Από την έναρξη της κρίσης και μετά στην Ελλάδα στήθηκαν κάλπες συνολικά ένδεκα (11) φορές και πάμε για την δωδέκατη (12η)! Ευρωεκλογές και γενικές εκλογές το 2009, περιφερειακές και δημοτικές εκλογές το 2010 σε δύο γύρους, διπλές γενικές εκλογές το 2012, ευρωεκλογές το 2014, περιφερειακές και δημοτικές εκλογές το 2014 σε δύο γύρους, γενικές εκλογές τον Ιανουάριο του 2015, δημοψήφισμα τον Ιούλιο του 2015 και νέες γενικές εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2015. Με άλλα λόγια, στην Ελλάδα κάθε έξι μήνες υπάρχει ένας λόγος για να ψηφίζουμε…

Σε αυτές τις εκλογικές αναμετρήσεις, δύο φορές ήρθε πρώτο το ΠΑΣΟΚ, δύο φορές η Ν.Δ., δύο φορές ο ΣΥΡΙΖΑ και μία φορά το «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα που ήταν πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και έλαβε 62%! Στις κατά καιρούς κυβερνήσεις που σχηματίστηκαν μετείχαν κόμματα όπως το ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη, η ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη, οι ΑΝΕΛ του Πάνου Καμένου, το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου ως συνεργαζόμενος εταίρος στην κυβέρνηση Παπαδήμου και Σαμαρά, η Ν.Δ. του Αντώνη Σαμαρά επίσης ως συνεργαζόμενος εταίρος στην κυβέρνηση Παπαδήμου και στην συνέχεια από τον Ιούνιο του 2012 στην τρικομματική με ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ που έγινε τελικά δικομματική όταν αποχώρησε η ΔΗΜΑΡ, τον Ιούνιο του 2013. Από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι τον Νοέμβριο του 2011 είχαμε την μοναδική αυτοδύναμη κυβέρνηση των τελευταίων έξι ετών και αυτή ήταν υπό τον Γιώργο Παπανδρέου. Συνολικά η χώρα αυτά τα έξι χρόνια απέκτησε τρεις εκλεγμένους πρωθυπουργούς, τους Παπανδρέου, Σαμαρά και Τσίπρα, έναν μεταβατικό μετά από συμφωνία των κομμάτων, τον Λουκά Παπαδήμο και δύο υπηρεσιακούς, δηλαδή τους ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς, Παναγιώτη Πικραμένο και Βασιλική Θάνου.

Έξι πρωθυπουργοί σε έξι χρόνια, σημαίνει ότι αυτή η χώρα παράγει περισσότερους πρωθυπουργούς από όσους μπορεί να καταναλώσει το πολιτικό μας σύστημα…Για να δώσουμε μία τάξη μεγέθους, να αναφέρουμε ότι από το 1974 μέχρι το 2007, σε διάστημα 37 ετών η Ελλάδα απέκτησε όλους κι όλους πέντε εκλεγμένους πρωθυπουργούς από τον λαό, τους Κ. Καραμανλή, Α. Παπανδρέου, Κ. Μητσοτάκη, Κ. Σημίτη και Κ. Καραμανλή τον νεότερο, άλλους τρεις οι οποίοι αναδείχθηκαν με κοινοβουλευτικές διαδικασίες, τους Γ. Ράλλη, Τζανή Τζανετάκη και Ξενοφώντα Ζολώτα και έναν υπηρεσιακό, τον Ιωάννη Γρίβα. Άρα, συνολικά 9 πρωθυπουργοί σε 37 χρόνια και 6 πρωθυπουργοί μέσα στα τελευταία 6 χρόνια!

