Nέα δεδομένα στον πολιτικό ανταγωνισμό φέρνει το 2017. Τα ελληνικά κόμματα λαμβάνουν θέσεις μάχης ενόψει μιας παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου που βρίσκεται μπροστά μας, το βάθος της οποίας κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει αυτή την στιγμή, αφού οι εκλογές μπορεί να έχουν χρονικό ορίζοντα από δύο μήνες έως δύο χρόνια! Το πιθανότερο όμως είναι να προκηρυχθούν σε έναν ενδιάμεσο χρόνο που δεν θα είναι ούτε σε δύο μήνες αλλά ούτε και σε δύο χρόνια, βέβαια…

Ας δούμε όμως, τους στόχους των κομμάτων καθώς και την πολιτική δυναμική που φαίνεται να διαθέτουν σήμερα, με βάση τα συμπεράσματα των δημοσκοπήσεων που δημοσιεύθηκαν το τελευταίο τρίμηνο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, το μεγάλο κόμμα της συγκυβέρνησης, διανύει δύσκολη πολιτική περίοδο. Βρίσκεται εγκλωβισμένος ανάμεσα στις μεγάλες προσδοκίες που καλλιέργησε στην ελληνική κοινωνία και την σκληρή πραγματικότητα των εφαρμοζόμενων πολιτικών του. Κρίσιμος πολιτικά χρόνος, το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης και πότε αυτό θα συμβεί. Ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, ελπίζει αυτό να γίνει μέσα στον Φεβρουάριο, γεγονός που θα προσδώσει αύξηση στην ρευστότητα της ελληνικής οικονομίας και μια νέα προοπτική ανάκαμψης για το 2017.

Από την άλλη πλευρά, οι δανειστές της Ελλάδας, φαίνονται έτοιμοι να ζητήσουν πολύ σκληρά δημοσιονομικά μέτρα, ακόμα και για μετά το 2018, οπότε λήγει το τρέχων πρόγραμμα για την Ελλάδα. Η κυβέρνηση, γνωρίζει ότι η υιοθέτηση νέων μέτρων θα την οδηγήσει πιο κοντά στο πολιτικό της τέλος, γι’ αυτό και θέλει να τα αποφύγει με κάθε τρόπο. Πώς και πότε θα λυθεί αυτή δύσκολη εξίσωση, προς το παρόν κανείς δεν το γνωρίζει. Πάντως, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ να υπολείπεται της Ν.Δ. από 5 έως 10 μονάδες. Πάντως, όσο σκληραίνει η στάση των δανειστών τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ θα βάζει το δίλλημα στην αντιπολίτευση «Με εμάς ή με τον Σόιμπλε». Και εκεί ασφαλώς, οι αντίπαλοί του, θα πρέπει να βρουν κάτι για να απαντήσουν.

Η Ν.Δ., υπό την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει διασφαλίσει ένα δημοσκοπικό προβάδισμα έναντι του ΣΥΡΙΖΑ της τάξης 5 έως 10 μονάδων, ενώ παγιώνεται και η αίσθηση στην ελληνική κοινωνία ότι όποτε γίνουν εκλογές η Ν.Δ. θα είναι πρώτο κόμμα και άρα πολύ κοντά στο να σχηματίσει κυβέρνηση, είτε αυτοδύναμη είτε με κάποιο άλλο κόμμα. Όμως, υπάρχουν πολλά ακόμα σημεία που χρειάζεται να φωτιστούν στην πολιτική τη Ν.Δ., για να κατορθώσει να δημιουργήσει ένα ευρύ πλειοψηφικό ρεύμα, ανάλογο με εκείνο που έφερε στη εξουσία τον ΣΥΡΙΖΑ, πριν δύο χρόνια. Γιατί προς το παρόν, η Ν.Δ. παρουσιάζεται να προηγείται αλλά το ποσοστό της δεν φαίνεται να ξεπερνά το 30 έως 32%. Η Ν.Δ. και ο αρχηγός της θα πρέπει να απαντήσουν στο ερώτημα γιατί να τους ψηφίσουν οι ψηφοφόροι, όταν εγγυώνται ότι και αυτοί μνημόνιο θα εφαρμόσουν και απλά υποστηρίζουν ότι θα είναι πιο φιλικοί και πιο συνεργάσιμοι με αυτά που ζητούν οι δανειστές.

