Μετά την αναμενόμενη ψήφιση από την Βουλή μέχρι τις 17 Μαΐου του πακέτου των μέτρων που συμφωνήθηκαν με τους δανειστές στο πλαίσιο της δεύτερης αξιολόγησης της ελληνικής οικονομίας, το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών στην Ελλάδα μέσα στο 2017 απομακρύνεται από τον ορίζοντα. Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει θεωρητικά μπροστά της χρονικό περιθώριο 18 μηνών προκειμένου να επιδιώξει την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές με την λήξη του τρίτου μνημονίου που τοποθετείται στον Αύγουστο του 2018.
Παρά τις φωνές της αντιπολίτευσης και ειδικά της Ν.Δ. που ζητά εκλογές επιτακτικά τον τελευταίο χρόνο, δεν φαίνεται καθόλου πιθανό αυτή την στιγμή να σπάσει η κοινοβουλευτική πλειοψηφία των 153 βουλευτώ που στηρίζουν την κυβέρνηση.
Συνεπώς, πολλά θα εξαρτηθούν για τις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα από την πορεία της οικονομίας αλλά και από την διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού σε Γαλλία και Γερμανία μετά τις εκλογές που θα διεξαχθούν στις δύο μεγαλύτερες οικονομίες της Ε.Ε.
Στην Γαλλία την Κυριακή διεξάγεται ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών και μέσα στον Ιούνιο ακολουθούν οι κοινοβουλευτικές εκλογές που θα διαμορφώσουν και την νέα πολιτική πραγματικότητα στην γαλλική εθνοσυνέλευση, ενώ το τρίτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου ακολουθούν οι εκλογές στην Γερμανία που θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό την πορεία της Ε.Ε. και της ευρωζώνης για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Από τις πολιτικές εξελίξεις σε αυτές τις χώρες μπορεί να οριοθετηθούν και οι πρωτοβουλίες της σημερινής κυβέρνησης σχετικά με τον χρόνο προκήρυξης των εκλογών.
Οι περισσότεροι αναλυτές πάντως συμφωνούν ότι ο εκλογικός χρόνος για την Ελλάδα θα αρχίσει με μετρά αντίστροφα από το φθινόπωρο του 2018 και μετά.
Το 2019, άλλωστε, θα είναι μια χρονιά κατά την οποία θα αρχίσουν να ενεργοποιούνται τα πρώτα μέτρα από την συμφωνία που θα επισφραγιστεί στο Eurogroup στις 22 Μαΐου και άρα, η κυβέρνηση δεν θα ήθελε να πάει σε εκλογές έχοντας μπροστά της την υποχρέωση εφαρμογής μέτρων που περικόπτουν συντάξεις και επιβαρύνουν την καθημερινότητα των πολιτών με νέους φόρους και εισφορές για τους ασθενέστερους.
Θα είναι όμως πράγματι η επόμενη χρονική περίοδος ανέφελη για τα κόμματα αφού φαίνεται ότι εκ των πραγμάτων δεν πάμε σε εκλογές; Ας δούμε τι συμβαίνει αυτή την στιγμή στο εσωτερικό των κομμάτων προκειμένου να καταλήξουμε σε κάποια συμπεράσματα.
