Çocuk okula başlamadan önce ailenin ona öğretmesi gereken bazı temel kavramlar vardır. Bunların 5 yaşına kadar çocuğa kazandırılması çok önemlidir. Çünkü çocuk, 5 yaşına kadar kendisine sunulanları çok daha çabuk öğrenmektedir. Ancak temel olan çocuk eğitilirken anne babanın her zaman hemfikir olup aynı tutumu sergileyebilmeleridir. Kararlı ve tutarlı davranışlar son derece önemlidir. Yemek, uyku programları, temizlik gibi alışkanlıkların bebeklikten başlayarak öğretilmesi gerekir.

Çocuğa temizlik kurallarını öğretirken, ona yemekten önce ellerini yıkaması gerektiğini söyleyip de, aynı şeyi kendimiz uygulamazsak, çocuk, “ama anne sen de ellerini yıkamadın” diyerek haklı bir tepki gösterebilir. Böyle bir durumda ceza da verilse, olumlu bir sonuç alınamaz. Çünkü buradan cezayı hakeden çocuk değil, annedir.

Çocuğa ceza verileceği zaman bunun kendisine nicin verildiğini çocuğun anlayabilmesi gerekir. Çocuk yaptığı hatanın farkında olabilmelidir. Örneğin, evine gelen bir arkadaşıyla oyuncaklarını paylaşmadığı zaman, bütün oyuncakları kaldırıp ona tek bir oyuncak bırakarak bir süre kendisini cezalandırabiliriz. Yine yemeğini yemekte zorluk çıkarttığı zaman, ona masal anlatarak ya da oyunlarla yemek yedirmeye çalışmak yerine, odasına gönderip, normal öğünler dışında yemek vermemek, onun yemekte zorluk çıkartmasını ortadan kaldırabilir. Diğer bir öğün saatine kadar kendisine hiç bir şey verilmeyen çocuk, nasıl olsa acıkacak ve yemek isteyecektir. Ancak arada atıştırmalık şeyler verilmesi istediğimiz sonuca ulaşmamızı engelleyecektir.

Çocuğumuzun mutlu olabilmesi için, aile içerisinde gördüğü ilgi, sevgi, kararlılık ve tutarlılık son derece önemlidir. Çocuğa bazı kurallar konması onu disipline eder. Güven içinde olabilmesi için bu kurallara ve bu düzene çocuğun da ihtiyacı vardır. Düzenli, sakin ve sevgi dolu bir ailede yetişen çocuklar, yetişkinliklerinde de sakin, düzenli ve sevgi dolu insanlar olurlar. Problemli, kavgacı, huzursuz bir ortamda yetişen çocuklar ise, büyüdüklerinde de kavgacı ve mutsuz bir kişilik sergilerler. Bu durum onların evliliklerinin bile başarısız olmasına sebep olabilir.

Bazı anne babalar, belki de kendi çocukluklarında ailelerinden yeterli ilgi göremedikleri için, ya da çocuklarına yeterli ilgi gösteremediklerini düşündükleri için, suçluluk duygusuna kapılarak çocuğun her istediğini yerine getirecek bir nevi kendilerini tatmin etmeye çalışırlar. Böylelikle de çevresiyle uyum zorluğu yaşayan, isteklerinin sonu gelmeyen, doyumsuz çocuklar yetiştirmiş olurlar.

Sonuç olarak çocuğa empatiyi, başkalarına karşı saygılı olmayı kendi haklarını koruyabilmeyi, sorumluluk sahibi olmayı öğretmeye çalışmalıyız.

Aile içinde kazandırılmayan bazı temel davranışları okulda kazanmasını da beklemek yanlıştır. Okul, evde temeli atılmış doğru davranışları pekiştirir. Çocuğun okula başlamadan önce toplumsal davranışları öğrenerek bitmesi son derece önemlidir.

Sevgi ile geçecek bir hafta olmasını dilerim!