Γ ια να τελειώνουμε μια και καλή με την φιλολογία και τις ατέρμονες συζητήσεις και δηλώσεις γύρω από την Μειονότητα, που εντάθηκε και πάλι τον τελευταίο καιρό, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα.

Οι πολίτες της Μειονότητας αποζητούν πρόοδο και ευημερία γιατί βιώνουν έντονα τα σημάδια της κρίσης, της φτώχειας και της υστέρησης, χωρίς να βλέπουν ορατά σημάδια εξόδου από τα σημερινά αδιέξοδα.

Θέλουν δουλειές για τα παιδιά τους και τις οικογένειές τους ώστε να μην είναι αναγκασμένοι να μεταναστεύουν εκτός Ελλάδας και να βλέπουν τους κόπους και τις θυσίες τους για ένα καλύτερο μέλλον και μια ποιοτικότερη ζωή να πηγαίνουν στράφι.

Θέλουν το ενδιαφέρον της πολιτείας να μην είναι ευκαιριακό, προσχηματικό και ψηφοθηρικό, αλλά να είναι ενταγμένο σε μια μόνιμη λογική ισότιμης αντιμετώπισης όλων των πολιτών ανεξαρτήτως καταγωγής, φύλου, θρησκεύματος ή κουλτούρας.

Η Μειονότητα ζητά όμως παράλληλα, να της αναγνωρίζεται και το δικαίωμα να διεκδικεί και να επιδιώκει με κάθε νόμιμο μέσο και τρόπο που διαθέτει, την κατοχύρωση και την αναγνώριση των μειονοτικών της και ανθρώπινων δικαιωμάτων, όπως αυτά απορρέουν από τις διεθνείς συνθήκες και τα πρωτόκολλα που έχουν υπογραφεί εδώ και δεκαετίες.

Να μην ποινικοποιούνται το φρόνημα και οι αγώνες της. Να μην στιγματίζεται το δικαίωμά στην ελεύθερη έκφραση και διεκδίκηση της ταυτότητάς της. Να μπορεί να διαθέτει ισχυρούς και νόμιμους συλλόγους που λειτουργούν σύμφωνα με το ελληνικό Αστικό Δίκαιο και αναγνωρίζονται από τα διεθνή δικαστήρια, χωρίς να υφίστανται διώξεις και παράλογες απαγορεύσεις.

Να μπορεί να έχει λόγο στην διαχείριση της βακουφικής περιουσίας και στην επιλογή των θρησκευτικών της ηγεσιών.

Να διαθέτει ένα εκπαιδευτικό σύστημα εφάμιλλο και ισόκυρο με την δημόσια εκπαίδευση, που θα δρα προωθητικά για την μόρφωση του μαθητών και μαθητριών, χωρίς πολιτικές και εθνικές σκοπιμότητες που σε κάθε περίπτωση λειτουργούν ανασταλτικά για την πρόοδό τους και την μετέπειτα ένταξή τους στην ελληνική κοινωνία.

Η Μειονότητα αποζητά, επιδιώκει και διεκδικεί την ισοτιμία και την ισοπολιτεία αλλά ταυτόχρονα και τις θετικές διακρίσεις, που μπορούν να αντισταθμίσουν τις αδικίες και τα δυσμενή μέτρα που ίσχυσαν επί δεκαετίες σε βάρος της και άφησαν ανοιχτές και ανεξίτηλες πληγές στην ψυχή και την συνείδηση των μελών της.

Η Μειονότητα είναι και παραμένει αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας μας, που δεν εχθρεύεται αυτόν τον τόπο αλλά λειτουργεί προωθητικά για την πρόοδο και την ανάπτυξή του, μετέχοντας ειρηνικά στην καθημερινή ζωή αλλά και στην ζώσα τοπική πραγματικότητα της Θράκης.

Η Μειονότητα είναι αυτή που διαθέτει πλέον χιλιάδες επιστήμονες αποφοίτους από ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια, που κρατά στα χέρια της ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της τοπικής μας οικονομίας, που αναπτύσσει καθημερινά και με όρους συνύπαρξης τις σχέσεις της με τους πολίτες της Πλειονότητας, που θέλει και μπορεί να έχει ρόλο πρωταγωνιστικό σε όλα τα βάθρα του δημοσίου βίου. Αρκεί να μην αντιμετωπίζεται με καχυποψία και να μην στιγματίζονται οι προθέσεις των ανθρώπων της, όταν θέλουν, επιδιώκουν και διεκδικούν το δικαίωμα στην διαφορετικότητά τους. Στην καταγωγή τους, την ιστορία τους, την γλώσσα, τον πολιτισμό τους, τα στοιχεία δηλαδή που συνθέτουν και συνέχουν την ταυτότητά τους.

Συνεπώς, η οικοδόμηση μιας ανοιχτής κοινωνίας στην Θράκη, με σεβασμό στην διαφορετικότητα και τα αναγνωρισμένα μειονοτικά δικαιώματα καθώς και η εξασφάλιση της ισοτιμίας για όλους χωρίς εθνικούς και θρησκευτικούς αστερίσκους, αποτελούν τα απολύτως απαραίτητα υλικά για μελλοντικές κοινωνίες που θα είναι καλύτερες από τις σημερινές.

Οδηγός μας σε αυτό τον δρόμο δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι τα αρνητικά παραδείγματα άλλων λαών και άλλων κοινωνιών που δεν μπόρεσαν να λειτουργήσουν συνθετικά και να συμβιβάσουν τις κάθε λογής διαφορές τους.

Αντιθέτως, με εμπιστοσύνη στις δυνατότητες αυτής της κοινωνίας και την δύναμη της συνύπαρξης που απορρέει από τα όσα πετύχαμε μέχρι σήμερα, μπορούμε να κοιτάξουμε μπροστά, αφήνοντας πίσω μας τους εφιάλτες του κακού παρελθόντος.