Pek çoğumuz sokakta ya da misafirlikte, ya da kendi çocuğumuzda öfke nöbetlerine tanık olmuşuzdur. Çocuk “sinir krizleri” geçirerek kendini yerden yere vurarak istediğini yaptırmaya çalışır. Annenin yalvarıp yakarmaları da işe yaramaz, anne çaresiz kalır.

Bu durum bazı çocuklarda ne yazık ki oldukça sık görülmektedir. Bu tür çocuklar, misafirlikte, alışverişte, sokakta veya başka yerlerde istediklerine ulaşabilmek için bağırıp ağlarlar, kendilerini yerlere atarlar ve hiç bir şekilde de ikna olup susmak bilmezler.

Eğer bir çocukta bu tür davranışlara oldukça sık rastlanılıyorsa, çocuğun anne baba ve diğer aile bireyleriyle olan ilişkisini ve genel psikolojik durumunu incelemek gerekir. Depresif ve endişeli çocuklar daha fazla öfke nöbeti geçirebilirler. Çünkü bu tür çocukların psikolojik sorunları vardır. Bunun için de çocuğun bu ruh haline neden olan durumların araştırılması gerekir.
Yaşıtlarına göre daha fazla korunan, aile büyükleri tarafından koruma altına alınmış olan (anneanne- babaanne gibi), her istediği yapılan, şımartılan çocuklarda öfke nöbetleri daha sıklıkla görülmektedir. Çünkü çocuk her dediğinin yapılmasına alıştığı için, bir engelleme durumunda bağırıp çağırmaya başlar ve saldırgan davranışlar da gösterebilir. Bir şekilde bu davranışıyla çocuk aileyi kendi otoritesinde ve kendi kontrolünde tutmaya çalışır. Çocuğun bu şekilde davrandığında istediklerini yerine getirmek yanlıştır. Ona “hayır” diyebilmek gerekir ve bu “hayır” kelimesinin de kararlı bir şekilde söylenmesi son derece önemlidir. Çünkü çocuk anne babanın söyleyiş şeklinden “hayır” sözcüğünün ne kadar geçerli veya geçersiz olduğunu sezebilme gücüne sahiptir.

Bazı anne ya da baba, çocuğun istekleri ne kadar sonsuz da olsa bu isteklerini yerine getirebilmek için adeta onun kölesi haline gelirler. Bu davranışlarıyla da çocuğa ne büyük bir kötülük yaptıklarının farkında değillerdir, ne yazık ki! Halbuki çocuğun isteklerine kulak tıkayıp, onun ağlamalarını önemsemeyerek, o sırada onun dikkatini başka şeylere çekmeye çalışarak bu durumu daha kolay atlatabilirler. Ancak sabırlı ve kararlı olmak son derece önemlidir. Çocuk, bebekliğinden itibaren her istediğinin olamayacağını öğrenmeye başlamalıdır.

Öfke kontrolünün zor sağlanabildiği çocuklara spor ve sosyal faaliyetler de son derece yardımcı olabilmektedir. Yüzme, futbol, basket, voley, çeşitli el becerisi kursları (resim, seramik gibi) ve ayrıca müzik aleti çalmayı öğrenme çocuğu rahatlatabilecek aktivitelerdir.

Ayrıca arkadaşlarıyla daha çok vakit geçirebileceği oyunlar oynaması da çocuğu rahatlacaktır. Çünkü oyun, çocuğun birikmiş enerjisini boşaltıp, rahatlamasına yardımcı olacaktır.

Çocuğumuzun bu davranışı karşısında ona sert davranarak bağırıp azarlamak ya da cezalandırmak yanlıştır. Sakinliğimizi koruyarak, kendisini çok sevdiğimizi söyleyip, isteklerinin her zaman gerçekleşmesinin mümkün olamayacağını ona sakin bir şekilde anlatarak yardımcı olmaya çalışmalıyız.

Anne babalar olarak çocuklarımızı hiç bir şekilde ihmal etmememiz gerektiğini bilerek her fırsatta kendilerini ne kadar çok sevdiğimizi onlara söylemeli ve hissettirmeliyiz. Çocuklarımızın bizlere ve bizim sevgimize ne kadar çok ihtiyaçları olduğunu unutmadan, onları şımartmadan sevgimizi vermeyi başarabilmek çocuk eğitimindeki temel kuralların en önemlilerindendir.