Bazı çocuklar isdediklerini elde edemedikleri zaman ya bağırıp çağırırlar ya da kendilerine ‘hayır’ diyen kişiye saldırgan davranışlarda bulunurlar. Bu kişiler de çoğu zaman aile bireyleri ya da arkadaşlarıdır.

Saldırgan (agrasif) çocuk, ailesi ve arkadaşlarıyla ilişkileri kötü olduğu için bu tür davranışlar göstemektedir. Bu davranışlarının sonucunda da cezalandırılmaktadır. Fakat cezaya rağmen yine aynı olumsuz davranışları göstermeye devam eder. Arkadaşlarıyla iyi geçinemez, sürekli kavga eder. Eleştiri ya da uyarı aldığında da, o an mahçup olsa da yaptıklarından vazgeçmez.

Agresif çocukların aileleri incelendiğinde de çoğunlukla aile içi şiddetin hakim olduğu görülmektedir. Anne - baba sürekli bir sürtüşme ve didişme içerisindedir. Evde huzursuzluk hakimdir. Bu durum çocuğu olumsuz etkiler. Zira, evin içinde anne ya da babanın bağırarak konuşması bile çocuğu olumsuz etkiler. Böyle ortamlarda büyüyen çocuklar kendilerinin de sevilmediklerine inanarak aynı şekilde olumsuz davranışlar gösterirler. Böyle bir ailede büyüyen çocuk özgüvenini kaybeder. Ailesine karşı kin duymaktadır. Bu kini de çeşitli saldırgan ve olumsuz davranışlarla açığa çıkartır. Ayrıca bu şekilde dikkatleri üzerinde toplamayı hedefler. Arkadaşlarına vurarak, eşyalarına zarar vererek ilgi odağı olmaya çalışır. Çünkü ailede de sorunlar şiddetle ve olumsuz davranışlarla çözülmeye çalışılmaktadır. Çocuk zaten başka bir problem çözüm şekline şahit olmamıştır. Baba ya da anne de, çevrelerindeki kişilere bağırarak, istediklerini yerine getirmeleri için baskı yapmaktadırlar.

Bazen sakin bir ailenin çocuğunda da agresif davranışlara rastlanabilir. Bunun sebebi de ailenin çocuğa gereken güveni verememiş olmasıdır. Çocukta özgüvenin gelişmesi ve aileye karşı duyulan güvenin yerleşebilmesi için, çok fazla sevgi ve ilgiye ihtiyaç vardır. Zira, ailedeki yetersiz ilgi de çocuğu agresif yapabilir. Çocuk da bu ilgi ve sevgiyi arayışa girerek olumsuz davranışlarda bulunabilir. Çünkü içinde anne babaya karşı kin beslemektedir, sevgi, ilgi açlığı çekmektedir.

Anne babalar çocuklarının agresif davranışlarda bulunmalarını engelleyebilmek için bazı şeylere dikkat etmelidirler. Eşler kendi aralarınada, diğer aile bireyleriyle, arkadaşlarıyla, komşularıyla, daime iyi ilişkiler içinde olabilmelidirler. Tartışmalardan kaçınmalıdırlar. Çocuk da agresif davranışlarda bulunduğunda ona bunun zararlarını anlatmaları gerekir. Olumsuz davranışlarda bulunduğu zaman kendisinin toplum içinde sevilmeyen bir birey olabileceği, tek başına arkadaşsız kalabileceği, oysa uyumlu bir kişi olduğunda herkes tarafından sevilen ve takdir edilen bir birey olabileceği kendisine anlatılmalıdır.

Çocuk olumsuz davranışlarla bir istekte bulunduğunda, bu isteği yerine getirilmemelidir. Doğru davranışlar sergilemesi istenerek, doğru davrandığında da kendisi ödüllendirilmelidir. Çocuğumuz haklı olduğunda da ona haklı olduğunu söyleyerek kişisel haklarına saygılı olduğumuzu göstermeliyiz. Yaşı küçük de olsa çocuk da bir ‘birey’dir. Onun da gelişmekte olan bir kişiliği, egosu ve gururu vardır. Ona bir yetişkine davrandığımız gibi davranabilirsek, haklarına saygı göstererek aile toplantılarında söz hakkı verebilirsek, sözlerini kesmeden dinleyebilirsek, o da bize karşı daha saygılı davranacaktır. Çünkü çocuklar biz büyükleri örnek aldıkları için, bizim davranış şeklimiz onların davranış şekillerini belirleyecektir.

Çocuğun agresifliğinin önüne geçebilmek için, onu, enerjisini boşaltabileceği spor faaliyetlerine yönlendirmek çok iyi sonuçlar verebilir. Spor çocukta görülen bir çok olumsuz davranışların ortadan kalkması için son derece önemli bir aktivitedir.

Eğer çocuktaki gerginlik ve agresif davranışlar, kendisine ve çevresindekilere ciddi zararlar verebilecek boyutta ise, o zaman da bir uzmandan yardım almak gerekebilir.

Sağlıcakla kalın !