Annenin yeni bir kardeşe hazırlanmasıyla birlikte evdeki telaş ve heyecan çocuğu kaygılandırabilir. Çocuk gerek annesindeki fiziksel değişimden gerekse ev içindeki hazırlıklardan endişe duyabilir. Her ne kadar çok bir kardeş istiyor gibi görünse de, bu durumu kabullenmesi biraz zor olacaktır. Dolayısıyla da bazı olumsuz davranışlarda bulunmasını gayet normal karşılamak gerekir: inatçılık, saldırganlık, huysuzluk gibi.

Bunlar çocuğun iç huzursuzluğunun göstergesidir. Burada, ailenin çocuğa yaklaşımı son derece önemlidir. Ona bir oyun arkadaşının geleceğinin söylenmesi, bebek doğduğunda hayal kırıklığı yaşamasına sebep olabilir. Çünkü ufacık bir bebekle oynayamayacağını görünce üzülebilecektir. Bu yüzden de kendisine bebeklik fotoğrafları gösterilerek, onun da öyle minicik doğduğu, yavaş yavaş büyüdüğü, kardeşinin de zamanla büyüyerek kendisiyle oynayabileceği anlatılmalıdır. Kendisinin, kardeşinin bakımında anneye yardımcı olabileceği, ona bir isim bulması gerektiği söylendiğinde çocuk sorumluluk hissederek özgüven geliştirebilecektir.

Bebek bekleyen annenin çocuğa, “bak ben rahatsızım sakın beni üzme” gibi olumsuz sözler söylemesi çok yanlıştır. Böyle durumlarda çocuk annesinin rahatsızlığına sebep olduğunu düşünerek, kardeşine karşı düşmanlık hisleri geliştirebilir. Dolayısıyla anne çok rahatsız olmadığı sürece çocuğa olan ilgisini eksiltmemelidir. Doğum sonrası da çocuk anneyi ziyarete gittiğinde, ilk karşılaşmada bebeği annenin kucağında görmesi pek doğru olmayabilir. Anne çocukla birlikte bebeği kucağa alarak onları tanıştırmalıdır.

Eve döndükten sonra da, çocuğa becerebileceği kadar, bebeğin bakımıyla ilgili sorumluluklar verilmelidir. Annenin bebekle ilgilendiği saatlerde, bir takım paylaşımlar yapılması büyük önem taşır.

Çocukta, kardeşin gelmesiyle birlikte, bazı geriye dönüş davranışları görülebilir. Bunlar, emme isteği, bebeksi konuşmalar ve bu gibi başka davranışlardır. Böyle durumlarda, anne babanın çocuğu eleştirmek yerine anlayışla karşılamaları son derece önemlidir. Bazen de çocukta anneye karşı öfkeli davranışlar görülebilir. Bu da annenin ilgisini kaybetme korkusundan kaynaklanmaktadır. Annenin, bu durumu anlayış ve sabırla kabullenmesi gerekir. Zira bir süre sonra çocuk bu duruma adapte olup, kabullenecektir. Çocuğa ceza vermek, bağırmak ise, ters tepki doğurarak, onun daha çok agresif olmasına neden olabilecektir.

Bebek geldiğinde, çoğu zaman yapılan en büyük hata çocuğu anneanne ya da babaanneye göndermektir. Böyle bir davranış, ona dışlanmışlık duygusu yaşatır. “kardeş geldi, ben evden gönderildim” diye düşünerek çeşitli davranış bozuklukları gösterebilir.

Çocuğun sorunlar yaşamaması için, anne ve baba her fırsatta onunla zaman geçirmeye özen göstermeli, kendisini hala ne kadar çok sevdiklerini tekrar tekrar söyleyerek özgüvenini kaybetmesine engel olmalıdırlar. Ancak, bazı aşırı kıskançlık durumlarında, çocuğun çok fazla zarar görmemesi için bir uzmana başvurmak son derece yararlı olacaktır.

Çocuklarınızla keyifli, sorunsuz bir hafta geçirmenizi dilerim!