Tον δήμαρχο Ξάνθης κ. Μανώλη Τσέπελη δεν τον γνωρίζω προσωπικά και από τα λίγα που ξέρω για την πολιτική του διαδρομή δεν συμπλέω πολιτικά μαζί του. Ο άνθρωπος αυτός μαζί με το υψηλό αξίωμα που κουβαλάει στις πλάτες του, τις τελευταίες μέρες έγινε δέκτης ισχυρών επικρίσεων και πολιτικών αποδοκιμασιών εξαιτίας της συμμετοχής του στα εγκαίνια ενός νέου πολύ-χώρου του συλλόγου Επιστημόνων Μειονότητας Δυτικής Θράκης στην Ξάνθη. Πάσης φύσεως πολιτικοί του αντίπαλοι όλων των αποχρώσεων, εντός και εκτός του δημοτικού συμβουλίου Ξάνθης, του επιτέθηκαν γι’ αυτήν του επιλογή ενώ το θέμα του έγινε μέχρι και ερώτηση στην Βουλή καθώς και πρωτοσέλιδο σε μεγάλες κυριακάτικες εφημερίδες των Αθηνών.

Ο δήμαρχος Ξάνθης εγκαλείται επί της ουσίας ότι παραβρέθηκε στον χώρο ενός συλλόγου που είναι εχθρικός για τα ελληνικά συμφέροντα, όπου μιλούσαν τουρκικά και όπου παραβρίσκονταν επίσης άνθρωποι που δεν είναι αρεστοί και αποδεκτοί από το πολιτικό μας σύστημα. Ο σύλλογος, δε, αυτός (Επιστημόνων της Μειονότητας), έχει ιδρυθεί από το 1982, λειτουργεί με νόμιμο καταστατικό αναγνωρισμένο από τα ελληνικά δικαστήρια, διαθέτει στις τάξεις του περισσότερους από 1.200 επιστήμονες της Μειονότητας αποφοίτους ελληνικών πανεπιστημίων και της αλλοδαπής. Τον έχουν επισκεφθεί κατά καιρούς αρχηγοί κομμάτων, υπουργοί διαφόρων κυβερνήσεων, υψηλόβαθμα στελέχη της Ε.Ε., ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί με πολλαπλά τμήματα παραγωγής πλούσιου πολιτιστικού, κοινωνικού και επιστημονικού έργου, παρεμβαίνοντας σε μια ευρεία γκάμα θεμάτων που αφορούν την Μειονότητα της Θράκης.

Αυτός λοιπόν ο σύλλογος για τον οποίο η Ελλάδα και το πολιτικό μας σύστημα θα έπρεπε να είναι περήφανοι γιατί περιλαμβάνει στους κόλπους του τον επιστημονικό ανθό της μειονοτικής κοινωνίας, για κάποιους θεωρείται παράδειγμα προς αποφυγή, εξοβελιστέος από τον πολιτικό κόσμο στο όνομα ενός κακέκτυπου εθνικισμού και αντι-τουρκισμού που επιδιώκεται να αναχθεί και πάλι σε εθνικό ιδεολογικό αφήγημα.

Ανοίγω μία παρένθεση δανειζόμενος τα λόγια του Σταύρου Αντωνίου, ενός φίλου Κύπριου δημοσιογράφου από μία πρόσφατη ανάρτησή του στην προσωπική του σελίδα στο Facebook με τίτλο «αντιτουρκισμός το μεγάλο εμπόδιο». Γράφει λοιπόν: «Ο αντιτουρκισμός είναι εκείνο το ιδεολόγημα κάτω από το οποίο μπορούν να στεγαστούν όλα τα ιδεολογικά και πολιτικά ρεύματα της ελληνοκυπριακής κοινότητας. Είναι δηλαδή μια κυρίαρχη ιδεολογία που καταπίνει όλες τις άλλες, δημιουργώντας στο τέλος ένα κλίμα εθνικής συναίνεσης, σύμπνοιας και συνεργασίας.

Συνθήματα όπως αυτό που λέει «Τούρκος καλός, Τούρκος νεκρός», δείχνουν ακριβώς την ένταση αλλά και τη μεγάλη έκταση που έχει λάβει το φαινόμενο του αντιτουρκισμού μέσα στην ελληνοκυπριακή κοινότητα. Βέβαια υπάρχουν διαβαθμίσεις στο αντιτουρκικό αίσθημα, με την ένταση να μειώνεται στην αριστερή πλευρά του πολιτικού φάσματος και να αυξάνεται στη δεξιά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχει ένας εξίσου έντονος με το Δεξιό αντιτουρκισμό σε μια μερίδα της Αριστεράς. Χωρίς λοιπόν τον αντιτουρκισμό και τον εθνικισμό, δεν θα μπορούσε να υπάρξει καμία εθνική συνεννόηση στα θέματα του κυπριακού. Ούτε ο θεσμός του Εθνικού Συμβουλίου θα μπορούσε να λειτουργήσει, αλλά ούτε θα υπήρχε μια κοινή στάση απέναντι στο κυπριακό πρόβλημα».

Κλείνω την παρένθεση και επανέρχομαι στο θέμα του δημάρχου Ξάνθης ο οποίος εξέδωσε μία εξαιρετική ανακοίνωση για να απαντήσει στους επικριτές του. Σύμφωνα λοιπόν με τον κ. Τσέπελη «η παρουσία της δημοτικής αρχής στα εγκαίνια ενός Συλλόγου με νόμιμα αναγνωρισμένο καταστατικό είχε μια προφανή συμβολική αξία: υποδηλώνει τη σθεναρή προσήλωση του Δήμου Ξάνθης στη θεμελιώδη αρχή της ισότιμης αποδοχής όλων των πολιτών, όπως εκφράζεται σ’ όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως κεκτημένο της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Υπενθυμίζει παράλληλα σε όλους πως η Δημοτική αρχή είναι στην Ξάνθη εκφραστής των πολιτών σε μια ευνομούμενη πολιτεία, συνιστά κύτταρο δημοκρατίας, μοχλό κοινωνικοοικονομικής προόδου και κυρίως θεσμό διαφύλαξης της κοινωνικής συνοχής».

«Ας πάψουν λοιπόν να ανασύρουν φαντάσματα και να αναζητούν εύσημα σε ομάδες με τραυματικές εμπειρίες όσοι, προωθώντας τη ρητορική του μίσους και των διακρίσεων, υπηρετούν τα σχέδια αυτών που ονειρεύονται να υπονομεύσουν τις παραδειγματικές σχέσεις μεταξύ των διαφορετικών ομάδων στην περιοχή».

Με αυτή την τελευταία επωδό του δημάρχου Ξάνθης την οποία και προσυπογράφω απόλυτα κλείνω το σημερινό μου κείμενο οφείλοντας παράλληλα μια διευκρίνιση μόνο για τον τίτλο που αναφέρεται στην «μη συμμόρφωση προς τας υποδείξεις». Πρόκειται για στίχο από τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη, ωδή προς όλους εκείνους τους αγωνιστές που μέσα στους χαλεπούς καιρούς της δικτατορίας έκαναν τον αγώνα τους, υφιστάμενοι διώξεις και εκτοπίσεις διότι πολύ απλά «δεν συμμορφωνόταν προς τα υποδείξεις».