Çevremde gördüğüm kadarıyla, pek çok aile, çocuklarının inadından ve söz dinlememelerinden şikayet etmekte! Aslında inatçılık, çocuğun gelişiminin belli dönemlerinde olması gereken bir özellik!

Çocuklarda 2,5-5 yaş arası dönem inatçılık dönemi olarak bilinmektedir. Biz eğitimciler bu dönemi “Negativist Dönem” yani olumsuzluk dönemi olarak adlandırırız. Bu dönemde çocuk, siz ne derseniz tersini yapar. Kendi kişiliğini kabul ettirmeye çalışır. Bu davranış şekli, çocuğun normal gelişim seyrinin bir parçasıdır.

İkinci inatçılık dönemi de, yani negativisit dönem, ergenlik çağının ilk yıllarında görülmektedir. Çocuk bu dönemde bağımsızlık ister. Dolayısıyla da anne babanın koyduğu kurallara karşı gelerek büyüdüğünü ispatlamaya çalışır. Bunun için de ailenin çocuğa sabır ve anlayışla yaklaşabilmesi gerekir.

Çocuktaki inatçılık 5 yaşından sonra da devam ederse nedeninin araştırılması gerekir. Bu nedenler çoğu zaman şunlar olabilir:

Örneğin, bazı anneler çocuğun temel ihtiyaçlarını zamanında karşılamazlar. (yemek, temizlik, v.s. gibi) Ancak çocuk bağırmaya başladığında bunu yapmaya girişirler. Bu gibi durumlarda çocukta inatçılık gelişebilir. İkinci bir sebep de çocuğa çok fazla bağrılıp şiddet uygulanmasıdır. Bu zorlamalar da çocukta inadın pekişmesine sebep olabilirler. Bazı durumlarda da çocuk, başkalarının yanında anne babanın sözlerine sürekli “hayır” diyerek, ailesinden intikam almaya çalışır. Bu da çocuğun memnuniyetsizliğinin ifadesidir.

Çocuklarda 3-5 yaşlarında ve ilk ergenlik döneminde kendini gösteren inatçılık şekli normal karşılanmalıdır. Aile çocuğa anlayışla yaklaşmalıdır. Onun bu davranışını bağımsızlık arzusu olarak nitelendirmelidir. Çocuğun bu dönemdeki inadı karşısında, aile aldırmadan, çok üstünde durmadan, önemsemeden ve heyecanlanmadan özellikle de şiddete başvurmadan ona anlayışla yaklaşmalıdır.

Çocuğun karşılanması gereken, yeme, içme, temizlik, dinlenme, sevgi ihtiyacı düzenli olarak, sinirlenmeden yerine getirilmelidir. Anne babanın davranışlarındaki huzur ve rahatlık çocuğa da yansıyacağı için, o da rahat ve huzurlu olacaktır. Sinirli ve huysuz anne babanın çocukları da aynı özellikleri öğrenerek taşırlar. Yine çocuğa sert davranıp katı cezalar vermekten kaçınılmalıdır. Anne baba, çocuğa yaptırmak istediklerini yumuşak ve sevecen davranarak kabul ettirebilirler. Çünkü bizler ne kadar sert davranırsak, çocuklarımız da o kadar çok inatçı ve agresif olacaklardır.

Çocuğun istekleri sakin bir dille istediği zaman yerine getirilmelidir. Bağırıp ağladığında isteklerine karşılık verilmemelidir. Çünkü ağlamayla istediğini elde eden çocuk bunu benimseyerek her zaman uygulamaya çalışacaktır. Böyle durumlarda anne baba onunla ilgilenmeden başka yere dikkatlerini vererek onu bu hareketinden vazgeçirebilirler.

Biz ebeveynler olarak, toplumsal ilişkilerimizde inatlaşmadan, iyi, örnek davranışlar segileyerek çocuklarımıza iyi model olmalıyız. Çünkü çocuklar, özellikle ve öncelikle anne babanın davranışlarını taklit ederek benimsemektedirler. Amacımız her zaman iyi davranışlar sergileyerek çocuklarımıza iyi örnek olabilmek olmalıdır.

Çocuklarınızla verimli, mutlu bir hafta geçirmenizi dilerim