Πριν λίγες μέρες η κυβέρνηση αποφάσισε να δώσει αποζημίωση σε αγρότες 100 ευρώ ανά στρέμμα για τις απώλειες εισοδήματος που σημειώθηκαν κυρίως στην Ροδόπη από την νεκρωτική ίωση που έπληξε την φετινή παραγωγή των καπνών. Το ύψος της αποζημίωσης αυτής, όπως καταγγέλθηκε ακόμα και από κυβερνητικούς παράγοντες, είναι απελπιστικά μικρό και αναντίστοιχο της έκτασης της ζημιάς που υπήρξε. Υπολογίζεται ότι η οικονομική ζημιά για τους καπνοπαραγωγούς της Ροδόπης μπορεί να αγγίζει ακόμη και τα 20 εκατομμύρια ευρώ και αυτά είναι χρήματα που θα λείψουν από 7.000 πολίτες και τις οικογένειές τους και φυσικά από την οικονομία και την αγορά της περιοχής μας. Μια δίκαιη και εύλογη αποζημίωση που θα μπορούσε να αναπληρώσει έστω και σε ένα βαθμό την τεράστια ζημιά που προκλήθηκε στην παραγωγή, με βάση τα κριτήρια που λαμβάνονται υπόψη για την διαμόρφωση της τιμής στον καπνό, θα έπρεπε να προσεγγίζει τα 400 ευρώ ανά στρέμμα. Υπήρξαν άλλωστε κυβερνητικοί παράγοντες που παραδέχθηκαν δημοσίως την αδικία που διαπράχθηκε σε βάρος της Θράκης και των καπνοπαραγωγών της- και δεν είναι δυστυχώς η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό και δεν αφορά μόνο την σημερινή κυβέρνηση.

Εδώ και χρόνια έχει ξεκινήσει μια καμπάνια από φορείς, οργανώσεις, αιρετούς αλλά και τους ίδιους τους αγρότες προκειμένου Αθήνα και Βρυξέλλες να πεισθούν ότι ο μπασμάς της Θράκης δεν είναι απλά ένα βλαπτικό προϊόν για τη υγεία η καλλιέργεια του οποίου θα έπρεπε να καταργηθεί. Αντιθέτως, ότι είναι ένα κομμάτι μιας μακραίωνης παράδοσης σύμφυτης με την ιστορία και την οικονομία μιας μεγάλης γεωγραφικής ενότητας και μιας εξίσου μεγάλης ανθρώπινης κοινότητας που τυχαίνει να ταυτίζεται σχεδόν εξ’ ολοκλήρου στις μέρες μας με την Μειονότητα που κατοικεί σε τούτα εδώ τα χώματα. Και αν δεν το καταλαβαίνουν αυτοί, θα πρέπει να τους το δώσουμε να το καταλάβουν εμείς. Άλλη λύση δεν υπάρχει για να μην επέλθει οικονομικός και κοινωνικός αφανισμός.

Η Θράκη παραδόξως συνεχίζει να αποτελεί την φτωχότερη από πλευράς οικονομικών δεικτών Περιφέρεια της Ελλάδας. Το «παραδόξως» εδράζεται κυρίως στο γεγονός ότι έχει όλα τα φυσικά και γεωγραφικά πλεονεκτήματα για να είναι μια πλούσια και όχι μια φτωχή περιοχή. Τους λόγους για τους οποίους η Θράκη κατέληξε έως τα μέσα της δεκαετίας του ‘90 να είναι το «αποπαίδι» των ελληνικών Περιφερειών και του πολιτικού συστήματος της χώρας το έχουμε εξηγήσει πολλές φορές από αυτήν εδώ την στήλη. Σήμερα όμως -και ενώ βαδίζουμε προς την τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα- δεν υπάρχει καμία αληθοφανής δικαιολογία ώστε η περιοχή αυτή να αντιμετωπίζεται από το κεντρικό κράτος ως ο «φτωχός συγγενής».

Η επικείμενη είσοδος στη ζώνη των κρατών της συμφωνίας της Σένγκεν της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας, ανοίγει τεράστιους εμπορικούς διαδρόμους για την Θράκη προς τα ενδότερα της Κεντρικής Ευρώπης μετατρέποντας το μειονέκτημα της γεωγραφικής της απομόνωσης σε στρατηγικό πλεονέκτημα και νέο αφήγημα ανάπτυξης. Η μεγάλη αγορά της κοντινής μας Τουρκίας και τα σημαντικά επενδυτικά πλεονεκτήματα που θα μπορούσαν να απορρέουν από μια στενή σχέση συνεργασίας με αυτή την χώρα, σκοντάφτουν σχεδόν πάντα στις φοβίες του ελληνικού πολιτικού συστήματος και τα γραφειοκρατικά προσκόμματα που τίθενται στην προσπάθεια επενδυτικής επέκτασης στην περιοχή μας μεγάλων τουρκικών επιχειρήσεων.
Η σύγκληση του εκπαιδευτικού συστήματος της Μειονότητας με εκείνο των δημοσίων σχολείων αντιμετωπίζει συχνά τεχνητά εμπόδια που εμπίπτουν στην χωρία των πολιτικών και των δήθεν εθνικών σκοπιμοτήτων με αποτέλεσμα να διατηρούνται μέχρι και τις μέρες μας σημαντικές ενδοπεριφερειακές ανισότητες στην ισότιμη πρόσβαση στην γνώση για τα παιδιά που επιλέγουν τον δρόμο της μειονοτικής εκπαίδευσης.

Η έλλειψη ενός εκτεταμένου δικτύου υποδομών στον τομέα των γεωργικών εκμεταλλεύσεων είναι φανερό ότι δεν βοηθά στην ανασυγκρότηση του πρωτογενούς τομέα παραγωγής που είναι κυρίαρχος στην Θράκη.

Ως αποτέλεσμα των παραπάνω έρχεται η αναδιανομή της φτώχειας μέσω επιδομάτων. Και οι πολίτες εθίζονται να περιμένουν την ελεημοσύνη των 300 ή 400 ευρώ για να καλύψουν τις βιοποριστικές τους ανάγκες, επί της ουσίας όμως να σκεπάσουν τα σημάδια της εξαθλίωσης και της ανημποριάς τους.

Είναι τελικά στο DNA της Θράκης η φτώχεια; Είναι η μοίρα μας, είναι το κισμέτ που δεν μπορούμε να υπερβούμε και θα το αναμείνουμε καρτερικά; Η απάντηση σε όλα αυτά τα αγωνιώδη ερωτήματα είναι ότι η Θράκη διαθέτει όλα τα πλεονεκτήματα για να μην είναι φτωχή, να μην είναι εγκαταλειμμένη στην τύχη της.
Μπορεί να ανοίξει τα φτερά της και να ευημερήσει παράγοντας πλούτο που θα αλλάξει την εικόνα της και θα αντιστρέψει την σημερινή κατάσταση. Είναι η μεγάλη πρόκληση για την γενιά μας. Να μην την αφήσουμε να πάει χαμένη!