Η Ν.Δ. μιλά για μεταρρυθμίσεις, αλλά διαμορφωμένο οδικό χάρτη εξόδου από την κρίση, προς το παρόν δεν διαθέτει. Μιλά, για μείωση του δημοσίου τομέα, αλλά η κοινωνία φοβάται τις απολύσεις, μιλά για πριμοδότηση της ιδιωτικής οικονομίας και μείωση της φορολογίας αλλά ο πολίτης αναρωτιέται γιατί θα γίνουν τώρα όλα αυτά που δεν έγιναν με πρωθυπουργό τον κύριο Σαμαρά. Και αν τελικά είναι λύση για την Ελλάδα η πιστή εφαρμογή μιας πολιτικής η οποία μεγεθύνει τις κοινωνικές ανισότητες. Παράλληλα, η Ν.Δ. μοιάζει να μην διαθέτει αυτή την στιγμή αξιόπιστο κυβερνητικό εταίρο που θα μπορούσε να συνεργαστεί μαζί της σε κυβερνητικό επίπεδο, αφού η Δημοκρατική Συμπαράταξη της Φώφης Γεννηματά δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα έδινε ψήφο εμπιστοσύνης σε μια κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη και το Ποτάμι, βρίσκεται κάτω από το όριο εισόδου στην Βουλή που είναι το 3%.

Η Δημοκρατική Συμπαράταξη, φαίνεται ότι βρίσκεται σε πορεία ανασύνθεσης αφού μετά το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ, ετοιμάζεται και ο Γιώργος Παπανδρέου με το κόμμα του να προσχωρήσουν εκεί. Υπάρχει επίσης η αίσθηση ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος, παρά το αρχικό βέτο που είχε θέσει για την επιστροφή του Γιώργου Παπανδρέου, μάλλον θα παραμείνει στην Δημοκρατική Συμπαράταξη στην παρούσα συγκυρία. Υπάρχουν επίσης αρκετοί βουλευτές από τον χώρο του κέντρου και της κεντροαριστεράς που δείχνουν έτοιμοι να προσχωρήσουν στην παράταξη της Φώφης Γεννηματά. Βέβαια, θα πρέπει να αποσαφηνιστεί και εδώ το ιδεολογικό προφίλ του κόμματος για να αποτελέσει ένα δυναμικό ενδιάμεσο χώρο, ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν.Δ. Κα βέβαια, οι ίσες αποστάσεις από τα δύο μεγάλα κόμματα μπορεί να αποτελεί μια προσωρινή βολική λύση, αλλά ο κόσμος θέλει να γνωρίζει όταν πάει στην κάλπη, το κάθε κόμμα με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει πίσω του. Και εκεί θα είναι οι δύσκολες αποφάσεις για την Δημοκρατική Συμπαράταξη. Στόχος για την Δημοκρατική Συμπαράταξη να ξεκολλήσει από το 5-6% που της δίνουν οι δημοσκοπήσεις για να αναδειχθεί σε ρυθμιστή της επόμενης μέρας.

Τέλος, ευνοημένη από την όλη πολιτική συγκυρία, φαίνεται να είναι και η Χρυσή Αυγή, καθώς κυμαίνεται σε ποσοστά της τάξης του 7 έως 9%, ενώ και το ΚΚΕ κινείται μεταξύ 5 και 7%. Κόμματα όπως το Ποτάμι, η Ένωση Κεντρώων και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του Πάνου Καμένου, θα δώσουν μάχη για την είσοδο την Βουλή με ποσοστά λίγο πάνω ή λίγο κάτω από 3%, ενώ η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου και η Λαϊκή Ενότητα του Παναγιώτη Λαφαζάνη, παραμένει ακόμα άγνωστο τι δυνάμεις μπορούν να αθροίσουν στην δεδομένη χρονική στιγμή που θα προκηρυχτούν οι εκλογές.