Oyun, doğal bir olaydır. Anne babanın, oyun oynamanın beynin her iki tarafını da geliştirdiğini anlayabilmesi için, oyun prensiplerini de anlamaları gerekir. Yaratıcı oyunların temel prensibi, çocuğun zihinsel gelişimi için gereken deneyimleri edinmesidir.

Bebekler büyürken, etraflarındaki her şeyle oynamaya çalışırlar: Elleri, ayak parmakları, güneş ışınları v.s. gibi. Aynı zamanda, sesleri keşfedip mırıldanarak kendi kendileriyle konuşurlar. Bedenlerinin farklı bölümlerini tanımaya başlarlar. Renkler, ışık ve sesler arasında ayrım yaparlar. Bu, onların oyunla ilk tanışma evresidir.

Çocuğun, farklı yetenek ve yaştaki çocuklarla oynaması, sosyal etkileşim açısından çok önemlidir. Çocuk bu şekilde sabır, empati, acıma, destek olma ve dürüstlüğü öğrenecektir. Her oyun biçimi, çocuğa başka bir şey öğretir. Konuşarak, karşısındakini izleyerek, hayal gücü ve bilgi seviyesi gelişir.

Küçük çocuklar, ilk aşamalarda, başkalarıyla ilgilenmeden kendi başlarına oynarlar. Büyüdükçe, başkalarıyla oynamayı, onlarla oyuncaklarını paylaşmayı, bazen de kavga etmeyi öğrenirler.

Yuvaya gittiklerinde, ya da evin dışında oynadıklarında, yeni arkadaşlar, farklı oyunlar ve oyuncaklarla tanışırlar. Bu da onların özgüveninin gelişmesine ve yeni bir olgunluğa ulaşmalarına destek olur. Bu yüzden de oyunun çocuğun deneyimlerini çoğaltmasına ve özgüveninin gelişmesine yardımcı olduğunu düşünerek, çocuğun, başka çocuklarla birlikte olup oyun oynamasına engel olunmamalıdır. Sadece, çocuğun ne kadar süre oyun oynaması gerektiği, oyun dışında, uyuma, yemek yeme, ya da ders çalışma saatlerinin de olduğu kendisine öğretilmelidir. Çünkü çocuğu serbest bıraktığımızda, bütün gününü, yeme – içme ve uykuyu düşünmeden, oyunla geçirebilir. Bunun için de, küçük yaşlardan başlayarak, bir program yapıldığında, çocuk bunu benimseyerek uyum sağlayabilecektir.

Çocuk oyun oynarken kendi gücünü farkeder, sorumluluklarını öğrenir. Daha iyi iletişim kurabilmeyi ve muhakeme yapmayı, oyun, çocuğa öğretir. Her çocuğun, oyun esnasında, bir oyun oynama biçimi vardır. Buradaki davranışları da onun, hayatı boyunca, başkalarına nasıl davranacağını bize yansıtır.

Çocuğun bireysel gelişimi için, kendi oyun şeklini seçmesine izin verilmelidir. Katı kurallar, çocuğun kendini doğal bir şekilde ifade etmesini engeller. Anne babaya düşen görev, çocuğun becerilerini geliştirecek, uygun oyuncaklar alıp, onun oyunlarına katkı sağlamaktır.

Anne – baba, çocuğun oyunlarını takip ederek, onun duygu ve düşüncelerini anlayabilirler. Çünkü çocuklar, duygu ve düşüncelerini oyunlarında gösterirler. Oynadıkları oyunlar, onların sorunlarını açığa çıkaracaktır. Özellikle de evcilik oyunlarında, çocuk, aile içinde cereyan eden olayları sergiler. Anne baba, kendi tutumlarını, çocuğun evcilik oyununda izleyerek, kendi hatalarını anlayabilirler.

Sonuç olarak, anne babanın kendi çocukluk dönemlerini hatırlamaya çalışarak, oyun oynarken nasıl keyif aldıklarını düşünmeleri ve bu doğrultuda da çocuk için oyunun ne kadar önemli olduğunu algılayabilmeleri gerekir.

Çocuklarınızla keyifli oyunlarla geçecek bir hafta olmasını dilerim.