Bebeğin doğumundan itibaren ilk bir yılın, onun duygusal gelişimi açısından ne kadar önemli olduğu pek çok anne baba tarafından bilinmez. Oysa bu dönem sağlıklı yaşanmazsa, yani bebek, gerekli ilgi ve sevgiyi göremezse, daha sonraları problemlerle karşılaşılabilinir. Genellikle parmak emme, ilk bir yılda başlar. Bebek bundan haz alır, mutlu olur. Bazen de parmak emme dişlerin çıkmasıyla birlikte başlar. Kaşınan diş etlerinden rahatsız olan bebek, elini ağzına sokarak parmak emme alışkanlığını kazanabilir. Burada önemli olan, çocuğun parmak emmeye hangi yaşlarda başladığıdır. 3 yaşından sonra, özellikle de 5-6 yaşlarından sonra parmak emmeye başlaması, ortada duygusal bir sorun olduğunu gösterir. Anne baba, çocuğun parmak emmesine sebep olan nedeni bulup, etkeni ortadan kaldırmaya çalışmalıdır.
Parmak emme sebepleri, anne baba geçimsizliğinden yeni bir kardeşin doğumuna kadar, pek çok durumda ortaya çıkabilir.
3 yaşından sonra, hatta bazen daha önce bile, çocuklar ailedeki bir çok olumsuzlukların farkına varabilirler. Anne baba arasındaki sürtüşmeler, ufak tefek tartışmalar bile, çocuğu olumsuz bir şekilde etkilemek için yeterlidir. Onların o küçücük dünyalarında, fırtınalara yol açabilir. Bebek sakin bir ortamda büyüdüğü zaman sakin ve mutlu olur. Aile içindeki uyumsuzluklar, onarılması güç olabilecek bir çok olumsuzlukları da beraberinde getirirler. Bunun için de çocuğun yanında tartışmak, hatta anne babanın birbirlerine yüksek sesle bile konuşmaları son derece sakıncalıdır. Çünkü anne babanın ruh hali çocuklara da yansır. Onlar mutsuz, asabi oldukları sürece, çocuk da inatçı ve sinirli olacaktır.
Aileye yeni bir bebek geldiğinde de büyük çocukta parmak emme davranışı görülebilir. Çocuk, yeni bir bebeğin gelişiyle kendisine olan ilginin azalacağını zanneder. Huzursuz ve mutsuz olabilir, okula gitmek istemez, kardeşinden ayrılmak istemez. Annesinin bebeğe karşı olan davranışlarını, ilgisini izler. Kendisi de bebeksi davranışlar göstererek kardeşine gösterilen ilginin aynısını bekler. Bunun için de anne baba, onunla her zamankinden daha fazla ilgilenerek, kendisine olan sevgilerinin azalmadığını hissettirmelidirler.
Bazen de anne, kendi rahatı için, aileye yeni bir bebek geldiğinde diğer çocuğunu anneanne ya da babanneye göndermektedir. Bu durum, çocukta duygusal bozukluklara neden olabilecek, yanlış bir davranıştır. Çünkü çocuk, kendisini aileden dışlanmış, uzaklaştırılmış hissedebilir.
Parmak emme, bazen de çocuğun okula başlamasıyla birlikte ortaya çıkabilir. O zaman da okuldaki ve evdeki nedenler aynı zamanda araştırılmalıdır. Çocuk okulda öğretmeni ya da arkadaşlarıyla uyumsuzluklar yaşıyor olabilir. Bu uyumsuzluğu da, parmak emerek ya da başka bir davranış bozukluğu ile gösterebilir. Anne baba ve öğretmen, sebebi bulup ortadan kaldırmaya çalışmalıdır.
Parmak emme, çoğu zaman çocuğun diş yapısını da bozabildiği için, çözümün mümkün olduğunca erken olması, onun hem ruh sağlığı hem de beden sağlığı açısından son derece önemlidir.
Çocuğumuzun sorunlar yaşamaması, her zaman mutlu olabilmesi için, ondan sevgimizi hiç bir şekilde esirgememeliyiz. Sık sık ona sarılmak ve onu çok sevdiğimizi kendisine söylemek çocuğumuzun iyi bir ruh sağlığı ile büyümesine yardımcı olacaktır. Mutlu çocuk, mutlu bir aile içinde büyüyen çocuktur. Bunu her anne baba unutmadan uygulamalıdır. İnsanı umutsuzluğa ve mutsuzluğa götüren sevgi eksikliğidir.