Azınlığımızın kanayan yarası, eğitimdeki eksiklikler, yanlı öğretim metodları, belirsizlikler, kapanan okullar, pırıl pırıl zekaya sahip öğrenme arzusuyla dolu çocuklarımızın ne yazık ki “öğrenemeden” eğitimlerini sürdürmeye çalışmalarına neden olmakta! Bu eksiklikler nedeniyle çocuklarımız, her çocuğun en doğal hakkı olan doğru eğitimi almadan, kör bir eğitim sistemi eşliğinde okullarına devam etmektedirler.

Eğitimdeki yetersizlik ve çıkmazlar, bir toplum için en büyük yaradır. Zira eğitim dönemi insan hayatının en önemli ve en belirleyici dönemlerinden biridir. Özellikle de okul öncesi ve ilkokul dönemi çocuğun kişiliğinin şekillenmesi, genel bilgi ve kültürünün kazanılması açısından büyük önem taşımaktadır. Kişilerin sağlıklı toplumsal ilişkilerinin oluşabilmesi ve iyi bir kariyer elde edebilmeleri açısından eğitim en önemli araç ve ihtiyaçtır.

Bir toplumun gelişebilmesi için iyi bir eğitim şarttır. Gerek bilimsel, gerek ekonomik, gerekse kültürel gelişim için iyi bir eğitim gerekir. İyi bir eğitim sonucu öğrenebildiklerini sorgulayabilen, özgüveni yüksek bireyler yetişir. Böylelikle de daha mutlu, refaha ulaşmış özgüveni yüksek bir toplum oluşur.

Eğitim kişilerin karakterlerini de geliştirir. Onlara sorumluluk, dürüstlük gibi doğru davranışlar kazandırır. Bu sayede de toplum özünü ve kültürünü koruyarak yaşamaya devam eder. Eğitimden yoksun olan toplumlarda, her şeyden önce kişi benliğini kaybeder.

Eğitimsiz toplumlarda kargaşa ve güven eksikliği oluşur. Bu da, insanlar arasında anlaşmazlıklara, güvensizliklere ve toplumun huzurunun bozulmasına neden olur. Eğitimsiz bir toplum özgeçmişini tarihini bilemez, ona sahip çıkamaz. Kişiliğin ya da benliğin kaybedilmesi de böyle bir şeydir işte!

Eğitimin yetersiz olduğu toplumlarda insanlar, birbirlerine yardım etmek yerine, nasıl birbirlerine kötülük yapabileceklerini düşünürler. Sağlıklı bir düşünce ve muhakeme gücü yoktur. Özgüven eksikliği vardır. Bu da, korkak ve iki yüzlü insan sayısını arttırır. Eğitim yetersizliği ve eksikliği mantıklı davranamamayı da beraberinde getirir. Mantık eksik olunca da kişiler iç güdüleri ile hareket ederler ve hatalar yaparlar. Her şeyden önemlisi de eğitim eksikliği, bizim gibi azınlık topluluklarında, kişinin “kimliğini” unutup “başkalaşmasına” neden olabilir, ne acıdır ki!

Tüm bunların yaşanmaması için, çocuklarımızın iyi bir eğitim alabilmesi şarttır! Bunun için de en büyük çabayı anne – babaların göstermesi gerekir. İlkokullarda okuyan çocuklarımızın daha iyi bir eğitim – öğretimden faydalanabilmeleri için aileler ve okul aile birliklerinin ve hatta öğretmenlerin duyarlı, sağ duyulu yaklaşımları çok önemlidir. Çocuklarımıza bilgi ve kültür vermekle birlikte, özgüven ve kişilik gelişimlerine de katkı sağlayabilecek bir eğitim sisteminin oluşturulabilmesi için uğraş gerekir. Çocuklarımızın çaresizlik yaşamadan, her zaman koşarak eğitim alanında ilerleyebilmelerini sağlayabilmek, bütün azınlık fertleri için amaç olmalıdır. Çünkü çocuklarımız iyi bir eğitim alarak mutlu olabileceklerdir. Eksik bir eğitim sistemiyle öğrenim gören çocuk tatminsizlik yaşayarak çeşitli olumsuz arayışlara girerek mutsuz olur.

Eğitimimizdeki bu kördüğümün en kısa zamanda çözülmesini ve çocuklarımızın aydınlık yarınlara çağdaş bir eğitim sistemi ile yürüyebilmelerini dilerim...