Her anne baba için en büyük mutluluklardan biri de onun ilk sözcüklerini duyabilmektir. Çocuğun ilk kelimeleri söylemesiyle birlikte de onlara önemli görevler düşmektedir.

Her şeyden önemlisi annenin bebeğiyle doğar doğmaz konuşmaya başlamasıdır. Bebeğiyle diyalog kuramayan annenin çocuğunda normal olmayan bir sessizlik görülmektedir. Aynı şekilde çocuğu konuşmaya zorlayan annelerin çocuklarında da konuşmayı reddetme görülebilir.

Bebekle konuşmak, öncelikle onun çıkardığı sesleri desteklemektir. Bebeği destekledikçe onun da özgüveni gelişecek ve sesleri çıkartmaya devam edecektir. Annenin tepkisiz kaldığı durumlarda, bebek sesleri çıkartmaktan vazgeçebilir. Önemli olan onu zorlamadan destekleyebilmektir.

Nasıl ki tuvalet eğitiminde de, çocuğa baskı yapıldığında tuvaletini söylemekte ısrar ediyorsa, konuşması için baskı yapıldığında da aynı şey görülebilir. Bunun için de çocuğun konuşmasında ailenin aşırı ilgisi ya da ilgisizliği son derece önemlidir. Çocuğun konuşmasını aşırıya kaçmadan desteklemek gerekir. Çocuğa düzenli bir şekilde konuşulmalı, cevap alınmadığında da yorum yapılmamalıdır. “Bu çocuk neden konuşmuyor, bir problem mi var yoksa?” gibi çocuğa kaygı verebilecek endişeli sözler çok yanlıştır.

Bazı anne babaların da çocuğa kelimeleri doğru söyletene kadar verdikleri uğraş çok gereksizdir. Böyle durumlarda çocuk daha da inat ederek, doğru kelimeyi söyleyebiliyor bile olsa söylemeyi reddedecektir.

Yine bazı ebeveynler, aşırı mükemmelliyetçi bir yaklaşımla çocuk konuşurken, düzgün telaffuz edemediğinde sözünü keserek doğru kelimeyi söyleyiverirler. Bu davranış da çocukta “kekemelik” gibi, bazı konuşma bozukluklarına neden olabilir. Çocuk, anne babasını sevindirsin diye, kendini zorlamaya çalışarak düzgün konuşmaya uğraşır. Dolayısıyla anne babanın acele etmeden süreci takip edebilmesi son derece önemlidir. Onların görevi sadece çocukla düzgün kelimeler ve cümlelerle konuşabilmektir. Bazı anne babalar da çocukla “bebek diliyle” konuşmaya çalışırlar. Bu davranış şekli de hatalı olup, çocuğun kelimeleri yanlış öğrenmesine neden olur. Çocuk suya “buu” dediğinde biz de buu şekilde telaffuz edersek, çocuk doğru kelimeyi öğrenmekte gecikecektir. Bunun için de onunla düzgün ve doğru konuşmak çok önemlidir.

Çocuğumuz yeni konuşmaya başladığında ona bol bol düzgün bir Türkçeyle konuşmak, masallar anlatmak, şarkılar söylemek, müzik ve masallar dinletmek, çocuğun dil gelişimini hızlandırarak, kelime haznesini zenginleştirecektir. Özellikle de toplumumuzda genç anne babaların buna dikkat etmesi çocuklarımızın anadilinin gelişimi için temel taşlarının atılabilmesi anlamını taşımaktadır. Çünkü iyi bir kişilik ve özgüven gelişimi için anadilin çok iyi ve doğru bir şekilde konuşulabilmesi son derece önemlidir. Anne babaların gerek çocuklarına örnek olabilmek adına, gerekse kendileri için okumaya önem vermeleri gerekir. Yeni konuşmaya başlayan çocuğa okunacak masal kitapları da onun hem konuşmasını destekleyecek, hem de çocuğun kitabı tanıyıp sevmesine ve ona alışmasına zemin hazırlayacaktır.

Çocuklarınızla güzel ve keyifli diyaloglar kurabileceğiniz bir hafta olması dilekleriyle.