmeye çalışmak da çok önemlidir.

Unutmayalım ki, çocuğumuz için en güzel terapi, ona vereceğimiz ilgi ve sevgimizdir.