Annenin yeni bir kardeşe hazırlanmasıyla birlikte evdeki heyecan ve telaş büyük çocuğu kaygılandırabilir. Çocuk, gerek annesindeki, gerekse evdeki değişimden ve bir bebek geleceği durumundan rahatsızlık ve endişe duyabilir. Her ne kadar çok bir kardeş istiyor gibi görünse de, gerçekleşmesiyle huzursuzluk gösterebilir. Huysuz, saldırgan, inatçı davranışlarda bulunabilir.

Bunlar çocuğun huzursuzluğunun göstergesidir. Bunun için de anne babanın çocuğa yaklaşımları büyük önem taşımaktadır. Ona “bir oyun arkadaşının” geleceğinin söylenmesi, bebek doğduğunda hayal kırıklığı yaşamasına sebep olabilir. Çünkü ufacık bir bebekle oynayamayacağını görünce üzülecektir. Bu yüzden de kendisine bebeklik fotoğrafları gösterilerek, onun da öyle minicik doğduğunu, yavaş yavaş büyüdüğünü, kardeşinin de yavaş yavaş büyüyerek zamanla kendisiyle oynayabileceği anlatılmalıdır. Ancak, kendisinin kardeşinin bakımında yardımcı olabileceği söylenebilir. Bebeğin eşyaları, odası, ona verilecek isim konusunda öncelikle çocuğun fikri alınmalıdır.

Bebek bekleyen annenin büyük çocuğuna, “bak ben rahatsızım, sakın beni üzme”, gibi sözler söylemesi yanlıştır. Böyle durumlarda çocuk, annesinin hastalığına sebep oldu diye düşünerek daha dünyaya gelmeden kardeşine karşı düşmanlık hisleri geliştirebilir. Dolayısıyla anne çok rahatsız olmadığı sürece, çocukla o zamana kadar nasıl ilgileniyorsa, aynı ilgiyi devam ettirebilmelidir. Doğum sonrası da, çocuk anneyi ziyarete gittiğinde, ilk karşılaşmada kardeşini annesinin kucağında görmesi doğru değildir. Çünkü bu durum ona zor gelebilir. Anne onun yanında kendisiyle birlikte bebeği kucağına alıp onları tanıştırmalıdır.

Eve döndükten sonra da, çocuğa bebeğin bakımı ile ilgili, becerebileceği sorumluluklar verilmelidir. Annenin bebekle ilgilendiği saatlerde, çocuğun da yanlarında olması, ortak zaman paylaşmaları büyük önem taşır.

Çocukta kardeşin gelmesiyle birlikte, bazı geriye dönüş davranışları görülebilir. Bunlar, emme isteği, bebeksi konuşmalar, gibi davranışlardır. Böyle durumlarda anne babanın çocuğu terslemek yerine anlayışla karşılamaları son derece önemlidir. Ancak bu hareketlerin doğru olmadığı uygun bir dille anlatılabilir. Ayrıca kardeşin gelmesiyle birlikte çocukta anneye karşı öfkeli davranışlar da görülebilir. Bu da anneyi kaybetme korkusundan kaynaklanmaktadır. Annenin bu durumu anlayış ve sabırla kabullenmesi gerekir. Bir süre sonra bu duruma çocuk adapte olabilecek ve kabullenebilecektir. Çocuğa ceza vermek, bağırmak ise ters tepki doğurarak onun daha çok agresif olmasına neden olur.

Bebek geldiğinde çoğu zaman yapılan en büyük hata, çocuğu yuvaya ya da anneanneye göndermektir. Böyle bir davranış, ona dışlanmışlık duygusu verir. “Kardeş geldi, ben evden gönderildim” diye düşünerek çeşitli davranış bozuklukları gösterebilir. Fakat çocuk zaten yuvaya gidiyorsa, o zaman devam etmesi gerekir, yuvadan çocuğu almak da yanlıştır.

Çocuğun sorunlar yaşamaması için, anne ve baba her fırsatta onunla zaman geçirmeye özen göstermeli, kendisini ne kadar çok sevdiklerini tekrar tekrar söyleyerek, çocukta güven duygusunun gelişmesine yardımcı olabilmelidirler.

Çocuklarınızla birlikte keyifli bir hafta geçirmeniz dilekleriyle.