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα Μνημόνια εκτός του ότι έχουν διαλύσει την ελληνική οικονομία και την κοινωνία, έχουν συμβάλει καθοριστικά στην πλήρη αποσάρθρωση του πολιτικού μας συστήματος. Οι πολίτες, έντρομοι από τις συνέπειες της φτωχοποίησής τους, αλλάζουν τις κυβερνήσεις σαν τα πουκάμισα και ψάχνουν να βρουν την σωτηρία τους μέσα από διαφορετικές επιλογές σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Οι βουλευτές, που κάποτε γινόταν εμφύλιος πόλεμος εάν τολμούσαν να φύγουν από τα κόμματά τους, τώρα ανεξαρτητοποιούνται και μεταπηδούν από κόμμα σε κόμμα σαν να είναι μία φυσική και αναπόδραστη λειτουργία του κοινοβουλευτισμού. Η αυτοτοποθέτηση των ψηφοφόρων στην διαχωριστική γραμμή, Δεξιά-Αριστερά, έχει ατονήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό και μπορείς να βρεις παλαιούς Νεοδημοκράτες πλέον στον ΣΥΡΙΖΑ και παλαιούς Πασόκους στους Ανεξάρτητους Έλληνες, όπως και την Ραχήλ Μακρή ως κλασσικό παράδειγμα αυτής της κατηγορίας που ξεκίνησε από τους ΑΝΕΛ ως γνήσιο τέκνο της πατριωτικής δεξιάς, μεταπήδησε στον ΣΥΡΙΖΑ για να σκίσει τα Μνημόνια και τώρα συμπορεύεται με το κόμμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη για να μάς επιστρέψει στην δραχμή.

Όλα αυτά βέβαια συμβαίνουν ενώ 63.000 επιχειρήσεις -κυρίως μικρομεσαίες- κινδυνεύουν να «κατεβάσουν ρολά», αφήνοντας στον δρόμο περίπου 138.000 εργαζόμενους, ενώ νέες περικοπές περιμένουν τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα.

Ειδικότερα, με βάση έρευνα που διεξήχθη από τους εμπόρους και τους επαγγελματίες σε συνεργασία με την εταιρεία Marc στο διάστημα 21 έως 27 Ιουλίου σε δείγμα 1.005 μικρών επιχειρήσεων, το 46,3% των επιχειρήσεων θεωρεί ως πολύ πιθανό τον κίνδυνο λουκέτου (έναντι 32,9% στην αντίστοιχη έρευνα Φεβρουαρίου 2015), ενώ άμεσο κίνδυνο κλεισίματος το επόμενο εξάμηνο αντιμετωπίζει το 27,3 % των μικρών επιχειρήσεων.

Επιπλέον, το 41,1% των επιχειρήσεων δηλώνει ότι είναι πολύ πιθανό να μειώσει μισθούς ή ώρες εργασίας στο επόμενο εξάμηνο, ενώ δεδομένης της έλλειψης προοπτικής για αύξηση της ζήτησης και των επενδύσεων, η πρακτική αυτή θα συνεχίσει να αποτελεί λύση ανάγκης για τις επιχειρήσεις.

Στο πεδίο των φορολογικών υποχρεώσεων, παρά τις ευεργετικές ρυθμίσεις των 100 δόσεων για φορολογικές και ασφαλιστικές οφειλές που αξιοποίησαν οι επιχειρήσεις μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2015 (τρεις στις δέκα δηλώνουν ότι έχει κάνει αίτηση υπαγωγής έναντι 11% για την προηγούμενη ρύθμιση), παραμένει η εκπεφρασμένη αδυναμία τους να εκπληρώσουν τις υψηλές φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις στο επόμενο εξάμηνο (το 37,9% δηλώνει αδυναμία πληρωμής). Μεγάλο μέρος των καθυστερημένων οφειλών αφορά τις ασφαλιστικές οφειλές προς το κύριο ασφαλιστικό ταμείο των επαγγελματιών, τον ΟΑΕΕ (35,6%).

Τέλος, παρότι ο επιχειρηματικός κόσμος εμφανίζεται αρκετά επιφυλακτικός και διχασμένος από τις πολιτικές διεργασίες και τη νέα εκλογική μάχη, θεωρούν ότι η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις επικείμενες εκλογές καλείται, μαζί με την εξασφάλιση πολιτικής σταθερότητας, να αναζητήσει «λύσεις» για την επίτευξη οικονομικής ανάκαμψης και αποκατάστασης του κλίματος εμπιστοσύνης.

Με άλλα λόγια, όταν στην Ελλάδα έχουμε εκλογές τα κόμματα και η κοινωνία εισέρχονται σε μια παράλληλη πραγματικότητα η οποία δεν έχει σχέση με αυτό που θα ζήσουμε μετά τις εκλογές και αυτό που ζούσαμε πριν την προκήρυξή τους.

Σπεύδω λοιπόν να ενημερώσω ότι δυστυχώς μετά τις εκλογές, ανεξαρτήτως αποτελέσματος έρχεται για τους περισσότερους συμπολίτες μας ο πιο βαρύς χειμώνας των τελευταίων ετών. Και δεν αναφέρομαι στον καιρό φυσικά…