ΣΥΡΙΖΑ: Το μεγαλύτερο κόμμα της σημερινής συγκυβέρνησης βρίσκεται σε μια συνεχή δομική αντίθεση με τον εαυτό του και την ιδεολογική του ταυτότητα. Εφαρμόζει μνημόνιο και λιτότητα που αποβαίνει σε βάρος ενός μεγάλου κομματιού ανθρώπων που τον ψήφισαν. Παρά τις ενέσεις αισιοδοξίας από τον Πρωθυπουργό και τους υπουργούς του προς τους βουλευτές και τα κομματικά στελέχη, αυτή η αντίφαση δεν μπορεί να κρυφτεί. Η κοινωνία παρά το γεγονός ότι δεν κατεβαίνει στους δρόμους και σε μαζικές διαδηλώσεις, έχει αντιληφθεί ότι για άλλο πράγμα ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ και εκείνος εφαρμόζει μια εντελώς αντίθετη πολιτική. Στις δημοσκοπήσεις τα ποσοστά είναι πολύ χαμηλά και δεν αφήνουν πολλά περιθώρια πρόβλεψης για νίκη στις εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν. Μόνη ελπίδα για τον ΣΥΡΙΖΑ, να μπορέσει να βγάλει την χώρα από τα μνημόνια και από την διαρκή κρίση. Να πετύχει δηλαδή, εφαρμόζοντας μια πολιτική που δεν την πιστεύει, εκεί όπου απέτυχαν το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ…
Ν.Δ.: Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα περίμενε κανείς ότι θα ήταν απολύτως ευχαριστημένο με όλα όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κύριος Μητσοτάκης βλέπει το κόμμα του να προηγείται στις δημοσκοπήσεις με μεγάλες διαφορές και εμφανίζεται έτοιμος να καταλάβει την εξουσία. Όλα θα έμοιαζαν ειδυλλιακά αν δεν υπήρχαν οι λεπτομέρειες που κόβουν το χαμόγελο των στελεχών της Ν.Δ.. Ποιες είναι αυτές; Καταρχάς, οι εσωτερικές σχέσεις και συσχετισμοί ανάμεσα στις ομάδες που υπάρχουν στην Ν.Δ. Μητσοτακικοί, Καραμανλικοί, Σαμαρικοί ανταγωνίζονται για να καταλάβουν τις καλύτερες δυνατές θέσεις στον κομματικό μηχανισμό και στο παρασκήνιο διεξάγεται μια διαρκής μάχη εξουσίας ανάμεσά τους. Μετά, είναι η διαφορά φιλοσοφίας και ιδεολογικής ταυτότητας που υπάρχει ανάμεσά τους.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει να προσδώσει στο κόμμα μια μεταρρυθμιστική ατζέντα που θα αλλάξει το κράτος και τις γραφειοκρατικές δομές μέσα από τις οποίες αναπαράγονται οι στρεβλώσεις της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Οι Καραμανλικοί εμμένουν στις παραδόσεις της λαϊκής δεξιάς και του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού, ενώ την Ν.Δ. διχάζει επίσης και η σχέση ανάμεσα σε στελέχη του Καραμανλικού μπλοκ και της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Υπάρχουν ακόμα χιλιάδες στελέχη της Ν.Δ. σε όλη την Ελλάδα που περιμένουν να πάρουν την κυβέρνηση για να καταλάβουν θέσεις στον κρατικό μηχανισμό, αναπαράγοντας το πρόσωπο του παλαιού πολιτικού καταστημένου που οι ψηφοφόροι αποδοκίμασαν σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις και ένα δημοψήφισμα. Θα καταφέρει να συμβιβάσει ο Κ. Μητσοτάκης όλες αυτές τις αντιφάσεις μέσα στο κόμμα του; Μένει να το δούμε.
ΠΑΣΟΚ: Το ΠΑΣΟΚ, αντιμετωπίζει εδώ και δύο εβδομάδες ένα σοβαρό εσωκομματικό πρόβλημα από στελέχη που αμφισβητούν την ηγεσία της Φώφης Γεννηματά και ζητούν ένα συνέδριο από το οποίο θα προκύψει μια νέα ηγεσία με καθολική ψηφοφορία από την βάση των στελεχών και των μελών της παράταξης. Ζητούν την μετεξέλιξη του Δημοκρατικής Συμπαράταξης από μία ομοσπονδία κομμάτων και κινήσεων που είναι σήμερα, σε ένα νέο ενιαίο πολιτικό φορέα που θα αφήσει πίσω του το παρελθόν και θα εκφράσει ενωτικά το προοδευτικό κέντρο και την κεντροαριστερά. Η Φώφη Γεννηματά αντιμετώπισε τα στελέχη που της πέταξαν το γάντι μέσα στο κόμμα με όρους εσωκομματικού πραξικοπήματος και φαίνεται να είναι αποφασισμένη να μην επιτρέψει άλλες διαφοροποιήσεις ανακοινώνοντας συνέδριο ξεκαθαρίσματος του εσωκομματικού τοπίου για τον προσεχή Οκτώβριο.
Όλα αυτά αναδεικνύουν μια εικόνα κρίσης του κομματικού συστήματος. Οι εξελίξεις των επόμενων μηνών θα δείξουν αν από αυτή την κρίση προκύψει κάτι καινούργιο ή αν θα πάμε στην αναπαραγωγή της παραδοσιακής πολιτικής τάξης όπως την ξέρουμε μέχρι σήμερα.