Çocukların anne babalarında duymaktan en hoşlanmadıkları sorular “dersini çalıştın mı?”, “ödevlerini yaptın mı?” gibi sorulardır. Bu sorular karşısında çocuk da genellikle inat ederek, çalışmak istemediğini söyler.

Çocuklara baskı uygulamadan önce, anne – babalar kendilerine düşen bir takım sorumluluk ve görevlerin olduğunu unutmamalıdırlar. Bunlar, çocuğun beceri ve yeteneklerini keşfetmek, okuldaki durumunu sıklıkla takip etmek, öğretmen ve arkadaşlarıyla olan ilişkilerini izlemektir. Özellikle öğretmenle işbirliği yapmak, diyalogta bulunmak çok önemlidir. Aile – öğretmen arasında, çocuğun sıkıntılarını, problemlerini konuşabileceği ve çözümler üretebileceği görüşmelerin olması gerekir.
Her anne baba kendi çocuğunu farklı ve üstün görmektedir. Dolayısıyla da çocuktan, onu yorabilecek ve zorlayabilecek beklentileri olabilir. Ya da çocuk başardıkça, daha fazlası istenebilir. Bu beklentiler sonucunda çocuk bazen özgüvenini kaybederek aileye karşı kin besleyebilir. Anne babaya karşı olumsuz davranışlar sergileyerek onları üzmek için ders çalışmayı reddederek onlardan intikam almaya çalışır. Bu durumda, anne babanın cevabını araması gereken soru, çocuğun neden ders çalışmak istemediği sorusudur.
Öncelikle de kendi davranışlarını sorgulamaları gerekir. Aşırı ders çalıştırma baskısı, çocuğu eleştirerek kötü öğrenci olduğunu, tembel bir çocuk olduğunu ona tekrar tekrar söylemek, çocuğu aksi ve derslere karşı isteksiz yapar. Çocuğun durumu ne olursa olsun, her zaman, öncelikle kendisinin iyi ve olumlu özelliklerinin övülmesi ve takdir edilmesi gerekir. Çocuğa, olumsuz eleştirilerde bulunmadan önce, onun başarılı olduğu dersleri takdir edilerek, arkasından olumsuz yönlerin söylenmesi gerekir. Olumsuz eleştiriyi yapar yapmaz da, yine olumlu, iyi bir özelliğini söyleyerek kızmasına meydan bırakılmamalıdır.

Çocuğa sürekli olarak, ödevlerini yapması gerektiğini hatırlatmak, kendisinde zamanla, “nasıl olsa ödevimi ne zaman yapmam gerektiğini söyleyecekler”, beklentisini geliştirir. Dolayısıyla da kendisine hatırlatılmadan ders çalışmaya girişmek istemez.

Genellikle okula yeni başlayan çocukların annelerini bir sıkıntı alır. Kendileri de okula yeni başlamış gibi davranırlar. Bu gergin ve mükemmeliyetçi beklenti de çocuğa zarar verir. Çünkü özellikle annenin gerginliği çocuğa da yansır ve çocuk özgüven problemi yaşamaya başlar. Bunun için de anne – baba, çocuk en kötü notu aldığında bile, onu eleştirip yargılamadan, sevgi ve şefkatle, anlayış ve özveriyle çocuğun yanında olmalıdırlar. Çocuğu, kendisinden daha başarılı olan arkadaşlarıyla kıyaslamak da, onun örnek gösterilen arkadaşına karşı kin beslemesine neden olabilir. Anne – baba, her çocuğun farklı bir zeka düzeyi ve yeteneklere sahip olduğunu hiç bir zaman unutmamalıdır.

Son olarak, çocuğun ders çalışma programı, anne babayla birlikte yapılabilir. Öncelikle, çocuk okuldan döndükten sonra, dinlenebilmesi ve oyun oynayabilmesi için kendisine zaman verilmelidir. Ders çalışması için de odasında yalnız kalmalıdır. Zorlandığında ya da yardım istediğinde yardım edilmeli, sonra yine yalnız bırakılmalıdır. Çocuk ders çalışırken de diğer aile fertlerinin onun dikkatini dağıtacak hareketlerden kaçınması gerekir. Böyle bir program uygulayabilmek için de öncelikle kararlı olabilmek ve bunu sürdürebilmek son derece önemlidir.