Çevremde gözlemlediğim kadarıyla, insan ilişkileri, bu ister çocuk- aile ilişkisi, isterse arkadaşlık, dostluk ilişkileri olsun, en çok doğru iletişim kuramama sonucu zedelenmekte ne yazık ki! Bunun için de insanlar arasındaki ilişkilerde, doğru iletişim çok büyük önem taşımakta kuşkusuz!

İletişim sorunları insanları çıkmaza sokarak bir çok problemlerin oluşmasına neden olmakta. Aile içerisinde de anne – baba – çocuk ilişkisinin iyi gelişebilmesi açısından, hamilelikten itibaren doğru bir iletişimin şart olduğu söylenebilir. Bebek bekleyen bir anne adayı, karnındaki bebekle konuşarak, ona güzel sözler, şarkılar söylemelidir. Aynı şekilde baba adayı da annenin karnına dokunarak, bebeğe seslenip konuşmalıdır. Çünkü bebek, bunları hissedebilir. Daha annesinin karnında iken, anne babasının seslerini tanımaya başlar. Doğduktan sonra da yine anne babanın, ona sevecen ilgili yaklaşımları çok önemlidir.

Çocuğa her zaman olumlu yaklaşılmalıdır. Çünkü ona olumsuz davranıldıkça, onun davranışları da negatif olacaktır. Ona, ‘bunu yapamazsın, bu yasak’ demek yerine ‘bak bunu böyle yaparsan daha iyi olur’ gibi açıklamalarda bulunmak, onun daha ılımlı ve olumlu davranışlarda bulunmasına yardımcı olacaktır.

Çocuğa hiç bir zaman nedenini anlayamayacağı yasaklar koyulmamalıdır. Onun, ‘hayır’ kelimesinin nedenini anlayabilmesi sağlanmalıdır. Evimizdeki değerli bir eşyaya çocuğumuzun zarar vermemesi için, önce o eşyanın bizim için ne kadar değerli olduğunu kendisine anlatmaya çalışmalıyız. Ondan sonra da davranışlarını kontrol etmesini beklemeliyiz. Çocuk, neyin zararlı olduğunu bilmediği zaman dikkat etmez. Öğrendiği zaman ise, dikkat etmesi gerektiğini algılayabilir. Önemli olan, kendisine doğru bir şekilde anlatabilmektir.

Her anne babanın çocuğu dinlemeyi bilmesi gerekir. Gereksiz yere, haksız yere onu suçlayıp cezalandırmak son derece yanlıştır. Kendisini cezalandırmadan önce, dinleyerek karar verilmelidir. Çok sinirlendiğimizde çocuğumuzu odasına göndererek sinirimiz geçtikten sonra kendisini çağırıp konuşmak ve sorunu halletmeye çalışmak daha doğru bir davranıştır.

Çocukla konuşurken, onunla kuracağımız ‘göz teması’ çok önemlidir. Onunla konuşurken gözlerinin içine bakarak, kendisini ne kadar dikkatle dinlediğimizi çocuğumuz görebilmelidir. Bu ona güven verecektir. Çünkü kendisi bize sorunlarını ya da yaşadığı olayları anlatırken, başka şeylerle ilgilenmek, ona dikkatimizi vermemek, çocuğun bize olan güveninin sarsılmasına neden olabilir.

Çocuğun yaptığı hataları yüzüne vurmadan, uygun bir şekilde, yanlışlarını düzelterek kendisine yaklaşabilmek gerekir. Sürekli ona bağırıp azarlamak, aşağılamak, emirler vermek, her yaptığını eleştirmek, ona özgüveni gelişememiş bir kişilik kazandırır. Kendisine küçük bir çocuk gibi davranmak yerine, her şeyi anlayabilecek bir yetişkinmiş gibi davranmak gerekir. Her şeyden önce, onunla dost ve arkadaş olabilmek çok önemlidir. Bunu da küçük yaşlardan itibaren başarabilmek gerekir. Çünkü çocuk küçükken iletişim kurulamazsa büyüdüğünde bu daha da zor olacaktır. Çocuklarda doğru iletişimi sağlayabilmek için, her şeyden önemlisi, anne babanın çocuklarıyla arkadaş olabilmeleri, onların güvenini kazanabilmeleri gerekir. Çocuk, anne babadan bu güven duygusunu hissedebildiği sürece, her sorununu kendilerine anlatır, böylelikle de daha az sorunlu, mutlu bir ilişki gelişebilir.

Çocuklarınızla güzel iletişim kurabileceğiniz bir hafta geçirmeniz dilekleriyle.