Anne babaların, çocuklarıyla ilgili sıkıntılarından biri de, kardeşlerin arasındaki kıskançlıklar ve anlaşmazlıklardır. Bunların nedeni genellikle oyuncakları paylaşamamak ve yaşanılan tartışmalardır. Ancak temelde anne baba ilgisinin paylaşılmak istenmeme duygusu yatmaktadır. Buna neden de çoğu zaman anne babanın yanlış tutumlarıdır. Fakat nedense hiç bir anne baba çocuklarına eşit davranmadıklarını kabul etmek istemez. Onlara göre her çocuğa eşit davranılmaktadır. Aslında konunun özüne inildiğinde, bunun öyle olmadığı görülebilir. Örneğin, çocuklar tartıştıklarında, genellikle büyük çocuğa, ‘sen abisin’ ya da ‘sen ablasın, anlayışlı olmalısın, o daha küçük’ diyerek , kendisinden her zaman özveriyle davranması beklenmektedir. Bu da ona yapılan büyük bir haksızlıktır. Zira küçük her zaman haklı bulunur. Bu da büyüğün hoşuna gitmez, kendisini dışlanmış hisseder. Bu durumda, büyük çocuğa haksızlık yapılmaması için, tartışma ortamında, anne babanın devreye girerek, taraf tutmadan ortamı yumuşatıp hep birlikte oyun oynamaları gerekir.

Annenin hamileliğinden itibaren dikkat edilecek bazı noktalar çocuğun doğacak kardeşini kıskanmaması için yararlı olacaktır. Mesela birlikte bebek için alışverişe giderek kardeşine oyuncaklar seçmesi, onu gelecek olan bebeğe hazırlayacaktır. Yine kendisinin bebeklik resimlerini, bebekliğinde kullandığı eşyalarını göstererek, kendisinin de bir zamanlar bebek olduğunu, şimdi ise ne kadar büyümüş olduğunu, gelecek kardeşin de çok küçük olacağını ve zamanla onun gibi büyüyeceğini anlatabiliriz.

Çocuğun yeni doğmuş olan kardeşini kıskanmaması için, anne onun bakımında kendisinden yardım istemelidir. Altını değiştirirken, yameğini yedirirken, banyosunu yaparken, çocuğun da annesine yardımcı olması, kıskançlık yerine, koruyuculuk duygusunun gelişmesine yardımcı olacaktır. Çünkü önemli olan kıskançlık duygusunu mümkün olduğunca en aza indirebilmektir.

Kardeşlerin iyi anlaşabilmesi için aralarında kıyaslama yapılmaması çok önemlidir. Çünkü, ‘sen yaramazsın, oysa kardeşin ne kadar uslu’ gibi ifadeler, çocukta nefret duygusunun gelişmesine neden olabilir. Ya da kız çocuklarını bir kenara iterek, erkek çocuklara daha fazla ilgi göstermek, kızlarda duygusal bozukluklara neden olabilir. Her iki cins arasında, dengenin korunması çok önemlidir.

Evde kardeşlerin arasında anlaşmazlık görüldüğünde anne baba tarafsız kalarak, ortamı yumuşatmaya çalışmalıdır. Kimin haklı ya da haksız olduğunu araştırmaya çalışmak yanlıştır. Kardeşler, kendi aralarındaki sorunları kendileri halledebilmelidirler.

Anne babanın sevgi ve ilgisini paylaşmak çocuk için zor olabilir. Bunun için de anne baba diğer kardeşe daha fazla ilgi gösterdiğinde, ya da taraf tuttuğunda olumsuz davranışları artabilir. Bunu ailenin hissederek, büyük çocuğa daha anlayışla yaklaşması gerekir. Bu gibi durumlarda, büyük çocuğa biraz daha fazla yakınlık göstererek, onu rahatlatabilmek çok önemlidir.

Bazen kardeşi olan çocuk, çeşitli davranış bozuklukları gösterebilir. Bunlar, altını ıslatma, parmak emme, bebek gibi konuşma, anne babayla uyumak isteme gibi davranışlardır. Çocuk bu davranışlarıyla daha fazla ilgiye ihtiyaçı olduğunun mesajını vermeye çalışır. Dolayısıyla da anne baba davranışlarını düzeltmeye çalışarak çocuğa yardımcı olmalıdırlar. Önemli olan, çocuğun kardeşini sevmesi ve sahiplenmesini sağlayabilmektir. Çünkü, kıskançlık doğal bir davranıştır, yok edilemez. Ancak en aza indirebilmek için çocuklarımıza yardımcı olmaya çalışabiliriz.