Πριν λίγες μέρες ζήσαμε έναν ακόμη ανασχηματισμό κυβέρνησης από τους δεκάδες που έχουμε δει στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Υπήρξαν ορισμένοι πρωθυπουργοί σε αυτή την διαδρομή των 44 ετών όπως ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, που άλλαζαν δύσκολα τα υπουργικά τους σχήματα και άλλοι όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου, που αναδομούσαν τους υπουργούς τους σχεδόν κάθε εξάμηνο!

Ο κ. Τσίπρας μπήκε και αυτός στον πειρασμό να δοκιμάσει πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όσο και των ΑΝΕΛ σε υπουργικούς θώκους στα τρεισήμισι χρόνια της πρωθυπουργίας του και είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι υπάρχουν υπουργοί στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που προέρχονται κατευθείαν είτε από το ΠΑΣΟΚ είτε από την Ν.Δ.! Ένα άλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτής της κυβέρνησης είναι ότι οι 7 από τους 8 βουλευτές που έχουν μείνει στους ΑΝΕΛ κατέχουν θέση στο υπουργικό συμβούλιο!

Στην Ελλάδα αποτελούν παράδοση τα μεγάλα υπουργικά σχήματα των 40 έως 50 μελών, την στιγμή που το παρόν σχήμα κάνει νέο ρεκόρ αποτελούμενο συνολικά από 52 υπουργούς, αναπληρωτές υπουργούς και υφυπουργούς. Να σημειωθεί ότι στην Ισπανία των 47 εκατομμυρίων κατοίκων η προσφάτως σχηματισθείσα σοσιαλιστική κυβέρνηση του Πέδρο Σάντσεθ αριθμεί μόλις 17 μέλη!

Πιθανότατα αυτή θα είναι η κυβέρνηση με την οποία ο κ. Τσίπρας θα οδηγηθεί στις εκλογές είτε μέσα στο επόμενο τρίμηνο είτε έως τον Μάιο του 2019, ανάλογα με τις εξελίξεις. Όπως αναφέραμε άλλωστε και σε προηγούμενη ανάλυσή μας από αυτήν εδώ την στήλη, η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης θα εκπέμψει πολλά μηνύματα σχετικά με τις προτεραιότητες της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού και για τον χρόνο των εκλογών. Όπως και να έχουν τα πράγματα, βρισκόμαστε σε μία de facto προεκλογική περίοδο που αναμένεται να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον και να εξάψει περεταίρω τα πολιτικά πάθη το επόμενο χρονικό διάστημα.

Η Μειονότητα της Θράκης μετά την Μεταπολίτευση έχει τιμήσει με την ψήφο της κατά καιρούς όλα τα κόμματα εξουσίας αλλά και μικρότερα κόμματα που κατόρθωσαν δια της μειονοτικής ψήφου να εκλέξουν βουλευτή. Τέτοια παραδείγματα ήταν η Εθνική Παράταξη το 1977 με τον Χασάν Ιμάμογλου, ο Συνασπισμός της Αριστεράς της Οικολογίας και των Κινημάτων το 1996 με τον Μουσταφά Μουσταφά (έτσι λεγόταν τότε ο μετέπειτα ΣΥΡΙΖΑ), είτε το Ποτάμι το 2015 με τον Ιλχάν Αχμέτ. Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε και τις περιπτώσεις της Ένωσης Κέντρου-Νέες Δυνάμεις που εξέλεξε το 1974 δύο βουλευτές στην Ροδόπη, θεωρούνταν όμως ως μεγάλο κόμμα την εποχή εκείνη κατέχοντας την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς και τα ανεξάρτητα σχήματα της Εμπιστοσύνης και του Πεπρωμένου που εξέλεξαν βουλευτές την περίοδο 1989-1993 σε Ροδόπη και Ξάνθη αλλά επρόκειτο για ανεξάρτητους μειονοτικούς σχηματισμούς που δεν υποστηρίχτηκαν από τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα. Παρόλα αυτά κατόρθωσαν μέσα στις πολιτικές συνθήκες που επικρατούσαν τότε να συγκεντρώσουν την συντριπτική αποδοχή των μειονοτικών ψηφοφόρων της Θράκης.

