Anasayfa
22-09-2020
Η ασθμαίνουσα Θράκη ενώπιον της διακομματικής μεγαθυμίας
Η Θράκη έξω από κάθε αμφιβολία, υφίσταται τις συνέπειες της πολυετούς οικονομικής κρίσης στις οποίες ήρθε να προστεθεί η πανδημία και οι συνέπειές της και εσχάτως η ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που δρα ανασχετικά για την οικονομία της και γεννά αμφιβολίες και ερωτηματικά στον διεθνή παράγοντα για την γεωπολιτική της σταθερότητα.


Το 2020 δεν ήταν μια καλή χρονιά για την Θράκη και για τον λόγο αυτό επενδύθηκαν κάποιες ελπίδες ανάσχεσης του κακού κλίματος στην σύσταση της διακομματικής επιτροπής που θα ασχοληθεί ειδικά με τα προβλήματά της.

Ποιος θα περίμενε άραγε πριν από ένα χρόνο ότι το συνοριακό πέρασμα των Καστανεών προς την Αδριανούπολη θα ήταν σήμερα κλειστό, οχυρωμένο και απονεκρωμένο τουριστικά και εμπορικά ενώπιον σκηνικού έντασης ανάμεσα στις δύο χώρες που ξεκίνησε από τα τέλη Φεβρουαρίου με το προσφυγικό και συνεχίστηκε στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο στην διάρκεια του καλοκαιριού;

Η Θράκη παραδοσιακά κερδίζει από την ειρήνη ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία και χάνει από την ένταση και την αστάθεια στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η γεωγραφική της θέση απεικονίζει μια γέφυρα μεταξύ των δύο χωρών και όταν η συμβολική αυτή γέφυρα «ανατινάζεται», τότε η Θράκη και οι πολίτες της είναι οι χαμένοι της υπόθεσης.

Γιατί η ειρήνη φέρνει σταθερότητα, δουλειές, εμπόριο, τουρισμό, ανταλλαγές οικονομικές, πολιτιστικές, διασυνοριακές συνέργιες μεταξύ δήμων, επιμελητηρίων, συλλόγων, προσωπικοτήτων, η ειρήνη τονώνει το αίσθημα ασφάλειας και υπερτονίζει τα πλεονεκτήματα της περιοχής, εξαφανίζοντας παράλληλα την παλιά εικόνα της Θράκης ως κομμάτι της ψυχροπολεμικής Ευρώπης.

Πριν συμβούν όμως όλα αυτά, η Αθήνα φρόντισε με τις πολιτικές την τελευταία εικοσαετία να κάνει ένα σημαντικότατο λάθος. Έπαψε να αντιμετωπίζει την Θράκη σαν μια εξαιρετική περίπτωση όπου το συνεχές ενδιαφέρον της Πολιτείας είναι ταυτισμένο με την άσκηση πολιτικών που στηρίζουν πάση θυσία την αναπτυξιακή της προοπτική και στεριώνουν την κοινωνική της συνοχή.

Ό,τι κερδήθηκε για την Θράκη την δεκαετία του 1990 σε επίπεδο κοινωνικής και οικονομικής ευημερίας, άσκησης προοδευτικών πολιτικών που δημιούργησαν προϋποθέσεις κοινωνικών συγκλήσεων και υποχώρησης μισαλλόδοξων εθνικών δογμάτων και εμμονών γύρω από την πληθυσμιακή της σύνθεση και την ταυτότητα των κατοίκων της, χάθηκαν τα επόμενα χρόνια μέσα στην δίνη αναβίωσης εθνικισμών και τεράστιων οικονομικών και κοινωνικών κρίσεων.

Τα εργοστάσια έκλεισαν, το άνοιγμα των συνόρων με την Βουλγαρία και την Ρουμανία μετατράπηκε για πολλούς σε πρόβλημα αντί για ευλογία, δουλειές χάθηκαν, κίνητρα οικονομικά εξαλείφθηκαν, ψηφισμένοι νόμοι της Βουλής, με κλασσικό παράδειγμα τις εκλογές στα Βακούφια, έμειναν ανενεργοί και δεν εφαρμόστηκαν, ενώ άλλοι που επιχειρήθηκε να εφαρμοστούν όπως είναι η διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας στα δημόσια σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ή κάποια πειράματα για δίγλωσση προσχολική εκπαίδευση σύντομα αποσύρθηκαν.

Οι εθνικές φοβίες αναζωπυρώθηκαν, η μουσουλμανική θρησκεία κρατικοποιήθηκε απολύτως, οι οικονομικές επενδύσεις για έργα υποδομών, φραγμάτων, αναδιάρθρωσης καλλιεργειών, αποτελεσματικότερης εκμετάλλευσης πλουτοπαραγωγικών πηγών υποκαταστάθηκαν από κρατικά φιλοδωρήματα των διακοσίων τριακοσίων ευρώ για να αναπαράγουν την φτώχεια, την μιζέρια και το αίσθημα ματαίωσης της νέας γενιάς αποκλεισμένων από την αγορά εργασίας.

Η εξωτερική μετανάστευση στην Μειονότητα λαμβάνει πλέον διαστάσεις επιδημίας αφού η παραμονή στα χωριά συνεπάγεται πλήρη φτωχοποίηση. Ίσως, ορισμένοι πίσω από τις κουρτίνες να σκέφτονται ότι λύνεται επιτέλους με αυτόν τον τρόπο το «δημογραφικό πρόβλημα» της Θράκης, όπως εκείνοι το εννοούν, χωρίς να απασχολούνται ιδιαίτερα με τις συνέπειες της φτώχειας σε έναν πληθυσμό που έχει μία αμφίδρομη σχέση καχυποψίας με το Κράτος και τις δομές του.

Κάπως έτσι υπονομεύεται και η μειονοτική εκπαίδευση, γιατί κατά τους ειδικούς «το μειονοτικό σχολείο είναι ένα κακό σχολείο», και συνεπώς αντί να το διορθώσουμε φροντίζουμε να κάνουμε αυτή την επιλογή ακόμα πιο επαχθή και δύσκολη για εκείνους που την κάνουν.

Ασφαλώς η διακομματική έχει καλές προθέσεις για την Θράκη. Δεν μπορεί να νομοθετήσει, μπορεί όμως να προτείνει και να επιβάλει αν το μπορέσει και αν πράγματι το επιθυμήσει.

Η πείρα βέβαια διδάσκει ότι ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις. Δεν φτάνουν οι καλές προθέσεις. Η πολιτική δεν είναι χώρος προσευχών ούτε καν απλών ευχών. Είναι άσκηση εφαρμοσμένων πολιτικών με κοινωνικό βάθος και θεσμικό και οικονομικό αντίκτυπο.

Οπότε αν είναι να έρθει η διακομματική για να μας πει ότι νοιάζεται και μας αγαπά, από αγάπες και «ηθική συμπαράσταση στους ακρίτες που φυλάν Θερμοπύλες» χορτάσαμε, έχουμε να τους πούμε. Τίποτα καινούργιο έχετε να μας πείτε;

22 Eylül 2020 Salı 17:35

Damon Damianos
Kalimerhaba
Diğer yazılar >