Çocuğumuzun duygularını ve iç dünyasında yaşadıklarını anlayabilmemiz açısından, onun çizdiği resimler, bizim için çok anlamlı ve önemlidir. Resimler genellikle çocuğun kendi deneyimleri ve zekasıyla paraleldir. Her yaş dönemi resimlerinin belli bazı özellikleri vardır. Çocuklar büyüyüp olgunlaştıkça resimleri de daha gerçekçi ve ayrıntılı olmaktadır.

1-4 yaş arası dönem karalama dönemidir. Çocuklar bu yaşlarda gelişigüzel resimler yaparlar. 3 yaş çocuğu ‘insan çiz’ dendiğinde sadece kafa, ayaklar ve yüz hatlarını çizebilir. 4 yaş çocuğu da, kolları ve ayakları olan çöp adam çizebilir.

5-7 yaş arası dönem, ‘şema öncesi’ dönemdir. Beş yaşındaki çocuk daha belirgin insan ve ev resimleri yapabilir. 6 yaş çocuğun resimlerindeyse, artık konular yer almaktadır. Ev çizdiğinde içine eşyalar da koyabilir. 4-5 yaşlarındaki çocuklar, genellikle renk ayrımı yapmadan resimleri boyarlar. Mutlu resimlerde genel olarak sarı rengi, hüzünlü resimlerdeyse kahverengi kullanırlar. Daha çok da çocuk kendisi hangi rengi seviyorsa, o rengi kullanmayı tercih eder. Resimlerinde ağırlıklı olarak kırmızı kullanan çocuklar, iddiacı ve saldırgan, pembe rengi kullanan çocuklar sevecen ve uyumlu çocuklar olarak nitelendirilir. Siyah, gri, kahverengi gibi soğuk renkleri seçen çocuklar, genellikle baskıcı aile ortamında yatişen, çekingen, duygularını bastıran çocuklar olarak düşünülebilir.

7-9 yaşlar arası dönem ‘şematik dönem’ dir. Resimler daha belirgin ve ayrıntılıdır. İlk bakışta resmin ne olduğu anlaşılabilir. Bu dönemde ‘kuş bakışı’ resim çizimleri ağırlıktadır.

9-12 yaşlar ‘gerçekçilik dönemi’ dir. Bu dönemde, resimlerde gerçekçi bir yaklaşım görülür. Resimlerin konularında da kızlar ve erkekler arasında farklılık gözlenir. Kızlar daha çok bebek resimleri, portreler, elbiseler çizerler. Erkekler de araba, gemi, uçak gibi kendi ilgi alanlarını belirleyen resimler çizerler. Bu dönemde çocuk, genellikle yaptığı resimleri beğenmeyerek eleştirir.

12-14 yaş arası dönem ‘doğalcılık dönemi’ dir. Çizilen resimlerde şekiller orantılı, renkler de uyumludur.
Çocuğun resimlerinden çoğu zaman ruhsal halini anlayabilmek de mümkündür. Okul fobisi olan çocuklar, resimlerinde daha çok aile bireylerini çizerler. Okulla ilgili şeyler çizmek pek istemezler. Güven sorunu yaşayan, özgüveni gelişememiş çocuklar kağıdın sadece küçük bir bölümünü kullanıp bir sürü boşluk bırakarak resim çizerler. Çoğu zaman da çizdikleri resim eksiktir.

İnsan resmi çizdiğinde (5 yaşından sonra) el ve ayakların çizilmemesi, çocuğun iletişim eksikliğini ve uyum güçlülüğünü gösterir. Hiperaktif çocuklar ise taşkın, çok büyük ve çok renkli resimler çizerler. Genellikle de karalamayı tercih ederler.

Çocuğun resimleri iyice incelendiğinde aileyle sorunları olup olmadığı anlaşılabilir. Mesela aile resmi çizdiğinde aile fertlerinden bazılarını resmine koymaması, aile içi iletişim sorunu olduğunu gösterir. Yine anne babanın çok büyük çizilmesi veya birinin büyük ya da eksik çizilmesi bir iletişim sorunu olduğunu gösterir. Ya da küçük kardeşin anne babanın yanında olup, kendisini uzakta çizmesi, kardeş kıskançlığını gösterir.

Çocuk rasimlerini yorumlarken, dikkat edilmesi gereken bazı noktalar vardır. Sadece tek bir resimden yola çıkarak yarumlamak yanlıştır. Çocuğun diğer resimleri de incelenmeli, aileyle olan ilişkilerine bakmalı, genel tutum ve davranışları da göz önünde bulundurulmalıdır. Çünkü çoğu zaman çocuklar arkadaşlarının resimlerinin aynısını da çizebilirler. Bunun için de çocuğun bütün resimleri incelenerek karar vermek daha doğru olacaktır.

Çocuklarınızla sağlıklı, mutlu bir hafta geçirmenizi dilerim.