Μα, πάνω από όλα την ψήφο της Μειονότητας καρπώθηκαν κυρίως όλα τα προηγούμενα χρόνια το ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ. και τελευταία ο ΣΥΡΙΖΑ. Από το 1996 οπότε και έχουμε την εκλογή τριών μειονοτικών βουλευτών από το ΠΑΣΟΚ, την Ν.Δ. και τον Συνασπισμό, δεν έλειψαν ποτέ οι βουλευτές της Μειονότητας από το κοινοβούλιο αριθμώντας κατά καιρούς από έναν έως και τέσσερις εκπροσώπους από τους νομούς Ροδόπης και Ξάνθης, όπως συνέβη τον Σεπτέμβριο του 2015.

Ειδικότερα, στις εκλογές του Ιανουαρίου και του Σεπτεμβρίου του 2015 τα ποσοστά που έλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ από τους μειονοτικούς ψηφοφόρους Ροδόπης και Ξάνθης υπήρξαν συντριπτικά, δίνοντας ώθηση και στην πανελλαδική δυναμική του κυβερνώντος κόμματος. Μάλιστα στην Ξάνθη, το τεράστιο ποσοστό της Μειονότητας που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ ώθησε και στην εκλογή δύο ακόμη χριστιανών βουλευτών από το ίδιο ψηφοδέλτιο μετά και από τις καραμπόλες του εκλογικού νόμου.

Η Θράκη εκπροσωπείται μετά τον πρόσφατο ανασχηματισμό για πρώτη φορά στην παρούσα κυβέρνηση από έναν υφυπουργό που είναι ο βουλευτής Ξάνθης Στάθης Γιαννακίδης στο υφυπουργείο Ανάπτυξης. Μια θέση σημαντική από την οποία μπορεί να γίνει δουλειά για την περιοχή, ιδιαίτερα στον τομέα των θέσεων απασχόλησης και της αναπτυξιακής επανεκκίνησης της Θράκης που αποτελεί και την φτωχότερη περιφέρεια της χώρας.

Όμως, ευλόγως ο καθένας από εμάς αναρωτιέται γιατί σε μια κυβέρνηση του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν θα μπορούσε να έχει θέση και ένας βουλευτής που να προέρχεται από τις τάξεις της Μειονότητας; Οι βουλευτές τιμήθηκαν με χιλιάδες ψήφους από τον λαό, στήριξαν την κυβέρνηση και το κόμμα τους αλλά τελικώς δεν επιβραβεύτηκαν ποτέ με μία θέση στο υπουργικό συμβούλιο, έστω με μία θέση υφυπουργού. Και αυτό -για να μην παρεξηγηθώ- συνέβη και κατά το παρελθόν.

Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό; Είναι τυχαίο; Υπάρχουν άβατα σε κυβερνητικά πόστα για μειονοτικούς πολιτικούς στην σύγχρονη ελληνική δημοκρατία; Είναι γνωστό ότι πολλές προοδευτικές κυβερνήσεις της Ευρώπης σπεύδουν να τοποθετήσουν υπουργούς από εθνικές, θρησκευτικές, γλωσσικές ή φυλετικές μειονότητες καθώς αυτό συνιστά ένα άνοιγμα σε κοινωνικές ομάδες που δεν έχουν δυνατή φωνή και εύκολη πρόσβαση στους διαδρόμους της εξουσίας και στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα τι θα είχε να φοβηθεί άραγε από ένα τολμηρό άνοιγμα προς την Μειονότητα της Θράκης σε μια περίοδο μάλιστα που τόσα πολλά μειονοτικά ζητήματα είναι στο τραπέζι και ανοίγουν τα θέματα το ένα μετά το άλλο; Δεν θα αποτελούσε μια τέτοια κίνηση ταυτόχρονα μία ξεκάθαρη προοδευτική απάντηση στον εθνικιστικό φανατισμό και την μισαλλοδοξία που τόσο έντονα έχουν χτυπήσει την πόρτα της ελληνικής κοινωνίας στα χρόνια των μνημονίων;

Πάσα πολιτικού περιεχομένου απάντηση εκ μέρους των αρμοδίων και των ιθυνόντων δεκτή…