Το καλοκαίρι του 2007 μπορεί να κάηκε η μισή Ελλάδα και να μετρήσαμε εκατοντάδες θύματα από τις φονικές πυρκαγιές, το γεγονός όμως αυτό δεν απέτρεψε τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή από το να πάρει την απόφαση να προκηρύξει εκλογές τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, τις οποίες τελικά και κέρδισε!

Ένα χρόνο αργότερα, ο πρωθυπουργός ανέβηκε στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης φέροντας το βάρος της αποκάλυψης της υπόθεσης ανταλλαγών δημόσιας γης με την Ιερά Μονή Βατοπεδίου του Αγίου Όρους, προκειμένου να κατοχυρωθεί ο δημόσιος χαρακτήρας της λίμνης Βιστωνίδας, για την οποία η Μονή υποστήριζε ότι διατηρούσε ιστορικούς τίτλους ιδιοκτησίας.

Χρειάστηκαν μερικά μόνο εξόφθαλμα επικοινωνιακά λάθη στην διαχείριση αυτής της κρίσης από την μεριά της κυβέρνησης και του Κώστα Καραμανλή προσωπικά, για να οδηγήσουν σε πλήρη αντιστροφή των διαθέσεων του εκλογικού σώματος στις δημοσκοπήσεις εκείνης της εποχής. Το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου πήρε ξαφνικά προβάδισμα, παρά το γεγονός ότι είχε χάσει τις εκλογές για δεύτερη φορά, μόλις ένα χρόνο πριν.

Τον Σεπτέμβριο του 2009 προκηρύχθηκαν εντέλει εκλογές που χαρακτηρίστηκαν ως «απόδραση από την εξουσία» για τον Κώστα Καραμανλή, με αποτέλεσμα να τις χάσει με 10 μονάδες διαφορά από τον Γιώργο Παπανδρέου.

Ο Σεπτέμβριος είναι παραδοσιακά μήνας εξελίξεων για τα ελληνικά πολιτικά πράγματα. Αναμένονται πάντα με ενδιαφέρον οι διαθέσεις της κοινής γνώμης όπως αυτές προκύπτουν μέσα από τις μετρήσεις των δημοσκοπήσεων που διεξάγονται από τα τέλη Αυγούστου και την επίσημη λήξη της θερινής περιόδου.

Για φέτος, ο Αλέξης Τσίπρας υπολόγιζε ότι θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί αυτήν ακριβώς την χρονική συγκυρία για να επαναπροσεγγίσει με μεγαλύτερη ενάργεια το εκλογικό σώμα που παρουσιάζεται δύσθυμο και αποστασιοποιημένο από την σημερινή κυβερνητική εξουσία.

Η λήξη των προγραμμάτων λιτότητας που επιβλήθηκαν από την πρόσδεση της Ελλάδας στην πολιτική των μνημονίων μετά το 2010, έδινε μια μεγάλη ευκαιρία στον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του να το πανηγυρίσουν δεόντως, να φτιάξουν το κλίμα, να αλλάξουν την βαριά ατζέντα του πρώτου εξαμήνου που έβλαψε την εικόνα τους και να ανακοινώσουν παροχές προς τον ταλαιπωρημένο λαό, προσμένοντας πολιτικά οφέλη στον δρόμο προς τις κάλπες.

Και μετά ήρθαν οι πυρκαγιές της Αττικής με τους δεκάδες νεκρούς και τους εκατοντάδες τραυματίες… Η φρίκη, ο όλεθρος και η καταστροφή ξαναζωντάνεψαν μπροστά στα μάτια όλων μας ανακαλώντας μνήμες από το 2007 καθώς και άλλων μεγάλων φυσικών καταστροφών που πλήγωσαν την Ελλάδα, τους πολίτες της και την εικόνα της διεθνώς.

Οι καταστροφές προκάλεσαν θυμό, οργή, αισθήματα βαθιάς θλίψης, απόγνωσης και απογοήτευσης και έφεραν για μιαν ακόμη φορά στην επιφάνεια τις τεράστιες αδυναμίες του κρατικού μηχανισμού, του συστήματος πολιτικής προστασίας, των διαφόρων υπηρεσιών και της αυτοδιοίκησης πρώτου και δεύτερου βαθμού.

Δεν ευθύνεται ασφαλώς για όλα τα αυθαίρετα των τελευταίων δεκαετιών που χτίστηκαν δίπλα στην θάλασσα μόνο η σημερινή κυβέρνηση. Ούτε και για τους αλλεπάλληλους νόμους με τους οποίους νομιμοποιήθηκαν τα αυθαίρετα αυτά χάριν της τακτοποίησης πολιτικών φίλων και της αποκόμισης εσόδων για τα κρατικά ταμεία.

Όμως, κάθε κυβέρνηση είναι υπεύθυνη για την διαχείριση των εκτάκτων καταστάσεων που προκύπτουν στην διάρκεια της θητείας της και κρίνεται από τα αποτελέσματα των ενεργειών και την αποτελεσματικότητα των παρεμβάσεών της. Σε αυτόν τον τομέα και στον βαθμό που θρηνήσαμε όλους αυτούς τους νεκρούς, κανείς δεν μπορεί να αισθάνεται ικανοποιημένος και να δηλώνει άγνοια για τα λάθη που έγιναν. Μια τέτοια στάση συνιστά ύβρη απέναντι στον ανθρώπινο πόνο.

Ο πρωθυπουργός ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για το μέγεθος της καταστροφής σε αντίθεση με πολλούς υπουργούς του που δυσκολεύθηκαν να το πράξουν. Η ανάληψη όμως της πολιτικής ευθύνης εκλαμβάνεται από την κοινή γνώμη ως τέτοια, όταν συνοδεύεται από παραιτήσεις είτε λόγω πραγματικών ευθυνών είτε λόγω ευθιξίας. Αλλιώς αποτελεί κενό γράμμα.

Ο Αύγουστος είναι μπροστά μας και πιθανώς να υπάρξουν και πάλι δύσκολα καιρικά φαινόμενα. Οι πολίτες αναμένουν από τον πρωθυπουργό αποφάσεις με πολιτικό περιεχόμενο που θα ικανοποιούν και το πληγωμένο θυμικό τους και θα απαντούν στο αίτημα να υπάρξουν επιτέλους πρωτοβουλίες για να μην ξαναζήσουμε τα ίδια.

Και όπως φαίνεται θα είναι και πάλι η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης το πεδίο όπου θα κριθούν πολλά ενόψει του έντονου τελευταίου προεκλογικού εξαμήνου που διαγράφεται μπροστά μας.