Yapılan araştırmalar çocuğun özellikle ilk beş yıl aileyle paylaştığı ortak zamanın çok verimli olduğunu göstermiştir. Anne babanın günlük işleri dışında, sadece çocuklarına ayırabilecekleri bir zaman diliminin olması gerekmektedir. Bu zaman dilimi, çocuğun psiko- sosyal gelişimine büyük katkılar sağlayacaktır. Öncelikle de çocuğun özgüveninin gelişimine destek olacaktır.

Ayrıca da çocuğa ‘ben sana zaman ayırıyorum, çünkü sana değer veriyorum’ mesajı verilmiş olacaktır. Varlığı ile yokluğu pek hissedilmeyen, tek başına oynamaya bırakılan çocukta özgüven gelişemez. Özellikle çok çocuklu ailelerde bu daha da önemlidir. Tek çocuklu ailelerde de çocuğun tek başına sıkılmaması için, kendisine özel zaman ayrılabilmelidir.

Çocukla geçirilecek ortak zaman, onun zorluklarla daha kolay baş edebilmesine yardımcı olacaktır.

Yine yapılan araştırmalar, çocukluğunda ailesinden yakın ilgi görmüş kişilerin, büyüdüklerinde stres ve depresyonla daha kolay baş edebildiklerini göstermiştir.
Çocukla, ne kadar fazla kaliteli zaman geçirilebilirse, onun ailesine o kadar yakın olması sağlanır. Böylece de çocuğun anne babaya karşı olan güven duygusu artacağı için, çocuk sorunlarını da gelip daha rahat anlatabilecektir. Kendisine yeterince zaman ayrılmayan çocuk aileden uzaklaşarak, duygularını ifade edemeyen, içe dönük, sorunlarını içinde yaşamaya çalışan mutsuz bir kişilik geliştirecektir.

Çocukla geçirilecek ortak zamanın süresinden çok, bu sürenin faydalı ve verimli olabilmesi çok önemlidir. Özellikle çalışan anneler için çocuğa zaman ayırabilme önemli bir sorun oluşturmaktadır. Ancak iyi bir programlama ile anneler bunu çok iyi başarabilirler. Önemli olan, çocuklarıyla geçirecekleri zamanın kısa da olsa kaliteli ve faydalı olabilmesidir.

İyi bir ruh sağlığına sahip çocuklar yetiştirebilmek için, dikkat edilmesi gereken noktalar, onlara yakın olmak, sorunlarına yardımcı olabilmek, sıkıntılarını hissedip giderebilmek ve en önemlisi de bol sevgi verebilmektir.

Yapılan bazı araştırmalar, çocukların anne babalarından gördükleri sevginin, onları mutlu insanlar yaptığını, kendilerinin de diğer insanlara sevgiyle yaklaştıklarını göstermiştir.

Bazen de anne babalar gerektiğinden fazla çocuğun üzerine düşerek onu bıktırabiliyorlar. Bu da yanlış bir tutum olarak değerlendirilebilir. Çünkü çocuk, bu şekilde bir davranış karşısında da sıkılarak, isyankar tavırlar gösterebilir. Dolayısıyla önemli olan dengeyi kurabilmektir. Her aile çocuklarının ihtiyaçlarını karşılamaya çalışarak onları mutlu etmekle yükümlüdür. Bu şekilde mutlu bireyler yetiştirmek mümkün olacaktır. Küçük yaşlarda atılmaya başlayan sevgi ve güven tohumları, çocuklarımız büyüdükçe çok güzel meyveler vererek bizleri de mutlu edecektir.

Çocuklarınızla sağlıklı iletişim kurabileceğiniz, mutlu günler dilerim.