«Στις 2 Ιουλίου, 49χρονος καταδικάστηκε σε πενταετή φυλάκιση για ρατσιστικά εγκλήματα, όπως τον εμπρησμό των γραφείων της αφγανικής κοινότητας στην Αθήνα. Ο άντρας αυτός φέρεται ως αρχηγός της «Κρυπτείας», οργάνωσης που εμφανίστηκε στην σκιά της Χρυσής Αυγής και ευθύνεται για επιθέσεις εναντίον μεταναστών και αριστερών ακτιβιστών το 2017-2019».

Διαβάζουμε στο Βήμα της Κυριακής μία έρευνα των Andres Ravik Jupskas υποδιευθυντή του Κέντρου Ερευνών για τον Εξτρεμισμό (C-REX) του Πανεπιστημίου του Όσλο και του Maik Fielitz, ερευνητή του Ινστιτούτου για την Δημοκρατία και την Κοινωνία των Πολιτών ( IDZ) ΣΤΗΝ Ιένα και ειδικού του RTV για τη Ελλάδα.

«Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα παρατηρείται αύξηση της βίας από μέλη της Χ.Α., αυξημένη ακροδεξιά εγρήγορση στα νησιά καθώς και οργανωμένη δεξιά μαχητικότητα λόγω του Μακεδονικού. Συνεπώς, η ακροδεξιά βία συνεχίζει να αποτελεί πρόκληση για την σημερινή ελληνική κοινωνία.

Πρόσφατη μελέτη του Κέντρου Ερευνών για τον Εξτρεμισμό (C-REX) του Πανεπιστημίου του Όσλο δείχνει ότι η Ελλάδα βίωσε περισσότερη ακροδεξιά βία κατά κεφαλήν το 2016-19 από οποιαδήποτε άλλη χώρα της Δυτικής Ευρώπης. Αν και οι νεκροί από αυτές τις επιθέσεις είναι λίγοι, σημειώθηκαν 3,1 σοβαρά βίαια περιστατικά ανά ένα εκατομμύριο κατοίκους στην Ελλάδα έναντι 1,3 στην Γερμανία , 0,7 στην Ιταλία και 0,6 στην Βρετανία.

… Σύμφωνα με την μελέτη αυτή στην Ελλάδα σημειώθηκαν τουλάχιστον 33 σοβαρές επιθέσεις το 2016-19, οι περισσότερες στην Αθήνα ή σε γειτονικές περιοχές όπως τα Βίλια και ο Πειραιάς (17 στο σύνολο). Αρκετές βίαιες επιθέσεις πραγματοποιήθηκαν το 2018 και το 2019 στη Θεσσαλονίκη, την Λέσβο και στη Μακεδονία.

Η φύση της ακροδεξιάς βίας στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία έχει μοναδικά χαρακτηριστικά: οι δράστες μοιάζουν με εκείνους σε άλλες χώρες της Νότιας Ευρώπης ενώ τα θύματα είναι παρόμοια με εκείνα στις βορειοευρωπαϊκές χώρες.

Στην Ελλάδα η ακροδεξιά βία είναι πιο οργανωμένη και οι μοναχικοί λύκοι σπάνιοι. Επίσης είναι προμελετημένη και όχι αυθόρμητη. Με άλλα λόγια, η βία αποτελεί μέρος πολιτικής στρατηγικής. Η ύπαρξη της Χ.Α. αποτελεί τον παράγοντα κλειδί. Αν και το κόμμα αυτό εκπροσωπήθηκε στην Βουλή το 2012-19, δεν έπαψε ποτέ να λειτουργεί σαν κίνημα που χαρακτηρίζεται από την βία. Μόνο το 2019 σημειώθηκαν τέσσερις σοβαρές επιθέσεις από οργανωμένες ομάδες, από τις οποίες οι τρεις διαπράχθηκαν από μέλη της Χ.Α..

… Αν δούμε τα θύματα της ακροδεξιάς βίας όμως, ο ακροδεξιός εξτρεμισμός στην Ελλάδα έχει πολύ περισσότερα κοινά με τη Βόρεια παρά με τη Νότια Ευρώπη. Στον βορρά οι εθνοτικές μειονότητες και οι μετανάστες αποτελούν κυρίως τα θύματα, ενώ στον Νότο στόχοι είναι οι πολιτικοί αντίπαλοι γενικώς και οι αντιφασίστες ειδικότερα.

… Η μελέτη παρέχει τρία σημαντικά μαθήματα: Πρώτον, όπως και σε άλλες χώρες της Νότιας Ευρώπης, η ακροδεξιά βία στην Ελλάδα σχετίζεται με έναν συνδυασμό κοινωνικό-οικονομικών παραγόντων, εθνικιστικής απολυταρχικής κληρονομιάς και εκτεταμένης αριστερής αγωνιστικότητας και, στην περίπτωση της Ελλάδας, τρομοκρατίας. Δεύτερον, ενώ η ακροδεξιά βία στο παρελθόν ήταν πιο διασκορπισμένη και σχετική με τον αποκαλούμενο “καθημερινό ρατσισμό”, η άνοδος της Χ.Α. την έκανε πιο οργανωμένη. Και όταν η Χ.Α. έγινε λιγότερο δραστήρια εμφανίστηκαν νέες οργανώσεις. Τώρα που η Χ.Α. βρίσκεται εκτός Βουλής και η ελληνική αστυνομία αύξησε τις συλλήψεις, η οργανωμένη βία μοιάζει να έχει χάσει την ορμή της. Ενδεχομένως να δούμε μια άλλη διαδικασία ανασυγκρότησης της ελληνικής ακροδεξιάς στην οποία η βία θα αποκεντρωθεί.

Τρίτον, ο ακροδεξιός εξτρεμισμός δεν έχει λάβει αρκετή προσοχή από τις ελληνικές αρχές και την αστυνομία… Συχνά οι επιθέσεις πραγματοποιούνται στο φως της ημέρας, το οποίο δείχνει ότι οι δράστες αισθάνονται ασφαλείς.

Έχει προ πολλού φθάσει ο καιρός να υιοθετήσει η Ελλάδα μια πιο ολοκληρωμένη και αποτελεσματική πολιτική, κοινωνική και νομική απάντηση στον ακροδεξιό εξτρεμισμό».