Αναρωτιέμαι πραγματικά τι επιδιώκει να πετύχει η σημερινή κυβέρνηση με την συμπεριφορά της απέναντι στην Μειονότητα και τις θεσμικές της κατακτήσεις.

Μια κορυφαία πτυχή από αυτές τις κατακτήσεις είναι η μειονοτική εκπαίδευση. Το δικαίωμα επιλογής των μαθητών της Μειονότητας και των οικογενειών τους για ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα διασφαλίζει την εκμάθηση της μητρικής γλώσσας αλλά και της ελληνικής ως επίσημης γλώσσας της χώρας μας.

Η μεταχείριση της μειονοτικής εκπαίδευσης διαχρονικά υπήρξε ατυχής για την ελληνική πολιτεία. Γιατί στην μειονοτική εκπαίδευση το κράτος μας ενσωμάτωσε όλα του τα κόμπλεξ σε βάρος της Μειονότητας. Αντιμετώπισε την μειονοτική εκπαίδευση ως ζήτημα εθνικό και όχι ως εκπαιδευτικό.

Είναι φανερό ότι ο έλεγχος που θέλει να ασκεί επάνω της είναι ασφυχτικός και οι αποφάσεις που λαμβάνονται γι' αυτήν, ειδικά τα τελευταία χρόνια, έχουν ως στόχο την απομείωση της, χωρίς δρόμο επιστροφής.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο τρόπος που κλείνουν τα μειονοτικά σχολεία, ακόμα κι εκεί που δεν πληρούνται τα κριτήρια για την αναστολή λειτουργίας τους εξαιτίας μείωσης του μαθητικού πληθυσμού. Τρικλοποδιές, τακτικισμοί, μόνιμη καχυποψία για τα αιτήματα εκπαιδευτικών, μαθητών, σχολικών εφορειών. Όπου κλείνει σχολείο δεν ξαναανοίγει ποτέ, ακόμα και όταν εξασφαλίζεται ο απαιτούμενος αριθμός μαθητών.

Αν όμως όλα τα παραπάνω είναι εκφάνσεις μιας παθογένειας, η πρόσφατη υπουργική τροπολογία της κ. Κεραμέως, με την οποία εισάγει ρητή εξαίρεση για την μειονοτική εκπαίδευση από κάθε θετικό μέτρο που την ίδια στιγμή λαμβάνεται για την δημόσια, είναι αποκαλυπτική των προθέσεων μιας πολιτικής ηγεσίας η οποία κατά τα άλλα αντιμετωπίζει τους μαθητές της Μειονότητας μας ως " ελληνόπουλα."

"Ελληνόπουλα" μεν, με δεύτερης κατηγορίας εκπαιδευτικό σύστημα, δε.

Εισάγεται η de facto διάκριση του μειονοτικού σχολείου ως σχολείου β κατηγορίας. Έξοχα! Ιδού, λοιπόν, από ποια μέτρα αποκλείεται η μειονοτική εκπαίδευση με υπογραφή Κεραμέως:

Ακρωτηριάζεται το μειονοτικό σχολείο μένοντας απονεκρωμένο από κάθε κοινωνική δραστηριότητα και εξωστρέφεια.
Υπεισέρχεται δυσμενής και αντισυνταγματική διάκριση σε βάρος Ελλήνων πολιτών που επιλέγουν την μειονοτική εκπαίδευση.

Αρνείται η υπουργός Παιδείας δικαιώματα που αποδίδονται σε εκπαιδευτικούς του δημοσίου σχολείου για τους εκπαιδευτικούς του μειονοτικού σχολείου.

Αποκλείει την μειονοτική εκπαίδευση ως ένα απόρρητο ζήτημα, από ερευνητές, επιστήμονες, κάθε είδους ενδιαφερόμενους, αφου αρνείται κάθε επαφή του μειονοτικού σχολείου με τον έξω κόσμο.

Κόβεται ο ομφάλιος λώρος που συνδέει τα μειονοτικά σχολεία με τις τοπικές κοινωνίες και την αυτοδιοίκηση, ενώ είναι γνωστό ότι όπου υπάρχει μειονοτικό σχολείο στην Θράκη, αυτό αποτελεί το σημαντικότερο κύτταρο και σημείο συνάντησης και κοινωνικού διαλόγου των τοπικών κοινωνιών.

Αφαιρείται, ειδικά από τα μειονοτικά σχολεία, το δικαίωμα κατάθεσης δωρεών προς αυτά. Δεν θα μπορούν να συστήνονται κληροδοτήματα στα μειονοτικά σχολεία ούτε όταν αυτά γίνονται δεκτά από την οικεία σχολική εφορεία.

Πλέον οι μάσκες έπεσαν. Δεν θέλουν το μειονοτικό σχολείο και μη έχοντας δυνατότητα κατάργησης του, καθώς προστατεύται από συνθήκες και μορφωτικά πρωτόκολλα, θέλουν να το απομειώσουν, οδηγώντας το στην πλήρη ανυποληψία.