Anasayfa
30-12-2020
Η Μειονότητα στο κάδρο του 2020
Μουσουλμάνος κατάσκοπος προερχόμενος από την Μειονότητα της Θράκης που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Τουρκίας σε καιρό ελληνοτουρκικής κρίσης. Ωραίο θέμα! Εύπεπτο και ευρέως καταναλώσιμο από το φιλοθεάμον κοινό που ανεβάζει τα νούμερα της τηλεθέασης των καναλιών και δίνει πηχυαίους τίτλους στις εφημερίδες.

Άλλωστε τι είναι όλοι αυτοί οι περίεργοι που ζουν στην Θράκη και επικαλούνται τα δικαιώματά τους ως μέλη μιας επίσημα αναγνωρισμένης Μειονότητας μέσα στο Ορθόδοξο κράτος μας; Πιθανότατα πράκτορες της Άγκυρας που χαλούν την τελειότητα του ομοιογενούς έθνους μας…

Συγνώμη που θα σας χαλάσω πρωτοχρονιάτικα το ωραίο αφήγημα σας αλλά θα σας πω εγώ τι ξέρω γι’ αυτούς τους ανθρώπους και πως βιώνω την καθημερινότητά τους.

Ξέρω, λοιπόν, ότι οι πολίτες της Μειονότητας στην Θράκη ως μουσουλμάνοι Έλληνες είναι αποδεκτοί σε αυτή την χώρα αλλά ως αυτό που θέλουν εκείνοι να χαρακτηρίζει τη ταυτότητά τους, δεν είναι.

Ξέρω ότι για πολλές δεκαετίες ζούσαν στην σκιά των δικαιωμάτων και των ελευθερίων που απολάμβαναν οι υπόλοιποι Έλληνες, σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας, περίπου σαν τους διωκόμενους κομμουνιστές της μετεμφυλιακής περιόδου. Άλλωστε, το άρθρο 19 του Κώδικα Ιθαγένειας για τους «αλλογενείς» πολίτες θεσπίστηκε και εφαρμόστηκε πιστά για τους μειονοτικούς της Θράκης από την διοίκηση έως το 1999 οπότε και καταργήθηκε.

Ξέρω ότι η Θράκη υπήρξε μέχρι και την δεκαετία του ΄90 το τελευταίο ψυχροπολεμικό ανάχωμα σε χώρα μέλος της Ε.Ε. με δικαιώματα υπό αναστολή, με επιτηρούμενες ζώνες, μπάρες και διοικητικά μέτρα που έθεταν εκποδών ένα τμήμα του πληθυσμού της.

Γνωρίζω ότι ακόμα και σήμερα που πολλά βήματα έχουν γίνει προς την σωστή κατεύθυνση για να αλλάξει το εφιαλτικό παρελθόν, και πάλι υπάρχει τεράστια διαδρομή που χωρίζει τον δρόμο για την απόλυτη ισότητα δικαιωμάτων και ευκαιριών.

Για παράδειγμα το εκπαιδευτικό σύστημα της Μειονότητας που σκιάζεται από εθνικές σκοπιμότητες, αναπαράγοντας στερεότυπα και φοβικά σύνδρομα αλλοτινών εποχών με άμεσα θύματα τους μαθητές, τους δασκάλους τους και τις οικογένειές τους.

Ξέρω ότι ακόμα και ο όρος «τουρκόγλωσσο πρόγραμμα σπουδών» προκαλεί αλλεργία στο σύστημα και μεταφέρεται ως «μειονοτικό πρόγραμμα σπουδών» και για τον λόγο αυτό το αίτημα βελτίωσης της τουρκομάθειας εκπαιδευτικών που διδάσκουν τουρκικά στα μειονοτικά σχολεία είναι ταμπού για εκείνους που αποφασίζουν.

Συμβιώνω μαζί με εκείνη την πραγματικότητα στην Θράκη που λέει ότι, για παράδειγμα, ψηφισμένα επαγγελματικά δικαιώματα μειονοτικών εκπαιδευτικών για την κατοχύρωση των διορισμών τους στα δημόσια σχολεία, δεν είναι καθόλου αυτονόητα.

Ότι η μετατροπή του καθεστώτος ίδρυσης και λειτουργίας ενός μειονοτικού εκπαιδευτηρίου όπως είναι το Ιεροσπουδαστήριο της Κομοτηνής που λειτουργεί από το 1455 (!) ως βακούφι, μπορεί να γίνει με μία επιστολή μιας προϊσταμένης του υπουργείου Παιδείας σε μία νύχτα.

Έμαθα να διακρίνω όλα αυτά τα χρόνια ζώντας στην Θράκη ότι εκείνα για τα οποία αγωνίζονται οι 30.000 μειονοτικοί καπνοπαραγωγοί προκειμένου να συνεχίσουν να ζουν στις πατρογονικές τους εστίες, δεν κερδίζονται εύκολα, όχι γιατί δεν είναι δίκαια ως αιτήματα αλλά γιατί είναι αιτήματα που θα ικανοποιήσουν το συγκεκριμένο τμήμα της κοινωνίας μας. Και μην μου πείτε δώσε αποδείξεις! Απόδειξη είναι η φτώχεια που τους απομακρύνει από την Θράκη και τους στέλνει ως ανειδίκευτο εργατικό δυναμικό σε όλη την Ευρώπη, αυτούς τους μάστορες του καλύτερου καπνού στον κόσμο! Απόδειξη είναι τα «ήξεις αφίξεις» του υπουργείου Γεωργίας, που όταν έρχεται η ώρα να μιλήσει για τις αποζημιώσεις των καπνοπαραγωγών χάνεται μέσα στο έρεβος των ανύπαρκτων επιτροπών του.

Είναι η Θράκη λοιπόν, που το 2020 έχει ακόμη κλειστούς και απαγορευμένους συλλόγους ένεκα της επωνυμίας τους που προκαλεί «μείζονες κινδύνους περί την εθνική ασφάλεια», είναι η Θράκη όπου τα της… θρησκευτικής αυτονομίας και διοίκησης μιας γνωστής θρησκείας, ορίζονται και καθορίζονται έως και την τελευταία παράγραφό τους από Προεδρικά Διατάγματα και υπουργικές αποφάσεις.

Είναι ο τόπος μας, η Θράκη, που ο πλούτος της ανθρωπογεωγραφίας της στα μάτια των διοικούντων μοιάζει με μειονέκτημα ενώ υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν το στρατηγικό της πλεονέκτημα που θα συνεισέφερε στη ευημερία των κατοίκων της και την απαγκίστρωσή της από την χρόνια αναπτυξιακή της καθυστέρηση.

Αυτή είναι η Θράκη που μας κληροδοτεί το 2020, ευχόμενοι το 2021 να είναι μια χρονιά που όταν κληθούμε να γράψουμε τον απολογισμό της, θα μας προκαλεί αισθήματα αισιοδοξίας και ελπίδας για μια πραγματικά νέα εποχή στον τόπο μας.

30 Aralık 2020 Çarşamba 16:19

Damon Damianos
Kalimerhaba
Diğer yazılar >