Το 2007 και ενώ μέσα στον Αύγουστο είχαν καεί εκατοντάδες χιλιάδες στερέματα δάσους και αστικού ιστού με τουλάχιστον 60 νεκρούς από τις πυρκαγιές, ο τότε πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής, ανακοίνωσε εκλογές για τις 16 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους. Εκλογές που τις κέρδισε βέβαια με μικρή διαφορά και σχημάτισε την δεύτερη αυτοδύναμη κυβέρνησή του με την ισχνή πλειοψηφία των 152 εδρών.

Υπάρχουν πολλοί που αναρωτιούνται εάν το καλοκαίρι του 2021 παρουσιάζει πολιτικές ομοιότητες με εκείνο του 2007. Αν και μέχρι την ώρα που γραφόταν αυτές οι γραμμές είχαμε αποφύγει την εκατόμβη νεκρών όπως συνέβη στο Μάτι το 2018 και στην Πελοπόννησο το 2007, οι φωτιές είναι εξίσου τεράστιες με τότε και έχουν κατακάψει δάση, σπίτια και επιχειρήσεις, δημιουργώντας μια νέα γενιά «προσφύγων», Ελλήνων πολιτών μέσα στην ίδια τους την χώρα.

Ήδη, η αντιπολίτευση, αμφισβητεί ότι η συγγνώμη που ζήτησε με το διάγγελμά του ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι ειλικρινής και ζητάει παραιτήσεις υπουργών και επιχειρησιακών υπευθύνων για την διαχείριση των πυρκαγιών σε Εύβοια, Αττική και Πελοπόννησο.

Η πολιτική αντιπαράθεση αναμένεται να κορυφωθεί τις επόμενες εβδομάδες πιάνοντας κόκκινο, ανάλογη με τις συνθήκες καύσωνα που βιώνει η χώρα εδώ και εβδομάδες.

Η κυβέρνηση θα ανακοινώσει μέτρα αποκατάστασης των πυροπαθών, ήδη υπολογίζονται σε 500 δις σε πρώτη φάση, ενώ ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε για μια μακρόπνοη πολιτική επένδυση στην ανάταξη του περιβάλλοντος που έχει πληγεί ανεπανόρθωτα σε καίριους πνεύμονες πρασίνου της Ελλάδας.

Βεβαίως υπάρχει και ο κορωνοϊός. Δυστυχώς, μέχρι σήμερα μόνο το 50,3% έχει εμβολιασθεί πλήρως, πράγμα που σημαίνει ότι απέχουμε πάρα πολύ από τον στόχο του 80% για την εξασφάλιση της πλήρους ανοσίας στον γενικό πληθυσμό. Η μετάλλαξη Δ, συνεχίζει να γεμίζει τα νοσοκομεία και τις εντατικές και υπολογίζεται ότι βαδίζοντας προς τον Σεπτέμβριο το Εθνικό Σύστημα Υγείας θα αρχίσει και πάλι να πιέζεται επικίνδυνα.

Η αντιπαράθεση ανάμεσα σε κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση περιγράφεται ως τοξική. Μύδροι με βαρείς εκφράσεις για τις ευθύνες της παρούσας κατάστασης εκτοξεύονται κατά αλλήλων, ενώ ακόμα χειρότερη είναι η εικόνα στα social media με τις δύο πλευρές να επιστρατεύουν ανώνυμα και επώνυμα «τρολ» για να κερδίσουν τα ακροατήρια που σχηματίζουν γνώμη στην εποχή μας μέσα από τις διαδικτυακές αναρτήσεις και την προπαγάνδα, που συνήθως είναι έωλη και αστήρικτη.

Μέσα σε αυτό το κλίμα το ερώτημα είναι τι θα πράξει ο πρωθυπουργός, η κυβέρνηση του οποίου έχει κλείσει ήδη την πρώτη διετία και εισέρχεται στον δεύτερο κύκλο της διακυβέρνησής της, με πολλά ανοιχτά μέτωπα και τον υπαρκτό κίνδυνο της ραγδαίας επιδείνωσης εικόνας και της δημοφιλίας της.

Μέχρι σήμερα οι δημοσκοπήσεις κατέγραψαν μια πρωτοφανή αντοχή για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό προσωπικά, καθώς δεν υπέστησαν σοβαρά ρήγματα στην πρόθεση ψήφου ούτε στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία, γεγονός αντιστρόφως ανάλογο με ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν με άλλες κυβερνήσεις κατά το πρώτο μισό της θητείας τους.

Από εδώ και πέρα , όμως, ο χρόνος θα μετρά αντίστροφα και οι ρεαλιστικές ευκαιρίες για μια «εκλογική απόδραση», ίσως θα μειώνονται σημαντικά. Υπάρχει άλλωστε η πραγματικότητα της απλής αναλογικής που είναι αναπόδραστη για το σύνολο του πολιτικού συστήματος.

Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι οι επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, θα διεξαχθούν με την απλή αναλογική και με κατώφλι εισόδου στην Βουλή για τα κόμματα το 3%. Κανένα κόμμα δεν θα βγει αυτοδύναμο από αυτή την κάλπη και θα είναι ζήτημα χρόνου για το πρώτο κόμμα να επιδιώξει μια νέα εκλογική αναμέτρηση, η οποία αυτή την φορά θα γίνει με το σύστημα του μπόνους προς το πρώτο κόμμα.

Αν πρώτο κόμμα είναι η Ν.Δ., τότε είναι περίπου βέβαιο, το έχει πει άλλωστε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ότι ο κ. Μητσοτάκης θα επιδιώξει να πάει σε δεύτερες εκλογές για να κερδίσει την αυτοδυναμία.. Υπάρχει όμως εδώ η εξής λεπτομέρεια. Είναι άλλο να πας σε δεύτερες εκλογές έχοντας 140 έως 145 έδρες με την απλή αναλογική και άλλο με 120 έως 130.

Στην πρώτη περίπτωση κανένας άλλος κοινοβουλευτικός σχηματισμός δεν θα μπορεί ρεαλιστικά να αποδώσει βιώσιμη κυβέρνηση χωρίς την σύμπραξη του πρώτου κόμματος. Εάν όμως το πρώτο κόμμα έχει από 120 έως 130 έδρες, τότε δημιουργούνται οι πραγματικές προϋποθέσεις για την επίτευξη κυβέρνησης συνεργασίας είτε με την συνδρομή του πρώτου κόμματος είτε ακόμα και χωρίς αυτό!

Μπορεί το σενάριο να μοιάζει ακραίο με δεδομένη την εκ προοιμίου άρνηση του ΚΚΕ να μετάσχει σε οποιεσδήποτε κυβερνητικές συνεργασίες, αλλά η κάλπη, όπως έλεγε ο Χαρίλαος Φλωράκης κάποτε, «είναι γκαστρωμένη» και ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου βγάλει.

Υπάρχουν συνεπώς ρεαλιστικές πιθανότητες για να επαναληφθεί σήμερα το προηγούμενο του 2007 και ο Κυριάκος Μητσοτάκης να προκηρύξει εκλογές για τον Σεπτέμβριο προκειμένου να κερδίσει μια δεύτερη θητεία στην διακυβέρνηση της χώρας, αποφεύγοντας παράλληλα τον σκόπελο των δυσκολιών του προσεχούς χειμώνα;

Η άποψη του γράφοντος είναι ότι αυτές οι πιθανότητες δεν είναι πολλές υπό τις παρούσες συνθήκες, αλλά… στην πολιτική και την ζωή, ποτέ μην λες ποτέ!