Bebeğin doğumundan itibaren ilk bir yılın, onun duygusal gelişimi açısından ne kadar önemli olduğu pek çok anne baba tarafından bilinmez.

Oysa bu dönem sağlıklı yaşanmazsa, yani bebek, gerekli ilgi ve sevgiyi göremezse, daha sonraları problemlerle karşılaşılabilinir. Genellikle parmak emme, ilk bir yılda başlar. Bebek bundan haz alır, mutlu olur. Bazen de parmak emme dişlerin çıkmasıyla birlikte başlayabilir. Kaşınan diş etlerinden rahatsız olan bebek, elini ağzına götürerek parmak emme alışkanlığını kazanabilir. Burada önemli olan, çocuğun parmak emmeye hangi yaşlarda başladığıdır. 3 yaşından sonra, özellikle de 5-6 yaşlarından sonra parmak emmeye başlaması, ortada duygusal bir sorun olduğunu gösterir. Anne baba, çocuğun parmak emmesine sebep olan nedeni bulup, etkeni ortadan kaldırmaya çalışmalıdır.

Parmak emme sebepleri, anne baba geçimsizliğinden, yeni bir kardeşin doğumuna kadar, pek çok durumda ortaya çıkabilir. 3 yaşından sonra, hatta daha önce bile, çocuklar ailedeki bir çok olumsuzlukların farkına varabilirler. Anne baba arasındaki sürtüşmeler, ufak tefek tartışmalar bile, çocuğu olumsuz yönde etkilemek için yeterlidir. Onun o küçük dünyasında fırtınalara yol açabilir. Bebek, sakin bir ortamda büyüdüğü zaman huzurlu olur. Aile içindeki uyumsuzluklar, onarılması güç olabilecek bir çok olumsuzlukları da beraberinde getirirler. Dolayısıyla çocuğun yanında tartışmak, hatta sesleri bile yükseltmek son derece sakıncalıdır. Çünkü anne babanın ruh hali, çocuklara da yansımaktadır. Onlar mutsuz, asabi oldukları sürece , çocuk da inatçı ve sinirli olacaktır.

Aileye yeni bir bebek geldiğinde de, büyük çocukta parmak emme davranışı görülebilir. Çocuk yeni bir bebeğin gelişiyle birlikte, kendisine olan ilginin azalabileceğini düşünür. Huzursuz ve mutsuz olabilir, okula gitmek istemez. Annesinin bebeğe karşı olan davranışlarını, ilgisini izler. Kendisi de bebeksi davranışlarda bulunarak, kardeşine gösterilen ilginin aynısını bekler. Bunun için de anne baba, onunla her zamankinden daha fazla ilgilenerek, kendisine olan sevgilerinin azalmadığını hissettirmelidirler.

Bazen de anne, kendi rahatı için, aileye yeni bir bebek geldiğinde, diğer çocuğunu anneanne veya babanneye göndermektedir. Bu durum, çocukta duygusal bozukluklara neden olabilecek yanlış bir davranıştır. Çünkü çocuk, kendisini aileden dışlanmış, uzaklaştırılmış hissedebilir.

Parmak emme, bazen de çocuğun okula başlamasıyla birlikte ortaya çıkabilir. O zaman da okuldaki ve evdeki nedenler aynı zamanda araştırılmalıdır. Çocuk okulda öğretmeni ya da arkadaşlarıyla uyumsuzluklar yaşıyor olabilir. Bu uyumsuzluğu da çeşitli davranış bozuklukları ile gösterebilir. Anne , baba ve öğretmen sebebi bulup çözüm arayışına girmelidirler.

Parmak emme aşırıya kaçtığında, çoğu zaman çocuğun diş yapısına da bozabileceği için, çözümün mümkün olduğunca erken olması, onun hem ruh sağlığı hem de beden sağlığı açısından önemlidir.

Çocuğumuzun sorunlar yaşamasına engel olabilmek ve her zaman mutlu, huzurlu olmasını sağlayabilmek için sevgiyi hiç bir şekilde esirgememeliyiz. Sık sık ona sarılmak ve kendisine onu çok sevdiiğimizi söylemek, çocuğumuzun iyi bir ruh sağlığı ile büyümesine katkı sağlayacaktır. Mutlu çocuk, mutlu bir aile için de büyüyen çocuktur. Bunu her anne baba unutmadan uygulamalıdır. Zira insanı mutsuzluğa ve umutsuzluğa götüren sevgi eksikliğidir.

Sevgi dolu bir haftanız olsun!